Απο τον σ. Διονύση Α. Γεωργάτο πήραμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή.

Ο θάνατος του σ. Τσαμπή έφερε ζωντανούς στη μνήμη μου τους συντρόφους, Γιάννη Σαλλά - Λευτέρη Σέφερη - Στέφανο Παπαγιάννη - Γιάννη Τσερμέγκα - Αντώνη Καλαμπόγια - Στέφανο Παπαγιωργάκη παιδιά του Ικαριώτικου Λαού και του ΚΚΕ. Τους συντρόφους τούς γνώρισα, τους έζησα από κοντά μέσα στην αγωνιστική - κομματική μας διαδρομή 1949 - 2005. Διάβασα βιβλία που έχουν γράψει και εκδόθηκαν από τη «Σύγχρονη Εποχή», μια τελευταία τους προσφορά στον αγώνα, στο Κόμμα, στο Λαό και τη Νεολαία.

Είναι χαραγμένα με πυρόγραφο στην καρδιά και συνείδησή μου εικόνες, μέσα στα στρατόπεδα Μακρόνησος - Αη Στράτης 1950 - 1952 - Γιούρα - Λέρος, στην παρανομία και στη νομιμότητα του Κόμματος.

Τον σ. Γιάννη Σαλλά δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω. Εμαθα πολλά από τους συντρόφους Σέφερη, Παπαγιάννη και Στρατή. Εχω διαβάσει σε κομματικά κείμενα, σε μελέτες και βιβλία και ιδιαίτερα στο έργο του Ιστορικού Αθανασιάδη Γιώργη «Η πρώτη πράξη της Ελληνικής τραγωδίας: "Μέση Ανατολή 1940 - 1944», που έχουν γραφεί για το κίνημα της Μέσης Ανατολής 1941 - 1945, που οργανωτής και καθοδηγητής του ήταν ο σ. Σαλλάς.

Εχω μάθει, διαβάσει μελέτες για το Δημοκρατικό Στρατό στη Σάμο - Ικαρία που πολιτικός καθοδηγητής ήταν ο σ. Σαλλάς και στρατιωτικός ηγέτης ο σ. Μαλαγάρης, μια στρατιωτική δόξα του αγώνα. Στο βιβλίο «Μακρόνησος Ιστορικός τόπος», στον τρίτο τόμο σελ. 172 - 174 σκιαγραφούμε την προσωπικότητα του σ. Μαλαγάρη.

Η Πανικαριακή Αδελφότητα εδώ κι ένα χρόνο μου έστειλε το περιοδικό της «Ικαριακά» Δεκέμβρης 2005. Εκεί αναφέρεται σε γραφτό κείμενο του Σαλλά. «Δεν υπάρχουν λαϊκές μάζες, φύσει θρασύδειλες και αντιδραστικές. Οι μάζες κρύβουν μέσα τους τον ηρωισμό και τη θέληση για αγώνα».

Ο σ. Σέφερης Λευτέρης, ναυτεργάτης από παιδί μπήκε στον αγώνα και στο Κόμμα. Φυλακές - Ακροναυπλία - Μακρόνησος - Αη Στράτης 1950 -1962 - Λέρος - παρανομία. Ο μπάρμπα Λευτέρης (Νέστορας) μέσα στην παλιά φρουρά του Κόμματος, χρόνια μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, που πάντα με εμπιστοσύνη και σεβασμό ακούγαμε, προσέχαμε τη γνώμη του. Ηταν μάστορας της ιδεολογικής και πολιτικής επαγρύπνησης, της εφαρμογής και περιφρούρησης των αρχών του Κινήματος. Θαυμάζαμε την κομματικότητά του, τη σαφήνεια και ευθύτητα του λόγου του. Στις καμπές του αγώνα με τις κρίσεις των διασπάσεων του Κόμματος η συμβολή του σ. Σέφερη να σταθεί κάθε φορά το Κόμμα όρθιο ήτανε σημαντική.

Τον σ. Παπαγιάννη τον γνώρισα το 1966 στην ΕΔΑ. Είχε απολυθεί από τις φυλακές μαζί με τους σ. Χαρίλαο Φλωράκη και Κώστα Λουλέ. Η δημιουργία στο στρατό, με Παπαγιάννη και ομάδα αξιωματικών, της αντιφασιστικής Κομμουνιστικής Κίνησης με ιδρυτή της το σ. Γιάννη Παλάσκα, αμέσως μετά την εγκαθίδρυση της 4ηςΑυγούστου είναι μια ξεχωριστή σελίδα της Ιστορίας του ΚΚΕ.

Στον Α' τόμο του βιβλίου «Μακρόνησος Ιστορικός τόπος» (σελ. 145 - 198) ο σ. Βασίλης Βενετσανόπουλος, με βάση και το βιβλίο του σ. Παπαγιάννη, γράφει για την απόδραση των δώδεκα αξιωματικών από τη Νάξο για τον ΔΣΕ. Στον σ. Παπαγιάννη στάλθηκε η εντολή του Κόμματος. Η ζωή και η προσφορά του σ. Παπαγιάννη στον ΕΛΑΣ, στο Δημοκρατικό Στρατό, στην παρανομία, στις κρίσιμες καμπές του Κινήματος και του Κόμματος, μέχρι το θάνατό του το 1996 ήταν παραδειγματική για όλους μας. Μακριά από φιλοδοξίες και εγωισμούς απλός - σεμνός, μην ξεχνώντας ποτέ τον τιμητικό τίτλο του μέλους του ΚΚΕ.

Τους συντρόφους Αντώνη Καλαμπόγια, Στεφανή Παπαγιωργάκη, αδελφούς Τσερμέγκα και Στρατή Τσαμπή τούς γνώρισα στην περίοδο 1972 - 1973 για την προετοιμασία του παράνομου 9ουΣυνεδρίου και στις εργασίες του. Τους έζησα από κοντά στη νομιμότητα του Κόμματος. Αυτοί οι σύντροφοι είναι ο νους και η καρδιά της ομάδας των παρανόμων της Ικαρίας (1950 - 1955) που ο Ικαριώτικος λαός με αγώνα και θυσίες τους κράτησε στη ζωή και στη συνέχεια στον αγώνα.

Τους αδελφούς Τσερμέγκα Γιάννη και Στέφανο τους γνώρισα στις σοσιαλιστικές χώρες. Στην Πολωνία στο σπίτι του Τσερμέγκα Στέφανου μια ολόκληρη μέρα συζητούσαμε για τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, για τη Διεθνή Ταξιαρχία, για τη συμμετοχή και δράση των Ελλήνων κομμουνιστών, για την προσφορά και θυσία της οικογένειας Τσερμέγκα. Το 1998 δημοσιεύτηκε το βιβλίο των Στέφανου Τσερμέγκα και Λευτέρη Τσιρμιράκη. «No pasaran: Ελληνες αντιφασίστες, εθελοντές στην Ισπανία».

Η ζωή και η δράση του σ. A. Καλαμπόγια σου δημιουργούσε πάντα αίσθημα εμπιστοσύνης και σιγουριάς. Γνωριστήκαμε στο αεροδρόμιο της Βουδαπέστης όταν βγήκα παράνομος για το 9ο Συνέδριο. Η συμβολή του σ. Καλαμπόγια για την πραγματοποίηση, τις εργασίες και τις αποφάσεις του 9ου Συνεδρίου είναι σημαντική. Αμέσως μετά το 9ο Συνέδριο το κλιμάκιο της Κεντρικής Επιτροπής παράνομα θα κατέβαινε στην Ελλάδα. Ο σ. Αντώνης με την εμπειρία του αρκετά μας βοηθούσε. Ο σ. Καλαμπόγιας μέλος της ΚΕ από το 1968 διακρινόταν για την ακούραστη δουλιά του, την κομματικότητά του, τη συνέπεια και την ευθύτητά του.

Με τους συντρόφους Στρατή Τσαμπή και Στεφανή Παπαγεωργάκη δουλέψαμε μαζί στη μεταπολίτευση για την ανοικοδόμηση της κομματικής οργάνωσης του Πειραιά και του εκεί μαζικού κινήματος. Υστερα από δυο χρόνια ανέλαβα άλλη κομματική δουλιά, μα οι δύο σύντροφοι συνέχισαν μέχρι το θάνατό τους.

Ο σύντροφος Τσαμπής, που αργότερα έγινε μέλος του Πολιτικού Γραφείου, συνέχισε να καθοδηγεί - να βοηθάει την οργάνωση των Ναυτεργατών. Τελευταία, το 2001 εκδόθηκε από τη Σύγχρονη Εποχή το βιβλίο του «Στο δρόμο του καθήκοντος και της τιμής».

Η τελευταία μας συνάντηση - συζήτηση με το Στρατή είναι στο νοσοκομείο Σισμανόγλειο λίγες μέρες ύστερα από την εγχείρηση που του έγινε. Ανέβηκα με δυσκολία τις εξωτερικές συνεχόμενες σκάλες του νοσοκομείου. Στο θάλαμο βρήκα το Στρατή να κοιμάται. Εβαλα το χέρι στο μέτωπό του. Τα μάτια βούρκωσαν και με κοιτούσε χωρίς μιλιά. Μου πήρε το χέρι και το κρατούσε σφιχτά, λέγοντάς μου ήρεμα και σιγανά: «Σύντροφε Διονύση πεθαίνω». «Οχι» του είπα, «το Κόμμα σε χρειάζεται και πρέπει να ζήσεις ακόμα». Πήρα το κάθισμα και κάθισα κοντά του. Είμαστε εκεί στο θάλαμο και ένιωθα πως βρισκόμαστε σε κάποιο γραφείο στον Περισσό. Μου κρατούσε συνεχώς το χέρι και κατά διαστήματα με δυο - τρεις λέξεις με ρωτούσε κάτι να μάθει. Του απαντούσα με προσοχή, με αγάπη, με εμπιστοσύνη γι' αυτό που κτίσαμε και που οι νέοι μας σύντροφοι στις νέες συνθήκες αγωνίζονται και το συνεχίζουν. Πέρασε περίπου μια ώρα. Το σκηνικό άλλαξε όταν μπήκαν στο θάλαμο ο γιος και ο εγγονός του Στρατή. Κάθισα λίγο παράπλευρα και παρακολουθούσα τον εγγονό νεολαίο ΚΝίτη και το χαρούμενο γελαστό Στρατή.

Αυτή η εικόνα είναι η τελευταία απ' τις εικόνες της ζωής πενήντα χρόνων με τους αετούς της Ικαρίας. Ο σύντροφος ύστερα από δυο μήνες περίπου πέθανε. Στην κηδεία, για λόγους υγείας, ήταν αδύνατο να παραβρεθώ.

Στη μνήμη των συντρόφων αντί γαρίφαλα στους τάφους τους προσφέρω συμβολικά εκατό (100) ευρώ στο Κόμμα. Οταν οι δικοί τους ή κάποιος σύντροφος πάνε, ας καταθέσουν και από μένα ένα γαρίφαλο.