Σε αντίθεση με όσους μιλούν για «κρυφή μετεκλογική αντζέντα» και πριν ακόμα ανοίξουν για τα καλά τα σχολεία, η κυβέρνηση έχει κάνει καθαρό ποια θα είναι η επόμενη μέρα τους.

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση δεν είναι ικανοποιημένη από τις μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση και θέλει να τα σαρώσει όλα και μάλιστα βιαστικά.

Ο πρωθυπουργός, μάλιστα, παραδέχεται ότι άργησε η κυβέρνηση να υλοποιήσει τις αλλαγές και προαναγγέλλει νέες στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Αλλωστε, η στρατηγική της Λισαβόνας απαιτεί η εκπαίδευση να γίνει ακόμα πιο έντονα πεδίο κερδοφορίας, για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων σε σχέση με τα αμερικάνικα.

Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμία κρυφή ατζέντα. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ηδη, με εντολή της κυβέρνησης, έχει δημοσιευτεί το πόρισμα του ΕΣΥΠ για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση που, ανάμεσα στα άλλα, προωθεί ακόμα παραπέρα την αποκέντρωση της εκπαιδευτικής λειτουργίας, την ταξική διαφοροποίηση σχολείων, μαθητών, προγραμμάτων και βιβλίων, που ορθώνει ολοένα και ψηλότερα εμπόδια για τη μόρφωση των παιδιών του λαού, που μετατρέπει τον εκπαιδευτικό από παιδαγωγό σε μάνατζερ που αναζητά χορηγούς!

Ταυτόχρονα, ο πρωθυπουργός δηλώνει ευθέως ότι θα συνεχιστεί η επίθεση στα ΑΕΙ με το νόμο για τα μεταπτυχιακά αλλά και την αναθεώρηση του άρθρου 16, επικαλούμενος μάλιστα καθεστώς βολέματος.

Είναι, όμως, βόλεμα για τη λαϊκή οικογένεια η διαρκής οικονομική της αφαίμαξη, προκειμένου να σπουδάσουν τα παιδιά της; Είναι βόλεμα για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων να σπουδάζουν και να δουλεύουν παράλληλα;

Αυτό που πραγματικά εννοεί ο πρωθυπουργός είναι ότι οι επιχειρήσεις δε βολεύονται πια με το πανεπιστήμιο όπως είναι σήμερα, ότι το δικαίωμα για δωρεάν σπουδές πρέπει να μετατραπεί σε ευκαιρία για σπουδές με τη «βοήθεια» δανείων...

Στο μόνο πράγμα που έχει δίκιο η κυβέρνηση είναι ότι για την προώθηση της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής ή των μεταρρυθμίσεων όπως τις λέει, απαιτείται «θάρρος». Γιατί πρόκειται για αλλαγές που πλήττουν την πλειοψηφία του λαού και που εκ των πραγμάτων θα συναντήσουν αντίσταση από το λαϊκό κίνημα και τη νεολαία. Αν, λοιπόν, η κυβέρνηση χρειάζεται θάρρος για να υλοποιήσει την πολιτική της είναι γιατί φοβάται τη δύναμή μας. Και οι εκλογές είναι ένα ακόμα βήμα, για να δείξουμε τη δική μας δύναμη, να τους φοβίσουμε, να οργανώσουμε από καλύτερες θέσεις τη λαϊκή αντεπίθεση.

Οι εξελίξεις στο χώρο της Παιδείας είναι ένας ακόμα λόγος για τον οποίο χρειάζεται ακόμα πιο ισχυρό ΚΚΕ!