Βίωσε ως «συμμέτοχος» τους περισσότερους αγώνες. Στη δύση του βίου του κάθισε να τους ιστορήσει, νιώθοντας πάντα το ίδιο χρέος: Μέχρι τέλους να είναι χρήσιμος για το καλό του λαού και του τόπου μας. Ο λόγος για τον 80χρονο κομμουνιστή, μέλος της ΚΟΘ, Γιάννη Παναγιωτίδη και το βιβλίο του «Η πορεία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος στη Θεσσαλονίκη» (εκδόσεις «Κώδικας»). Ο Γ. Παναγιωτίδης γεννημένος (1917) στη Ρωσία, το 1923 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Φλώρινα. Γυμνασιόπαιδο, ακόμα, εντάχθηκε στην ΟΚΝΕ. Εικοσάχρονος συλλαμβάνεται από τη μεταξική δικτατορία, βασανίζεται, δικάζεται και εξορίζεται στη Φολέγανδρο. Μετά την εισβολή των Γερμανών, το δίμηνο Απρίλης -Μάης 1941, σταδιακά δραπετεύουν 130 εξόριστοι από τη Φολέγανδρο, ανάμεσά τους και ο Γ. Παναγιωτίδης, ο οποίος συνεχίζει τον ΕΑΜικό και κομματικό αγώνα του. Σεπτέμβρη του 1945 στρατεύεται, αλλά τον Ιούνη του 1946, μαζί με άλλους 200 στρατιώτες, συλλαμβάνεται, βασανίζεται, καταδικάζεται δις εις θάνατο. Με την εξόρισή του και από τη χούντα, ο Γ. Παναγιωτίδης μετρά 25 χρόνια φυλακές και εξορίες. Στο βιβλίο του, όμως, δεν περιαυτολογεί. Ιστορεί την πορεία, τα μεγάλα και σημαδιακά γεγονότα και μορφές του ΚΚΕ, του εργατικού και λαϊκού κινήματος στη Θεσσαλονίκη και ευρύτερα στη Μακεδονία, ξεκινώντας από τις πρώτες απεργίες στη δεκαετία του 1910 και την εμφάνιση της Φεντερασιόν και φθάνοντας μέχρι τη συγκρότηση της ΚΟΘ και του Γραφείου Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του νόμιμου ΚΚΕ, τον Ιούλιο του 1974.