Τα «υπαρξιακά» αυτά ερωτήματα μπήκαν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας μετά την απόφαση, την περασμένη Πέμπτη, του βουλευτή Πιερίας να ανεξαρτητοποιηθεί, προκειμένου να εκτονωθεί το βαρύ κλίμα που προκλήθηκε από την καταγγελλόμενη διαμεσολάβησή του μεταξύ του επικεφαλής της Υπηρεσίας Ειδικών Ελέγχων (πρώην ΣΔΟΕ), Σπ. Κλαδά, και του Μ. Τριανταφυλλόπουλου.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε καμία περίπτωση η κυβέρνηση δε θα ήθελε να στηρίζεται στην απόλυτα οριακή πλειοψηφία των 151 βουλευτών, να είναι «όμηρος» της εκάστοτε «συγκυρίας» και των αιτημάτων κάθε βουλευτή και ανά πάσα στιγμή να δείχνει ότι κινδυνεύει να «πέσει». Ασφαλώς δεν ήταν αυτή η «ισχυρή διακυβέρνηση» που ονειρευόταν όταν προσέφυγε σε πρόωρες εκλογές τον περασμένο Σεπτέμβρη.

Το σίγουρο, πάντως, είναι ένα: Δεν κινδυνεύει να καταψηφιστεί κάποιο νομοσχέδιο με αντιλαϊκές -αντεργατικές διατάξεις (π.χ., Ασφαλιστικό, ξεπούλημα λιμανιών, αεροδρομίων, «Ολυμπιακής», ΟΤΕ, ΔΕΗ, κ.ο.κ.). Σε αυτό υπάρχει δοκιμασμένη στην πράξη αρραγής ιδεολογικοπολιτική ενότητα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας (ΚΟ) της ΝΔ. Σύντομα θα εκφραστεί ακόμα μια φορά αφού η κυβέρνηση θα καταθέσει στις 15 του μήνα το νομοσχέδιο για τις ανατροπές στο Ασφαλιστικό. Ακριβώς γι' αυτό ο Κ. Καραμανλής επιλέγει ως μοναδική διέξοδο από το νοσηρό κλίμα των τελευταίων βδομάδων την υλοποίηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Φρόντισε να το διαμηνύσει ο ίδιος εξερχόμενος προχτές από το Προεδρικό Μέγαρο - «η κυβέρνηση έχει νωπή και ισχυρή λαϊκή εντολή... Προχωρούμε με συνέπεια στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων», είπε. Ασφαλώς και έχει στο πλευρό του την πλουτοκρατία και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ που ανησυχούν μήπως και καθυστερήσουν οι «μεταρρυθμίσεις», αλλά την ίδια στιγμή, όπως διαπιστώνουν αρκετά κυβερνητικά στελέχη, έχει χάσει τη «δυναμική» της εκλογικής νίκης του περασμένου Σεπτέμβρη.

Από την άλλη είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση κινδυνεύει από «απρόβλεπτες» εξελίξεις, που μπορεί να προκληθούν κυρίως από τη συνεχιζόμενη άγρια διαμάχη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων για τη μοιρασιά της πίτας. Οπως είναι γνωστό, τα μεγάλα αφεντικά διαθέτουν δικές τους «κοινοβουλευτικές ομάδες» μέσα στις ΚΟ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και μπορούν να τις χρησιμοποιούν για να πιέζουν, εκβιάζουν και συναλλάσσονται με τις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων. Παρόλο που όλες οι κυβερνήσεις φροντίζουν όλοι να τρώνε από την πίτα, ωστόσο ποτέ δεν αποκλείονται «απρόβλεπτα»...

Με άλλα λόγια, το 151 (έστω +1, καθόσον ο Κ. Κουκοδήμος δεσμεύτηκε ότι θα στηρίζει την κυβέρνηση σε όλες τις επιλογές της) είναι δύναμη αλλά ταυτόχρονα αδυναμία για την κυβέρνηση και μένει να φανεί στην πορεία τι θα γίνει...

Σε πρόωρες εκλογές πάντως δεν είναι εύκολο να πάει, τουλάχιστον πριν περάσει ένας χρόνος από τις προηγούμενες, εκτός των άλλων γιατί δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα επιτύχει την πολυπόθητη ισχυρή αυτοδυναμία, ενώ μεγάλες είναι οι πιθανότητες να μην πετύχει καν αυτοδυναμία, γεγονός που θα οδηγήσει σε νέα εκλογική αναμέτρηση... Η φθορά της κυβέρνησης από τον περασμένο Σεπτέμβρη είναι ραγδαία, όχι μόνο για τον τρόπο αντιμετώπισης (κουκούλωμα) των διαφόρων σκανδάλων, αλλά λόγω της αντιδραστικής πολιτικής που εφαρμόζει, με αποτέλεσμα να εξωθεί προς τη φτώχεια και την ανέχεια μεγάλα τμήματα των λαϊκών μαζών, ενώ την ίδια στιγμή μεγαλώνουν προκλητικά τα υπερκέρδη μιας χούφτας μονοπωλίων. Ανατριχίλα προκαλούν στο Μέγαρο Μαξίμου οι επαναλαμβανόμενες δημοσκοπήσεις που καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα, ότι δηλαδή η δυσαρέσκεια των λαϊκών στρωμάτων έχει ανέβει στο κατακόρυφο, ότι η φθορά του δικομματισμού τείνει να παγιώνεται και τα ποσοστά της ΝΔ για πρώτη φορά πέφτουν κάτω από το 30%...

Δεν είναι τυχαία από την άποψη αυτή η εντυπωσιακή «αδυναμία» που δείχνει η κυβέρνηση να απεγκλωβιστεί από την υπόθεση Ζαχόπουλου, παρά τις επίμονες προσπάθειες που καταβάλλει εδώ και περίπου ενάμιση μήνα. Η «ροζ ιστορία» έχει εξελιχθεί σε ένα πολιτικοοικονομικό - εκδοτικό σκάνδαλο που έχει πλήξει κατευθείαν την καρδιά της κυβέρνησης, το πρωθυπουργικό γραφείο και το Μέγαρο Μαξίμου. Φάνηκε καθαρά ότι συνεργάτες του πρωθυπουργού συναλλάσσονται με μεγαλοδημοσιογράφους και εκδότες και εμπλέκονται στον επιχειρηματικό πόλεμο που ξέσπασε στα ΜΜΕ με στόχο το ξεκαθάρισμα λογαριασμών και το ξαναμοίρασμα της πίτας και της πολιτικοοικονομικής ισχύος. Απρόβλεπτη είναι και η εξέλιξη του σκανδάλου της «Ζήμενς», γεγονός που δε συμβάλλει βέβαια στο κλίμα σταθερότητας που θέλει να δημιουργήσει η κυβέρνηση.

Σε κάθε περίπτωση, ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να ανησυχεί ή να αγωνιά για τη «σταθερότητα» της γαλάζιας διακυβέρνησης ή του δικομματισμού. Ακριβώς το αντίθετο τον συμφέρει. Οσο πιο αδύναμη και ασταθής είναι η κυβέρνηση, η αυτοδυναμία της και οι δυνάμεις του δικομματισμού, τόσο καλύτερα για το λαό. Για να μην υπάρξει όμως μια διέξοδος από τη σημερινή κατάσταση προς όφελος της πλουτοκρατίας, χρειάζεται να εντείνει τους αγώνες του φροντίζοντας να χτυπάνε κατευθείαν στο στόχο, την αντιλαϊκή πολιτική που από κοινού εφαρμόζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.