Εκ μέρους του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος Αιγύπτου, απευθύνουμε θερμούς συντροφικούς χαιρετισμούς στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος. Πιστεύουμε ότι οι οργανωτές της συνδιάσκεψης αυτής έκαναν πολύ καλά επιλέγοντας τις εμπειρίες από τους αγώνες και τις συμμαχίες των κομμουνιστών ως τίτλο αυτού του Συνεδρίου και αυτό για να ωφεληθούμε όλοι από τις εμπειρίες.

Οποιαδήποτε εμπειρία, ακόμα κι εάν είναι σε εθνικό επίπεδο, μπορεί, εάν μελετηθεί σωστά, να φανεί χρήσιμη σε όλους όσοι επιθυμούν να τη μελετήσουν αντικειμενικά. Δεν είναι ανάγκη ή προϋπόθεση, η εμπειρία που θα αναπτύξουμε εδώ να είναι επιτυχής, να έχει επιτύχει δηλαδή, γιατί πολλές φορές μπορούμε να ωφεληθούμε ακόμα και από τις αποτυχίες μας.

Η ιστορία μάς έχει διδάξει πάρα πολλές φορές. Για παράδειγμα, η Κομμούνα του Παρισιού επηρέασε βαθιά τη σκέψη του Μαρξ. Ενώ ο Λένιν θεώρησε την Επανάσταση του 1905 ως προπομπό της μεγάλης επανάστασης του 1917. Υποτίθεται ότι εμείς όλοι μάθαμε ή έπρεπε να μάθουμε από τις δραματικές αλλαγές που συνέβησαν στην τελευταία δεκαετία και εννοούμε, φυσικά, την κατάρρευση των σοσιαλιστικών καθεστώτων.

Εάν δε μετακινηθούμε από το γενικό, στο ειδικό, μπορούμε να πούμε ότι άσχετα εάν πετύχαμε ή αποτύχαμε συνολικά ή στις εμπειρίες μας αυτές, αναρωτιέμαι για ποια εμπειρία να μιλήσω πρώτα. Μήπως για τον αγώνα μας, ανάμεσα στην εργατική τάξη, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις που γίνονται σήμερα στην Αίγυπτο; Να μιλήσουμε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε μέχρι τώρα στον αγώνα που διεξάγουμε στις τάξεις των φτωχών αγροτών της Αιγύπτου, ή να μιλήσω για την πρωτοποριακή εμπειρία μας, όπως πιστεύουμε, στο συνδυασμό της παράνομης δουλιάς που διεξάγουμε και της μαζικής δράσης;

Ολες αυτές οι εμπειρίες είναι σημαντικές. Εμείς εδώ επιλέξαμε να σας αναπτύξουμε μια μοναδική εμπειρία που ζούμε στην Αίγυπτο και αυτή είναι η διαμάχη που έχουμε με το θρησκευτικό φονταμενταλισμό. Και αυτό για πολλούς λόγους.

Πρώτον, το θέμα αυτό ήταν και εξακολουθεί να αποτελεί ένα κύριο πολιτικό θέμα στην Αίγυπτο και, μάλιστα, σε κάποια φάση δημιούργησε διαφωνίες και μέσα στο ίδιο μας το κόμμα.

Δεύτερον, το θέμα αυτό θέτει πολλά θεμιτά ερωτήματα, για το σταθερό και το μεταβλητό στην αγωνιστική δράση. Αυτό που σήμερα αντιμετωπίζουμε είναι μια εκστρατεία ιδεολογικής τρομοκρατίας που εξαπολύει ο φονταμενταλισμός εναντίον κάθε προοδευτικής σκέψης και κάθε διακίνησης ιδεών.

Το κόμμα μας κινήθηκε σε δύο άξονες. Πρώτο, στον άξονα της ιδεολογικής αντιπαράθεσης. Και, δεύτερο, στον άξονα της μαζικής λαϊκής αντιπαράθεσης. Στον πρώτο άξονα λοιπόν, από την αρχή, από τότε που εμφανίστηκε ο φονταμενταλισμός, το κόμμα μας ξεκίνησε μία ιδεολογική σύγκρουση μαζί του, γιατί πιστεύουμε ότι οι φονταμενταλιστές επιδιώκουν την εγκαθίδρυση ενός θεοκρατικού καθεστώτος αντιδημοκρατικού και αντιλαϊκού.

Εμείς αντιπαρατεθήκαμε με το φονταμενταλισμό, θεωρώντας τον ως σύμμαχο της αστικής τάξης, η οποία χρησιμοποιεί τη θρησκεία ως ένδυμα για την επικράτησή της και για την εκμετάλλευση των λαϊκών στρωμάτων.

Ο θρησκευτικός, λοιπόν, φονταμενταλισμός δεν είναι εχθρός του καπιταλισμού και δεν είναι εχθρός της Δύσης, παρά μόνο προσχηματικά. Είχαμε προειδοποιήσει έγκαιρα για τον κίνδυνο να γίνει η διάκριση μεταξύ των θρησκευτικών φονταμενταλιστικών κομμάτων, που ακολουθούν καθαρά πολιτική δράση, και των άλλων τρομοκρατικών θρησκευτικών ομάδων, γιατί εμείς, όπως είπαμε, πιστεύουμε πως και οι δύο αυτές ομάδες έχουν κοινό στόχο και αυτός είναι η εγκαθίδρυση ενός θεοκρατικού καθεστώτος, όπως συμβαίνει στο Σουδάν, στο Αφγανιστάν και αλλού.

Διεξάγαμε, λοιπόν, μια ιδεολογική μάχη και καταφέραμε να απομονώσουμε αυτόν το φονταμενταλισμό, μέχρι που σταμάτησαν οι τρομοκρατικές ενέργειες, είτε ως τακτική επιλογή των φονταμενταλιστών, όπως πιστεύουμε εμείς, ή λόγω των επιτυχιών της αστυνομίας, όπως πιστεύει το καθεστώς.

Βέβαια, αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο, ιδιαίτερα λόγω της ύπαρξης μιας αστικής τάξης στην Αίγυπτο, η οποία ήταν επιφυλακτική στην αντιμετώπιση του φονταμενταλισμού, γιατί παρά τις αντιθέσεις και τις διαφορές τους, στην ουσία, η αστική τάξη ήταν σύμμαχος, έστω και έμμεσα, του φονταμενταλιστικού κινήματος και μπορούσε εύκολα να συμβιώσει μαζί της, γιατί πολλές φορές το επίσημο καθεστώς και τα επίσημα μέσα ενημέρωσης πλειοδοτούσαν σε θρησκευτικότητα και πολλές φορές οι επίσημες αρχές της Αιγύπτου καταδίκασαν συγγραφείς, φυλάκισαν διανοούμενους, όπως συνέβη με την περίπτωση του δόκτορος Νάσερ Αμπουζέτ. Και όποιος παρακολουθεί τα πολιτικά τεκταινόμενα στην Αίγυπτο, μπορεί να παρατηρήσει ότι υπάρχουν τρία κύρια ρεύματα σήμερα.

Το πρώτο κόμμα υποστηρίζει την προσέγγιση με το καθεστώς. Το δεύτερο υποστηρίζει την προσέγγιση με το φονταμενταλισμό για να αντιμετωπιστεί ο κοινός εχθρός, που είναι το καθεστώς. Ενώ το τρίτο ρεύμα καλεί για μία ανεξάρτητη πορεία. Η αντιμετώπιση και των δύο εχθρών, που είναι και το καθεστώς και ο φονταμενταλισμός. Μπορούμε να πούμε ότι το τρίτο αυτό ρεύμα δεν έχει ακόμα πάρει ξεκάθαρη μορφή, γιατί δυστυχώς δεν υπήρξε η αναμενόμενη κατανόηση από τις αριστερές δυνάμεις στη χώρα μας.

Βεβαίως, είναι λογικό να υπάρχουν διάφορες απόψεις μέσα στο κόμμα μας, για το θέμα αυτό. Τέθηκε, για παράδειγμα, ένα θεμιτό ερώτημα. Είναι λύση η αντιμετώπιση του φονταμενταλισμού διά της συμμαχίας με το καθεστώς; Αυτό το ερώτημα προκάλεσε έντονες συζητήσεις στο κόμμα μας και στις σελίδες του επίσημου περιοδικού μας, έγιναν μάλλον πολλές συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος και αποφασίστηκε στο τέλος, ότι η αντίθεσή μας με το αστικό καθεστώς είναι απόλυτη και η αντίθεσή μας με το φονταμενταλισμό είναι, επίσης, κύρια και ακόμη στην επίλυση των αντιθέσεων αυτών, ή στην αντιμετώπιση των αντιθέσεων αυτών δεν μπορεί να γίνει καμία υποχώρηση.

Εμείς πάντοτε πιστεύαμε ότι η Λυδία Λίθος για την πραγματική ταυτότητα και επιτυχία οποιουδήποτε ρεύματος είναι οι επιτυχίες του στα λαϊκά στρώματα. Εμείς βεβαίως αναγνωρίζουμε ότι δεν είχαμε μεγάλη επιτυχία στις λαϊκές τάξεις, γιατί, όπως είπα και προηγούμενα, έχουμε να αντιμετωπίσουμε δύο εχθρούς, και το καθεστώς και το φονταμενταλιστικό θρησκευτικό ρεύμα.

Αξίζει να ειπωθεί ότι σε ορισμένους τομείς, πολλές φορές, οι δύο αυτοί κοινοί εχθροί μας συμμαχούν μεταξύ τους εναντίον μας. Η δική μας εμπειρία μάς έχει διδάξει ότι μέσα στις λαϊκές τάξεις το κατάλληλο μέσο δεν είναι να συζητούνται τα θρησκευτικά θέματα, αλλά τα προβλήματα της καθημερινής επιβίωσης των φτωχών αγροτών και εργατών. Και πρέπει να αντιμετωπίσουμε το σύνθημα που σηκώνει ο φονταμενταλισμός, λέγοντας ότι το Ισλάμ είναι η λύση.

Στην περίοδο που οι τρομοκρατικές ενέργειες είχαν φτάσει στο ζενίθ, πολλοί χριστιανοί Αιγύπτιοι υπέστησαν τρομοκρατικές ενέργειες από τους μουσουλμάνους φονταμενταλιστές και αυτό προκάλεσε ανησυχία ακόμα και στο καθεστώς. Εμείς ήμασταν οι πρώτοι που αισθανθήκαμε την ανάγκη αντιμετώπισης του φαινομένου και προτείναμε και μάλιστα δημιουργήσαμε μια επιτροπή, η οποία στις τάξεις της περιέλαβε πολλές πολιτικές δυνάμεις για την αντιμετώπιση της θρησκευτικής τρομοκρατίας των φονταμενταλιστών.

Η Επιτροπή αυτή άνοιξε πολλά γραφεία και υποεπιτροπές σε εθνικό επίπεδο, μπορούμε να πούμε ότι πράγματι εδώ είχαμε μια σοβαρή επιτυχία γιατί καταφέραμε να δώσουμε τέλος στην τρομοκρατική ενέργεια των φονταμενταλιστών.

Ισχυριζόμαστε ότι η δράση μας εκείνη, μαζί με άλλους, αν και ήταν ατελής, αν και έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από τις φιλελεύθερες αστικές δυνάμεις, παρ' όλα αυτά συνεισέφερε σημαντικά στον τερματισμό της ένοπλης τρομοκρατίας των φονταμενταλιστών.

Οταν, λοιπόν, ο φονταμενταλισμός αισθάνθηκε την ήττα του, δώσαμε το βάρος μας στην ιδεολογική μάχη. Τώρα ακολουθούν την ιδεολογική τρομοκρατία, γιατί πολύ εύκολα πια καταδικάζουν ανθρώπους, αφορίζουν τους διανοούμενους και τους συγγραφείς, κατάσχουν βιβλία, απαγορεύουν την προβολή ταινιών, γενικά καταδικάζουν τους κομμουνιστές, ως άπιστους.

Γνωρίζετε, αγαπητοί σύντροφοι, τι σημαίνει να σε κηρύσσουν άπιστο σε μία ανατολική κοινωνία. Σημαίνει πολύ εύκολα ότι ένας οποιοσδήποτε τρελός ή ηλίθιος μπορεί να σε σκοτώσει, εκτελώντας μια θεϊκή επιταγή. Είναι μία ιδεολογική τρομοκρατία, η οποία είναι πάρα πολύ επικίνδυνη.

Αυτό που σήμερα συμβαίνει στην Αίγυπτο δεν είναι μόνο πρόβλημα των λαϊκών στρωμάτων. Για παράδειγμα, το πρόβλημα που εμφανίστηκε πρόσφατα, ο θόρυβος μάλλον που δημιουργήθηκε σχετικά με το μυθιστόρημα ενός Σύρου συγγραφέα, το οποίο είχε απαγορευτεί πριν από 16 χρόνια και σήμερα αποφάσισε το υπουργείο Πολιτισμού να το επανεκδώσει, δείχνει ότι η ιδεολογική τρομοκρατία συνεχίζεται.

Αγαπητοί φίλοι, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι κερδίσαμε τη μάχη με τους φονταμενταλιστές. Η μάχη εξακολουθεί να είναι σκληρή. Ομως, εμείς κερδίζουμε ένα δύο μέτρα εκεί, εκείνοι κερδίζουν μερικά μέτρα αλλού. Εχουμε και αποτυχίες και επιτυχίες.

Βεβαίως, εμείς έχουμε ελάχιστα μέσα στον αγώνα μας, διαθέτουμε ελάχιστα μέσα, ενώ οι φονταμενταλιστές έχουν την απεριόριστη οικονομική στήριξη ακόμα και ολόκληρων χωρών. Θεωρούμε, λοιπόν, ότι είναι πολύ σημαντικό να προσδιορίσουμε τη φύση του αγώνα μας. Δεύτερο, να υιοθετήσουμε μια θαρραλέα θεωρητική προσέγγιση, ακόμα και εάν οι πλατιές λαϊκές μάζες την απαρνούνται, και να μην θεωρούμε, δηλαδή, τη λαϊκή άποψη ως σωστή πολιτική στάση. Και αυτό σε περίπτωση που οι πολιτικές αυτές τοποθετήσεις έρχονται σε αντίθεση με τη στρατηγική μας ιδεολογία. Καμία υποχώρηση, λοιπόν.

Οφείλουμε να αντλήσουμε διδάγματα από το παρελθόν, ότι ο μαρξισμός μάς επιβάλλει να σεβαστούμε τις ιδιαιτερότητες των εθνικών χωρών, όμως, ο μαρξισμός μάς προειδοποιεί να μην υπερβάλουμε στο σεβασμό αυτών των ιδιαιτεροτήτων, σε σημείο που να προδώσουμε τον ίδιο το μαρξισμό.

Και το πλέον σημαντικό είναι να δεθούμε στενά με τις λαϊκές μάζες, ώστε το Κομμουνιστικό Κόμμα να είναι πρωτοπόρο στην οργάνωση των μαζών, ώστε να μην είναι μάταιος ο αγώνας μας, αλλά να οργανώσουμε τις μάζες. Σας ευχαριστώ, σύντροφοι.