Ηταν αρχές της δεκαετίας του '70, όταν ο παρισινός εκδοτικός οίκος «Union Latin d' Editions», γνωστός σε όλο τον κόσμο για τις καλαίσθητες, συλλεκτικές του εκδόσεις, αποφάσισε να κάνει και ένα βιβλίο - λεύκωμα με αρχαίες τραγωδίες. Η έκδοση των επτά σωζόμενων τραγωδιών του Σοφοκλή, θα παρουσιάζονταν σε τρεις τόμους με δερματόδετο εξώφυλλο ο καθένας, ενώ ένας σημαντικός εικαστικός δημιουργός - πατριώτης του Σοφοκλή για να ταιριάζει πιο πολύ με το ελληνικό πνεύμα του μεγάλου τραγικού ποιητή - θα εικονογραφούσε τη φιλόδοξη αυτή προσπάθεια. Ετσι, ξεδιπλώνοντας το «μίτο της Αριάδνης», ο εκδότης Μορίς Ρομπέρ, μετά από πρόταση των καθηγητών της ΑΣΚΤ, Π. Πρεβελάκη και Γ. Κεφαλληνού, συναντήθηκε με τον χαράκτη, Γιώργη Βαρλάμο. «Καρπός» αυτής της ξεχωριστής εικαστικής και εκδοτικής συνεύρεσης, η πολυτελής τρίτομη έκδοση των τραγωδιών του Σοφοκλή, εικονογραφημένη με ακουαρέλες του μεγάλου μας δημιουργού.

Στο Λαογραφικό Μουσείο Κύμης, το ΔΣ του Μορφωτικού - Εκπολιτιστικού Συλλόγου της περιοχής, διοργανώνει μια σπουδαία εικαστική έκθεση. Αυτές τις μέρες, παρουσιάζει τις «48 ακουαρέλες του Γιώργη Βαρλάμου», που κοσμούν το τρίτομο βιβλίο «Σοφοκλής». Με αριθμημένα πολυτελή αντίτυπα, εξαιρετικής καλαισθησίας και κείμενο μεταφρασμένο από τον σπουδαίο Γάλλο ελληνιστή Ζακ Λακαριέρ, η έκδοση χαρακτηρίστηκε, τότε, στο Παρίσι, ως «ένα από τα σημαντικότερα καλλιτεχνικά γεγονότα, τόσο από φιλολογικής όσο και από εικαστικής πλευράς». Οι ακουαρέλες αυτές δεν είχαν παρουσιαστεί ποτέ στην Ελλάδα, ως έκθεση εικαστική σε γκαλερί.

Είναι τεράστιας σημασίας η συμβολή του Γιώργη Βαρλάμου στην ανάπτυξη της τέχνης του βιβλίου στη χώρα μας. Μέχρι σήμερα, ο σημαντικός δημιουργός επιμελήθηκε καλλιτεχνικά ή εικονογράφησε με χαρακτικά ή ζωγραφικά έργα του, πάνω από 200 βιβλία. Από την ογκώδη αυτή παραγωγή, ξεχωρίζει - εκτός από την έκδοση «Σοφοκλής» - η μνημειώδης έκδοση «Δέκα Λευκές Λήκυθοι» για την οποία εργάστηκαν ο Γ. Κεφαλληνός και οι μαθητές του: Λουίζα Μοντεσάντου, Ν. Δαμιανάκης και Γ. Βαρλάμος.

Για την εικονογράφηση του «Σοφοκλή», ο Γ. Βαρλάμος δούλεψε ένα χρόνο, δημιουργώντας 50 περίπου ακουαρέλες, από τις οποίες οι 48 μπήκαν στο βιβλίο. Οπως λέει ο ίδιος «η προσπάθειά μου ήταν να πλησιάσω, στην τεχνική και στο πνεύμα, τον τρόπο με τον οποίο ζωγράφιζαν οι αρχαίοι. Τα 3/4 του χρόνου τα "έφαγα" στο Μουσείο, σχεδιάζοντας ότι έβρισκα από αγγεία. Ηθελα να μπω στην τεχνική, να σχεδιάζω - αν ήταν δυνατόν - σαν αρχαίος».

Αριστη προπαρασκευή, όσον αφορά στη μελέτη της αρχαίας τέχνης, ήταν για τον Γ. Βαρλάμο, η συμμετοχή του στην ιστορική, μεγάλης εικαστικής αξίας, έκδοση των «Δέκα Λευκών Ληκύθων», που πραγματοποιήθηκε από τον καθηγητή χαρακτικής στην ΑΣΚΤ, Γ. Κεφαλληνό και τρεις επιλεγμένους μαθητές του. «Θέλαμε να κάνουμε ένα έργο με καθαρώς χαρακτικά μέσα», σημειώνει ο Γ. Βαρλάμος, «δείχνοντας έτσι και τις δυνατότητες του εργαστηρίου μας. Ο δάσκαλός μου, ο Κεφαλληνός, δεν ήθελε την ακριβή αποτύπωση. Ηθελε μια μελέτη των αρχαίων αγγείων και από εκεί και πέρα μία ελεύθερη απόδοση. Να αφομοιώσουμε, δηλαδή, την αρχαία ζωγραφική και μετά να κάνουμε με το δικό μας τρόπο τα θέματα αυτά. Ομως, για πολλούς λόγους, κάτι τέτοιο δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί. Αυτό μου είχε μείνει απωθημένο και νομίζω ότι ξεθύμανα με τον "Σοφοκλή"».

«Ξεκινώντας από τις αλλοιώσεις που παθαίνουν τα αγγεία με το χρόνο, έκανα ένα φόντο χρωματιστό, διαφορετικό για κάθε εικόνα, το οποίο γεννούσε στο μάτι του θεατή το συναίσθημα που περιέγραφε η σκηνή. Το λυπημένο, το χαρούμενο, το τραγικό, το μελαγχολικό... όλα αυτά έβγαιναν από το φόντο του έργου μου με τους συνδυασμούς των χρωμάτων. Για μένα, η ιστορία τελείωνε εκεί, για το θεατή όμως, όχι. Γιατί ο θεατής ήθελε να δει επεισόδιο, το οποίο έγραφα μετά με το μολύβι μου, σχεδιάζοντας τις φιγούρες κ.ά.».

Το κάθε βιβλίο της τρίτομης έκδοσης αποτελείται από κείμενο σε ωραίο χαρτί και ανάμεσα παρεμβάλλονται οι εικόνες. «Μοίρασα τις σελίδες κάθε τραγωδίας σε 5 - 6 κομμάτια και όσο ήταν δυνατόν, προσπάθησα τα κομμάτια αυτά να απέχουν μεταξύ τους το ίδιο. Είμαι ζωγράφος και χαράκτης. Αυτά αφορούν στον τρόπο με τον οποίο γράφω. Σαν ψυχοσύνθεση όμως, πολλές φορές αισθάνομαι σαν ηθοποιός, που είμαι υποχρεωμένος να μπω σε ένα ρόλο και αυτόν το ρόλο να τον αποδώσω. Αντί στη σκηνή, είναι η "σκηνή" του χαρτιού».

«Η τέχνη», καταλήγει ο Γ. Βαρλάμος, «μου έδωσε πολύ μεγάλες ικανοποιήσεις. Εζησα ζωή σαν ένας από τους ευτυχέστερους ανθρώπους κι αυτό χάρη στην τέχνη». Σημειώνουμε ότι η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 2 Σεπτέμβρη. Λειτουργεί καθημερινά: 10 π.μ. - 1 μ.μ. και 6 μ.μ. - 9 μ.μ. Είσοδος ελεύθερη.