Αρχικά ήταν το δημοσίευμα του «Ασοσιέιτεντ Πρες», σύμφωνα με το οποίο ο Αμερικανός σπρίντερ Τζάστιν Γκάτλιν μάλλον ήταν θύμα και όχι θύτης στην περίπτωση της χρήσης αναβολικών ουσιών, που του επέφερε ποινή αποκλεισμού οκτώ ετών. Τη ...λαδιά στον Γκάτλιν φέρεται να έκανε συνεργάτης του προπονητή του Τρέβορ Γκράχαμ (γνωστός για τα μπλεξίματά του με ουσίες), ο Ράνταλ Εβανς, όταν του είχε χορηγήσει ένεση με σκοπό να τον θεραπεύσει για ενοχλήσεις που ένιωθε στο πόδι... Λίγο μετά ο Αμερικανός αθλητής βρέθηκε «θετικός» σε υψηλές ποσότητες τεστοστερόνης και άλλων στεροειδών. Στο ίδιο μήκος κύματος φαίνεται να είναι και η ανάλογη ιστορία με τις δυο Ρωσίδες αθλήτριες Τατιάνα Λισένκο και Γιεκατερίνα Κόροτσικ, που βρέθηκαν επίσης ντοπαρισμένες... Οι δύο αθλήτριες με τον προπονητή τους, Νικολάι Μπελομποντόροφ, κατηγόρησαν τον τεχνικό διευθυντή της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Βαλερί Κουλισένκο, πως σε κάποια τροφή που τους έδωσε, υπήρχαν οι ουσίες στις οποίες βρέθηκαν θετικές.

Και βέβαια οι δυο ιστορίες δημιουργούν μια εύλογη απορία: Είμαστε μπροστά σε νέους τρόπους απολογίας και αποποίησης ευθυνών ή έχουμε να κάνουμε με καινούριες μεθόδους ντοπαρίσματος; Οσον αφορά στο πρώτο μέρος σίγουρα δε χρήζει μεγάλης ανάλυσης αφού δικηγόροι και συμφέροντα ίσως να ανακαλύπτουν νέους δρόμους υπεράσπισης μεταθέτοντας σε άλλους τις ευθύνες για να σώσουν τους πελάτες τους. Το δεύτερο όμως είναι που τρομάζει...

Μέχρι σήμερα ήταν γνωστό ότι από τη στιγμή που θα αναγκαστεί να ...χορέψει ένας αθλητής στο ...ταψί των συμφερόντων που παίζονται είναι ουσιαστικά υποχρεωμένος να παίξει και με τους όρους του παιχνιδιού που ορίζονται από άλλους (π.χ., χρήση αναβολικών για να έρθει σίγουρα η επιτυχία). Τώρα, όμως, τα πράγματα αλλάζουν. Ακόμα και εάν κάποιος αθλητής δε θελήσει να μπει στο σκοτεινό μονοπάτι χωρίς επιστροφή, αυτό των αναβολικών, κάποιοι θα τον σπρώξουν παρά τη θέλησή του... Και πολλές φορές εν αγνοία του. Η κατάσταση δεν ήταν στα χέρια του ούτως ή άλλως πριν, αλλά τώρα μάλλον δεν είναι ούτε το μέλλον του αφού δεν μπορεί να ξέρει τι του δίνουν να φάει ή τι του πασάρουν υποτίθεται για να τον θεραπεύσουν από τραυματισμό.

Στο σημερινό εμπορευματοποιημένο αθλητισμό άλλοι είναι αυτοί που κινούν τα νήματα και όχι οι αθλητές. Οι τελευταίοι είναι υποχρεωμένοι να φέρουν την επιτυχία προκειμένου κάποιοι πίσω από αυτούς να κερδίσουν περισσότερα απ' ό,τι οι ίδιοι. Και απ' ό,τι φαίνεται αυτοί που κινούν τα νήματα δε συγχωρούν αρνήσεις ή αμφιταλαντεύσεις για το τι πρέπει να γίνει. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι το δικό τους με τον δικό τους τρόπο και τις δικές τους λογικές. Αλλωστε, αυτοί που φτιάχνουν τον αθλητή εκμεταλλευόμενοι το ταλέντο του αυτοί «ξέρουν» και να τον εκμεταλλευτούν.

Τόσο στη μία περίπτωση, την ηθελημένη (ουσιαστικά αναγκαστική), όσο και στην άλλη, της ακούσιας χρήσης αναβολικών ουσιών, το σίγουρο είναι ένα: Θύμα του παγκόσμιου εμπορευματοποιημένου αθλητισμού είναι πλέον ο πραγματικός αθλητισμός. Αυτός που είναι απαραίτητος για την υγεία και την κοινωνικοποίηση του νέου ανθρώπου.