Συγκεκριμένα η ανακοίνωση επαναλαμβάνει ότι «η ακαδημαϊκή αναγνώριση» τίτλων σπουδών Πανεπιστημίων του εξωτερικού «παραμένει πλήρως στην αρμοδιότητα του ΔΙΚΑΤΣΑ». Το ΔΙΚΑΤΣΑ θέτει συγκεκριμένα κριτήρια για να αναγνωρίσει ένα δίπλωμα ως ισότιμο πανεπιστημίου κι αυτή η διαδικασία αναγνώρισης της ισοτιμίας δεν αλλάζει. Δεν μπορεί δηλαδή να αναγνωριστούν ως ακαδημαϊκά ισότιμα πανεπιστημίου τα διπλώματα που αποκτιούνται με σπουδές εν μέρει στην Ελλάδα.

Ξεχνάει όμως η ανακοίνωση να αναφέρει ότι η ακαδημαϊκή αναγνώριση είναι μόνο τυπική, πρακτικά αφορά τη δυνατότητα παρακολούθησης μεταπτυχιακών προγραμμάτων σε ελληνικά πανεπιστήμια και τη δυνατότητα ακαδημαϊκής καριέρας. Τι γίνεται όμως με την επαγγελματική αναγνώριση, δηλαδή τη δυνατότητα πρόσβασης στο επάγγελμα;

Στο σημείο αυτό η ανακοίνωση του υπουργείου φτάνει στο σημείο να ψεύδεται για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι «αναγνωρίζονται επαγγελματικώς μόνο διπλώματα που έχουν αποκτηθεί σε άλλες χώρες της ΕΕ μετά από τουλάχιστον τριετείς σπουδές που έχουν γίνει εξ ολοκλήρου σε αναγνωρισμένα τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα άλλων χωρών της ΕΕ». Ομως η ευρωπαϊκή οδηγία που αποτελεί πλέον και νόμο του κράτους αναφέρει ρητά ότι για να αναγνωριστεί ένα δίπλωμα θα πρέπει ο κάτοχός τους να «παρακολούθησε με επιτυχία κύκλο σπουδών μετά τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, διάρκειας τουλάχιστον τριών ετών» και η εκπαίδευση αυτή «θα πρέπει κατά το μεγαλύτερο μέρος της να έχει πραγματοποιηθεί στην Κοινότητα».

Ετσι, παρά τις σαθρές διαβεβαιώσεις του υπουργείου Παιδείας ότι «διπλώματα που αποκτήθηκαν μετά από σπουδές που έχουν γίνει εν μέρει ή εξ ολοκλήρου σε Ελληνικά Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών», δεν αναγνωρίζονται ούτε ακαδημαϊκά ούτε επαγγελματικά, με βάση το ευρωπαϊκό και ελληνικό δίκαιο υποχρεωτικά πρέπει να αναγνωρίζονται. Αυτό σημαίνει απλά, ότι αν κάποιος παρακολουθήσει τουλάχιστον τριετή κύκλο σπουδών π.χ. σε ένα παράρτημα αγγλικού πανεπιστημίου στη χώρα μας (Ιδρύματα που λειτουργούν ως Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών) και το πανεπιστήμιο αυτό του δώσει πτυχίο που αναγνωρίζεται από την Αγγλία, αυτόματα έχει δικαίωμα επαγγελματικής τουλάχιστον αναγνώρισης του πτυχίου του και στην Ελλάδα.

Με αυτό τον τρόπο όμως και με το δεδομένο του ουσιαστικού επιπέδου γνώσεων που παρέχουν όλα αυτά τα ιδρύματα -που συχνά αγγίζουν το επίπεδο την απλής κατάρτισης- γίνεται εύκολα κατανοητό ότι υποβαθμίζονται τα πτυχία των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ και δημιουργείται μια στρατιά αποφοίτων διαφορετικών ταχυτήτων από ένα συνονθύλευμα μετα-δευτεροβάθμιων ιδρυμάτων.

Προς αποσαφήνιση του θέματος έσπευσε χθες και ο υπουργός Παιδείας, Πέτρος Ευθυμίου, να δώσει συνέντευξη στο ραδιοσταθμό «PLANET». Για το ίδιο θέμα βέβαια -το αν θα αναγνωρίζονται πτυχία που έχουν αποκτηθεί μετά από σπουδές εν μέρει στην Ελλάδα- είχε ερωτηθεί ο υπουργός στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε πριν ακριβώς μια εβδομάδα και δήλωσε άγνοια ως προς τις νομικές πλευρές του.

Αφού, λοιπόν, ενημερώθηκε, δήλωσε ότι «η οδηγία 89/48 αναφέρεται στην ενσωμάτωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που απορρέουν από σπουδές στα αντίστοιχα ΤΕΙ του εξωτερικού»! Βέβαια, ΤΕΙ μ' αυτή τη μορφή δεν υπάρχουν στο εξωτερικό, αυτά αποτελούν μοναδική ελληνική πατέντα... αλλά ο υπουργός χρησιμοποιεί τον όρο για να διαφημίσει την «ανωτατοποίηση» των ΤΕΙ που έχει ανακοινώσει. Επιπλέον, παραπλανεί σκόπιμα, μιλώντας για «επαγγελματικά δικαιώματα», ενώ τα επαγγελματικά δικαιώματα χτυπιούνται βάναυσα μ' όλες αυτές τις ρυθμίσεις.

Ετσι οι προσπάθειες των κυβερνητικών επιτελείων να πείσουν ότι δεν αναγνωρίζονται πτυχία ιδιωτικών πανεπιστημίων ή παραρτημάτων τους είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση, ενώ με βάση το «δίκαιο» της ΕΕ και των πολυεθνικών, που θέλουν φτηνοκαταρτισμένους εργαζόμενους τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα και αυτό το έχει αποδεχτεί και η κυβέρνηση.