Ο χιονιάς του περασμένου Σαββατοκύριακου κάθε άλλο παρά με «ακραίο καιρικό φαινόμενο» έμοιαζε, όπως βάλθηκαν να μας πείσουν οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης. Ηταν - απλούστατα - ένα φυσιολογικό και αναμενόμενο για την εποχή φαινόμενο.

Παρ' όλα αυτά, στη χώρα μας συνέβη και πάλι περίπου το ίδιο σκηνικό που είχε συμβεί το χειμώνα του 2001 και του 2004 επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ: Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς παρέλυσαν επί ώρες, επειδή, για παράδειγμα, έχουμε παραγγείλει χαμηλά λεωφορεία στα οποία δεν μπορούν να μπουν αλυσίδες! Ολόκληρες περιοχές έμειναν χωρίς ρεύμα, επειδή η ΔΕΗ πλέον λειτουργεί με κριτήριο τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Δεκάδες χωριά παρέμειναν αποκλεισμένα. Χιλιάδες εργαζόμενοι, ακόμη και στο κέντρο της Αθήνας, δεν μπορούσαν να πάνε στη δουλειά τους, ενώ την ίδια στιγμή έβλεπαν στα «παράθυρα» της τηλεόρασης τους αρμοδίους (ΥΠΕΧΩΔΕ, νομάρχες, δημάρχους) να τσακώνονται για το ποιος έχει την ευθύνη καθαρισμού των δρόμων!

Η ταλαιπωρία που έζησε πάλι ο λαός μας αυτές τις μέρες έχει την εξήγησή της. Οφείλεται στην αδιαφορία των κυβερνήσεων - σήμερα της ΝΔ, πριν λίγα χρόνια του ΠΑΣΟΚ - να έχουν σε ετοιμότητα τον κρατικό μηχανισμό για να αντιμετωπίσει την κάθε έκτακτη κατάσταση που μπορεί να παρουσιαστεί. Για τις κυβερνήσεις αυτές, «μεγάλα έργα» είναι μόνο αυτά που πριμοδοτούν την κερδοφορία του κεφαλαίου κι όχι αυτά που εξυπηρετούν την ανάγκη του λαού για ασφάλεια και υγεία. Ετσι τον αφήνουν στον πρώτο χιονιά να εγκλωβίζεται, στην πρώτη βροχή να πλημμυρίζει, στην πρώτη δασική πυρκαγιά να καίγεται, στον πρώτο σεισμό να χάνει τη ζωή του ή το σπίτι του. Ενας λαός που πληρώνει πάντα πανάκριβα το «μάρμαρο» αυτής της πολιτικής. Ας δώσουμε ορισμένα παραδείγματα:

Για άλλη μια φορά είδαμε πανάκριβες υποδομές, όπως αυτή της Αττικής Οδού και του Διεθνούς Αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος», που χρυσοπληρώθηκαν από τον ελληνικό λαό, ενώ τις εκμεταλλεύονται για δεκαετίες ιδιωτικοί επιχειρηματικοί όμιλοι, να μην είναι ικανές να αντεπεξέλθουν ούτε στον πρόσφατο χιονιά. Τμήματα της Αττικής Οδού, που στην ιστοσελίδα της διαφημίζεται ως ο πιο σίγουρος και ασφαλής δρόμος, για ώρες παρέμειναν κλειστά και πάλι λόγω ...κακοκαιρίας, παρά τα πανάκριβα διόδια που πληρώνει ο λαός.

Ερμαιο της κακοκαιρίας και το Διεθνές Αεροδρόμιο, με αποτέλεσμα να ματαιωθούν εκατοντάδες πτήσεις. Με δηλώσεις τους οι Ελληνες πιλότοι επισήμαναν ότι οι προσγειώσεις αεροσκαφών δεν έγιναν λόγω προβλημάτων που υπήρχαν στο έδαφος και όχι εξαιτίας της χαμηλής ορατότητας, καταρρίπτοντας έτσι τους ισχυρισμούς της Διοίκησης του Αεροδρομίου που ήθελε έτσι, για άλλη μια φορά, να βγει «λάδι». Ηταν η τρίτη φορά στα οχτώ χρόνια λειτουργίας του αεροδρομίου που τίθεται νοκ άουτ σε περίπτωση κακοκαιρίας. Σε ανάλογη μάλιστα περίπτωση, όταν παρέμεινε 3 - 4 μέρες κλειστό, το 2004, επιβλήθηκε πρόστιμο 3 εκατ. ευρώ, που όμως, όπως αποκάλυψε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Θ. Ρουσόπουλος, ποτέ δεν εισπράχτηκε, επειδή «το θέμα πήγε στα δικαστήρια»...

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι είναι μύθος αυτό που με τόση ζέση καλλιεργούν η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, περί δήθεν τέλειας κατασκευής και λειτουργίας των έργων με «συμβάσεις παραχώρησης» και με ΣΔΙΤ, επειδή ακριβώς υπεύθυνοι γι' αυτά είναι οι ιδιώτες. Εργα, δηλαδή, που πληρώνει διπλά, και για την κατασκευή και για τη λειτουργία, ο λαός.

Η διαμάχη μεταξύ ΥΠΕΧΩΔΕ, νομαρχών και δήμων για την ευθύνη συντήρησης και αποχιονισμού του οδικού δικτύου αποκάλυψε αυτό που από την πρώτη στιγμή επισήμανε ο «Ρ» - δηλαδή από την παρουσίαση ακόμη του νόμου 3481/2006 - ότι μεταβιβάζονται αρμοδιότητες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση χωρίς να της χορηγούνται και οι ανάλογοι πόροι. Ο νόμος αυτός προβλέπει νέα «χαράτσια» για τη συνέχιση του Εθνικού Κτηματολογίου, ενώ μεταβιβάζει στις νομαρχίες και τους δήμους της Αττικής τον καθαρισμό και συντήρηση των ρεμάτων και των φρεατίων υδροσυλλογής ομβρίων, χωρίς και πάλι τη μεταβίβαση των αντίστοιχων πόρων. Προβλέπει ότι οι δαπάνες θα εξασφαλίζονται από τους ίδιους τους δήμους, δηλαδή ανοίγει δρόμος για επιβολή δύο ακόμη ανταποδοτικών τελών, του λεγόμενου «πλημμυρόσημου», αλλά και του ...«συντηρόσημου»!

Νομάρχες, όπως ο Γ. Σγουρός (ΠΑΣΟΚ) της Αθήνας, που σήμερα φωνάζει, τότε «ποιούσε την νήσσαν», ενώ η ΤΕΔΚΝΑ, με επικεφαλής τότε τον Π. Φιλίππου (ΣΥΝ), είχε ζητήσει τη μεταβίβαση της αρμοδιότητας, τουλάχιστον για τα αντιπλημμυρικά έργα! Ο δε δήμαρχος Αθηναίων Ν. Κακλαμάνης (ΝΔ), όταν ψηφίστηκε ο νόμος, ήταν κυβερνητικός βουλευτής και δεν ακούστηκε να διαφοροποιείται...

Από την 1η Γενάρη 2008, οι δήμοι της χώρας και οι νομαρχίες βρίσκονται να έχουν την ευθύνη συντήρησης ενός οδικού δικτύου που υπερβαίνει τα 94.000 χιλιόμετρα, χωρίς πόρους. Χωρίς πόρους, όμως, βρίσκεται και το ΥΠΕΧΩΔΕ για τους δρόμους που το ίδιο κράτησε υπό την ευθύνη του. Κι αυτό γιατί οι εισπράξεις των σταθμών διοδίων άρχισαν να παραδίδονται στους ομίλους που θα κατασκευάσουν τους οδικούς άξονες με «συμβάσεις παραχώρησης». Δηλαδή, ενώ ο ελληνικός λαός θα πληρώνει πανάκριβα διόδια για τη συντήρηση των δρόμων, οι εισπράξεις θα πηγαίνουν στις τσέπες των ιδιωτικών ομίλων!

Ο ελληνικός λαός θα βγει, λοιπόν, από αυτήν την υπόθεση πολλαπλά ζημιωμένος: Και θα πληρώνει πανάκριβα διόδια και θα του ζητηθεί να πληρώσει πρόσθετα τέλη για τη συντήρηση των δρόμων και θα επιδεινωθούν οι δείκτες οδικής ασφάλειάς του...

Πρόκειται για μια πολιτική διαμετρικά αντίθετη με τα λαϊκά συμφέροντα, που καθορίζεται αποκλειστικά από τις ανάγκες των επιχειρηματιών για περισσότερα κέρδη. Μια πολιτική που αναμένεται να ενταθεί με τον περιβόητο «Καποδίστρια 2», όταν σχεδόν όλα τα έργα θα κατασκευάζονται με ΣΔΙΤ και στη βάση της ανταποδοτικότητας, ενώ οποιαδήποτε έννοια δημόσιου ελέγχου και ενιαίου σχεδιασμού και συντονισμού θα πάει περίπατο.

Χρειάζεται, επομένως, μια άλλη πολιτική, που θα βάζει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός της τον άνθρωπο και τις ανάγκες του για υποδομές που θα στηρίζουν την ασφάλεια και υγεία του λαού. Μια πολιτική, που θα μελετά και θα κατασκευάζει τα έργα υποδομής με έναν κεντρικό σχεδιασμό και θα βασίζεται ακριβώς σ' αυτές τις λαϊκές ανάγκες. Μια τέτοια πολιτική, βέβαια, δεν είναι απαραίτητο να έρθει ο σοσιαλισμός για να εφαρμοστεί. Ωστόσο, βρίσκεται στο περιθώριο των κυβερνήσεων και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, γιατί ακριβώς δεν αποτελεί πεδίο κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο. Γι' αυτό απαιτείται ο διαρκής αγώνας του λαού.