Σύμφωνα με έκθεση του ΙΟΒΕ το Νοέμβρη του 2004 «το σύνολο των αποθεματικών των επαγγελματικών ταμείων ξεπερνά παγκοσμίως τα 35 τρισεκατομμύρια δολάρια».

Στις αγγλοσαξονικές χώρες, η περιουσία των ιδιωτικών συνταξιοδοτικών ταμείων ως ποσοστό του ΑΕΠ κυμαίνεται από 48% στον Καναδά μέχρι 85% στη Μ. Βρετανία. Στην Ευρώπη υπάρχουν χώρες, όπως η Ολλανδία και η Ελβετία, όπου αυτό το ποσοστό φθάνει το 113% και το 102% αντίστοιχα, ενώ στη χώρα μας είναι στο 4%. Είναι φανερό και από αυτά τα στοιχεία ότι τεράστιες περιουσίες εργαζομένων κρέμονται από μια κλωστή, άμεσα εξαρτημένη από τον τζόγο.

Ως προς τους πραγματικούς λόγους που επιβάλλουν την επέκταση των επαγγελματικών ταμείων, το ΙΟΒΕ είναι αποκαλυπτικό, σημειώνοντας στην ίδια έκθεση:

«Στις χώρες όπου τα επαγγελματικά ταμεία και η ιδιωτική ασφάλιση έχουν αναπτυχθεί προς αυτή την κατεύθυνση, το φορτίο των δαπανών για τις συντάξεις ως ποσοστό στο ΑΕΠ είναι σαφώς λιγότερο βαρύ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην Ευρώπη αποτελούν η Σουηδία, η Φιλανδία και η Ολλανδία με μείωση των δαπανών για συντάξεις στο ΑΕΠ από 13,7, 13,8 και 15,0, αντίστοιχα, το 1983 στο 11,4, 10,9 και 12,9 το 2001». Το κράτος, με άλλα λόγια, κατάφερε να απαλλαχτεί σε μεγάλο βαθμό από το «βαρίδι» της Κοινωνικής Ασφάλισης. Το ίδιο και οι εργοδότες...