Το πρόβλημα της καταστροφής των δασών είναι διαχειριστικό ή βαθιά πολιτικό; Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε ή τουλάχιστον θα υποψιαστείτε ποιοι και γιατί καίνε τα δάση.
«...και θα σας πω δύο πράγματα, μόνο δύο πράγματα. Πρώτον, ότι η άποψη άπαξ δάσος εσαεί δάσος είναι τελείως εσφαλμένη και από πλευράς πραγματικότητας και από πλευράς νομικής. Το τι είναι δάσος θα το αποφασίσουμε εμείς. Δεν μπορούμε να κρεμαστούμε από αεροφωτογραφίες μιας ορισμένης εποχής. Είναι παράλογο αυτό που ισχύει, ό,τι δεν είναι γεωργική γη αν δεν είναι δάσος είναι δασική έκταση. Αυτό είναι το 49% της ελληνικής γης. Πολύ περισσότερο αφού ο χαρακτηρισμός δασική έκταση σημαίνει τεκμήριο υπέρ του Δημοσίου, άρα στέρηση της ιδιοκτησίας. Η μισή ελληνική γη είναι εκτός συναλλαγής και δεν μπορεί να αξιοποιηθεί. Αυτό δεν αντέχεται, προπαντός σήμερα που ο κυριότερος πλούτος που μας απέμεινε είναι η ελληνική γη. Από εκεί και πέρα ο κοινός νομοθέτης μπορεί να προχωρήσει, αρκεί να είναι αποφασιστικός. Διότι στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό, λυπούμαι, οι κυβερνήσεις είναι αναποφάσιστες - του ΠΑΣΟΚ κατ' εξοχήν - και δεν τολμούν να αντιμετωπίσουν τα δύσκολα θέματα. Οι κυβερνήσεις είναι για να αντιμετωπίζουν τα δύσκολα και δεν είναι για να περνούν ζωή χαρισάμενη, όταν όλα πηγαίνουν καλά».
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από τη συνέντευξη του επίτιμου προέδρου της ΝΔ Κ. Μηστοτάκη στην εφημερίδα «Το Βήμα» στις 25 Φλεβάρη του 2007. Και ας μη βιαστούν ορισμένοι να μιλήσουν για «προσωπικές απόψεις» στην... αναγκαιότητα καταστροφής δασών και δασικών εκτάσεων. Γιατί, αν κάτι έχει καταφέρει ο γηραιός πολιτικός στη μακραίωνη πολιτική του διαδρομή, αυτό είναι να μην ταυτίζεται με τα «μικρά» κομματικά συμφέροντα, του ενός ή του άλλου κόμματος. Πρώτα απ' όλα, οι πολιτικές απόψεις του κ. Μητσοτάκη εκφράζουν τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Αυτό πρέπει να του το αναγνωρίσουμε. Και από την άποψη αυτή, οι θέσεις του για το τι πρέπει να κάνουν τα κόμματα εξουσίας με τα δάση και τις δασικές εκτάσεις, σίγουρα, δεν είναι προσωπικές.
Το μεγάλο πολιτικό συμπέρασμα, που προκύπτει από την τοποθέτηση αυτή, είναι ότι υπάρχουν ισχυρά δομημένα συμφέροντα στην ελληνική κοινωνία. Συμφέροντα που εκφράζονται και μέσα από το εναλλασσόμενο κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, που ενδιαφέρονται για τον αποχαρακτηρισμό των δασών και των δασικών εκτάσεων και κατ' επέκταση για την εμπορευματοποίησή τους. Ο κ. Μητσοτάκης, με τη θέση του «για τη στέρηση της ιδιοκτησίας», απλώς εκφράζει την... ιερή αγανάκτηση της αστικής τάξης της χώρας, να επιταχυνθούν οι διαδικασίες αποχαρακτηρισμού των δασών, ώστε να αρχίσουν απρόσκοπτα οι κερδοφόρες επιχειρηματικές δραστηριότητες...
Με τον κυνισμό που τον διακρίνει, εκφράζει χωρίς περιστροφές αυτά που άλλοι δεν τολμούν να διατυπώσουν δημόσια. Από εκεί και πέρα, δε νομίζουμε ότι θα πρέπει να ψάξουμε και πολύ για να ανακαλύψουμε ποιοι πυρπόλησαν τον εθνικό δρυμό της Πάρνηθας, τα δάση του Υμηττού, της Εύβοιας, του Πύργου κλπ. Τα δάση καίγονται για να εξυπηρετηθούν τα συλλογικά συμφέροντα της αστικής τάξης. Τα δάση καίγονται επειδή τους πυρσούς τους ανάβουν πάντα οι δασοκτόνες πολιτικές των εναλλασσόμενων κυβερνήσεων του δικομματισμού. Τον ξέρουμε τον ένοχο και είναι γνωστή η αιτία...
Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ
Feeds
Ρεσιτάλ υποκρισίας 
