Οι μετανάστες αν «αξιοποιηθούν» σχεδιασμένα και με έλεγχο, για να αποφευχθούν οι κοινωνικές εντάσεις, θα αποδειχτούν πολύ «χρήσιμοι» στις επιχειρήσεις!

Αυτή είναι με δυο λόγια η ουσία της γνωμοδότησης της φερόμενης ως Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «The Transatlantic Task Force on Immigration and Integration» (ας το μεταφράσουμε ως «Υπερατλαντική Τακτική Δύναμη για τη Μετανάστευση και την Ενσωμάτωση»). Γνωμοδότηση που απευθύνεται προς τις κυβερνήσεις του αναπτυγμένου καπιταλιστικού κόσμου και την ΕΕ, από μια ΜΚΟ που αποτελείται από προσωπικότητες, οι οποίες έχουν προσφέρει τις υπηρεσίες τους στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό με διάφορα αξιώματα.

Τι προτείνεται από αυτήν τη ΜΚΟ; Πώς αντιμετωπίζουν το ανθρώπινο δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων που ωθούνται στη μετανάστευση; Ιδού: Η μετανάστευση να έρθει «στα μέτρα» των πολυεθνικών. Να χρησιμοποιηθεί, ώστε να γίνει η αγορά εργασίας πιο ...ευέλικτη. Να ενισχυθεί η αστυνόμευση και η παρακολούθηση. Εκτιμάται ακόμα ότι η λεγόμενη «προσωρινή μετανάστευση» έχει πολλά να προσφέρει στο κεφάλαιο, με μικρό κόστος. Μέσα σε όλα τ' άλλα, οι μετανάστες θα πρέπει να δείχνουν πειθήνια συμπεριφορά, αν θέλουν να περάσουν τα διάφορα «επίπεδα» για την απόκτηση βίζας και κάρτας παραμονής...

«Η Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν την αυξανόμενη μετανάστευση», υπογραμμίζεται στην ιστοσελίδα της Οργάνωσης. Προειδοποιεί πως αν απουσιάζει η αποτελεσματική ενσωμάτωση των μεταναστών θα δημιουργηθούν πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα, κοινωνικές συγκρούσεις και θα απειληθεί η ασφάλεια. Οι αναταράξεις στη Γαλλία πρόπερσι, οι τρομοκρατικές απειλές στη Μεγάλη Βρετανία και η ανισότητα που διέπει το εκπαιδευτικό σύστημα και την αγορά εργασίας είναι ανησυχητικά σημάδια και χρειάζεται η συνεργασία όλων των κυβερνήσεων...

Αποκαλυπτικό είναι και το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που φέρονται - στην ιστοσελίδα της Οργάνωσης - ως επικεφαλής της Οργάνωσης έχουν υπηρετήσει και υπηρετούν το διεθνή ιμπεριαλισμό από διάφορα «πόστα». Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, πρόεδρος του Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής στις ΗΠΑ (έχει διατελέσει και διευθυντής για αντίστοιχα θέματα στο υπουργείο Εργασίας των ΗΠΑ) και ο Βέρνερ Βάιντενφελντ, μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του γερμανικού ινστιτούτου «Bertelsmann Stiftung» από κοινού «συγκάλεσαν» την «Transatlantic Task Force on Immigration and Integration», προκειμένου να «προάγει προνοητικές μεταναστευτικές πολιτικές». Απευθύνει τις συστάσεις της στις υπηρεσίες της ΕΕ και τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών, τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και Καναδά, και αλλού.

Ως ιδρυτικά μέλη εμφανίζονται στην ιστοσελίδα, μεταξύ άλλων, ο πρώην κοινοτικός Επίτροπος για θέματα Εσωτερικών και Δικαιοσύνης Αντόνιο Βιτορίνο, ο πρόεδρος της αυτοκινητοβιομηχανίας «Ρενό» Λουίς Σβάιτσερ, η πρώην Α' αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Ανα Παλάθιο, αλλά και ο «δικός» μας Γιώργος Παπανδρέου ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και του ΠΑΣΟΚ. Αλλα ιδρυτικά μέλη είναι ο πρώην Πρόεδρος της Πολωνίας, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Βουλγαρίας, ο πρώην εκδότης του «Ικόνομιστ» και άλλα ανώτατα κυβερνητικά στελέχη της Μ. Βρετανίας και του Καναδά.

Η σχέση τους με τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τις τράπεζες μάλλον δεν πρέπει να εκπλήσσει. Ως ένας από τους πέντε βασικούς σπόνσορες της «Transatlantic Task Force» παρουσιάζεται και το «Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος».

Στην ιστοσελίδα της «Task Force» και στον τομέα των εκδόσεων (www.migrationinformation.org/ transatlantic/ publications.cfm) φιγουράρουν δημοσιεύσεις, όπως μια τιτλοφορούμενη ως «Η ευρωπαϊκή μετανάστευση και η αγορά εργασίας», όπου ο εισηγητής παρουσιάζοντας βασικές θέσεις και άξονες της Οργάνωσης, υποστηρίζει ότι «η απασχόληση στην ΕΕ έχει λίγα να κάνει με τη μετανάστευση. Περισσότερο σχετίζεται με παράγοντες όπως η υπερβολική ρύθμιση, η ακινησία των εργατών της ΕΕ, εξαιτίας του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας και άλλων πολιτικών, και των συμφωνιών μεταξύ των συνδέσμων των εργοδοτών και των συνδικάτων των εργαζομένων που ρυθμίζουν τους μισθούς»!

Προσθέτει ότι «οι μετανάστες και οι πολίτες εκτός ΕΕ προσθέτουν την απαιτούμενη ευελιξία στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας και προωθούν την οικονομική ανάπτυξη». Προτείνει, αντί οι αρμόδιοι να εμμένουν σε μια πολιτική «κλειστών θυρών» απέναντι στους μετανάστες, να προωθήσουν «μεταρρυθμίσεις» στην αγορά εργασίας και την κοινωνική ασφάλιση.

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει η παρουσιαζόμενη ως «πρώτη έκθεση» της «Τακτικής Δύναμης», με θέμα «Η εποχή της κινητικότητας: Πώς να πάρουμε περισσότερα από τη Μετανάστευση στον 21ο αιώνα». Από το κείμενο δε λείπει και η αναφορά στην «απειλή της τρομοκρατίας», που «ενισχύεται από τη μαζική μετανάστευση». Το πολιτικό ζήτημα, που προκύπτει, σύμφωνα με την έκθεση, είναι πώς θα προστατευτεί κάποιος ή μια χώρα από την απειλή της τρομοκρατίας που είναι υπαρκτή. Η ...λύση που προτείνεται είναι οι μυστικές υπηρεσίες και η αστυνομία να βρεθούν στην πρώτη γραμμή της «προστασίας», και να βαθύνει η διεθνής συνεργασία.

Τα παραδείγματα για το πώς χρησιμοποιείται η λεγόμενη απειλή της τρομοκρατίας, προκειμένου να παρακολουθείται ο λαϊκός παράγοντας και να αναστέλλεται η οργανωμένη πάλη του είναι πολλά. Οπως πολλές είναι και οι περιπτώσεις που στο όνομα της «ασφάλειας» καταπατούνται πολιτικά και στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα, όπως η περίπτωση των απαγωγών των 28 Πακιστανών μεταναστών.

Ξεκαθαρίζεται ρητά ότι για να αναπτυχθεί και να διαχειριστεί το νέο διεθνές σύστημα κινητικότητας, απαιτούνται νέα πολιτικά «εργαλεία».

Εξέχουσα αναφορά γίνεται στους μη κυβερνητικούς οργανισμούς και στη λεγόμενη «Κοινωνία των Πολιτών» (ΚτΠ). Συγκεκριμένα, αναφέρει πως οι κοινωνικοί εταίροι και η διευρυμένη ΚτΠ πρέπει να γίνουν κι αυτοί αρχιτέκτονες του νέου συστήματος, αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος το σύστημα αυτό να είναι ασταθές. Γίνεται φανερός ο σπουδαίος ρόλος που αποδίδεται στις ΜΚΟ στην κατεύθυνση αυτή, παρά τους «ανθρωπιστικούς» σκοπούς που αυτές συχνά επαγγέλλονται.

«Το να εργάζεται κανείς ενάντια στην αγορά είναι συχνά σαν να εξασκείται στη ματαιότητα. Οταν δεν υπάρχουν τα οφέλη της στενής συνεργασίας με την ΚτΠ, η διακυβέρνηση περίπλοκων ζητημάτων γίνεται πιο σκληρή», λέει χαρακτηριστικά. Ετσι, λέει, οι δύο πλευρές (ΚτΠ και η αγορά) θα μοιράζονται την ευθύνη για το τι θα πετύχει, αντί να κατηγορούν η μια την άλλη για ό,τι πηγαίνει στραβά.