Η υπερσυσσώρευση κερδών σε μια σειρά από κλάδους (τράπεζες, πρώην ΔΕΚΟ, τηλεπικοινωνίες, ιδιωτικά νοσοκομεία κ.ά.) φανερώνει και τις αγεφύρωτες αντιθέσεις ανάμεσα στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των λαϊκών στρωμάτων
Ολα αυτά είναι το προπέτασμα καπνού. Είναι στάχτη στα μάτια των λαϊκών τάξεων, οι οποίες σε καμία απολύτως περίπτωση δεν έχουν ανάγκη ούτε τα προγράμματα τους ούτε και τις (γενικά αδιαμφισβήτητες) ικανότητές τους. Η ικανοποίηση των σύγχρονων και συνεχώς διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών πατάει ήδη, και μάλιστα στέρεα, πάνω στον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο. Πάνω στον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι, τον οποίο όμως λυμαίνεται - με μορφή κερδών, μερισμάτων, τόκων κ.ά. - το μεγάλο κεφάλαιο. Η υπερεπάρκειά του καταφαίνεται και στους ισολογισμούς των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων. Χρόνο με το χρόνο, τρίμηνο με το τρίμηνο, τα κέρδη τους αυξάνονται και πληθύνονται, με τη βοήθεια και της εφαρμοζόμενης πολιτικής από την πλευρά του κράτους και των διαχειριστών της εφαρμοζόμενης πολιτικής.
Σε αυτό το πλαίσιο το πρόβλημα για τα λαϊκά στρώματα συνίσταται αποκλειστικά στη δική τους ικανότητα: Στην ωριμότητά τους να κατευθύνουν τα πράγματα, αλλάζοντας το συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων - δυναμική που περνάει και μέσα από τις εκλογές.
Από όποια πλευρά και να «διαβάσει» κανείς τους ισολογισμούς των ισχυρών εισηγμένων στη Σοφοκλέους επιχειρήσεων, θα διαπιστώσει μια σειρά από βασικές όσο και αγεφύρωτες αντιθέσεις ανάμεσα στους «έχοντες και κατέχοντες» τον πλούτο και στα λαϊκά στρώματα. Ετσι η συνεχιζόμενη εκρηκτική αύξηση της κερδοφορίας τους συνυπάρχει με την καθήλωση των λαϊκών εισοδημάτων (μισθοί, μεροκάματα, συντάξεις).
Αλλά και οι πολυδιαφημισμένες από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ «αναδιαρθρώσεις στην οικονομία» αποδείχνονται το καλύτερο λίπασμα για τα κέρδη τους. Σε αυτό το πλαίσιο:
Τα παραπάνω είναι απλές διακλαδώσεις του ίδιου και ενιαίου εκμεταλλευτικού συστήματος, που ακουμπάει πλέον για τα καλά κάθε πτυχή της ζωής.
Τρανταχτές αποδείξεις για τα παραπάνω δίνουν οι ισολογισμοί των εισηγμένων στη Σοφοκλέους επιχειρήσεων. Από την επεξεργασία των στοιχείων (πηγή Πήγασος ΑΧΕΠΕΥ) προκύπτουν τα εξής:
Τα στοιχεία σε μια σειρά από κλάδους καταδείχνουν την εντεινόμενη εκμετάλλευση των λαϊκών στρωμάτων. Ενδεικτικά είναι τα ποσοστά αύξησης και η μάζα των καθαρών κερδών (μετά από φόρους).
Οι φετινές εξελίξεις έρχονται σε συνέχεια των προηγούμενων χρόνων. Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα, μέσα στο α΄ τρίμηνο του 2007 τα καθαρά κέρδη (301 εισηγμένες στη Σοφοκλέους επιχειρήσεις) απογειώθηκαν εκ νέου σε 2,78 δισ. ευρώ (από 2,48 δισ. ευρώ στο α΄ τρίμηνο του 2006) σημειώνοντας περαιτέρω αύξηση σε ποσοστό 11,6%.
Οπως και τα προηγούμενα χρόνια, λίπασμα της κερδοφορίας τους είναι η πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού στο πλαίσιο των στρατηγικών επιλογών τους για την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» του μεγάλου κεφαλαίου, των αλλεπάλληλων προγραμμάτων «δημοσιονομικής προσαρμογής», με τα οποία τόσο οι κυβερνήσεις της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ έχουν ξεζουμίσει τα λαϊκά στρώματα. Στη λίστα των κερδών για το α΄ τρίμηνο του 2007 φιγουράρουν αρκετές επιχειρήσεις οι οποίες κατάφεραν να αυξήσουν τα κέρδη τους με τριψήφια (πάνω από το 100%) ακόμη και τετραψήφια (πάνω από 1.000%) ποσοστά ανόδου, που φτάνουν μέχρι και το 21.137%! Ο τζίρος (πλην τραπεζών κ.ά. που δεν έχουν τέτοιο στοιχείο) έφτασε (α΄ τρίμηνο 2007) σε 19,8 δισ. ευρώ παίρνοντας αύξηση 11,5%.
Τα στοιχεία σε μια σειρά από επιμέρους κλάδους καταδείχνουν το γεγονός ότι ενισχύεται ακόμη περισσότερο και ο βαθμός εκμετάλλευσης των λαϊκών στρωμάτων. Ενδεικτικά από αυτή την άποψη είναι τα ποσοστά αύξησης των κερδών για φέτος που ανήλθαν σε: 48,4% για τις τράπεζες, 15,5% για τις τηλεπικοινωνίες, 86,7% για την Υδρευση (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ), 47,1% για την επιβατηγό ναυτιλία, 91,6% για τις υπηρεσίες Υγείας (ιδιωτικά νοσοκομεία), 16% για τις κατασκευές κ.ά.