Ο Χ. Κ. Αντερσεν (1805-1875) κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην κλασική βιβλιοθήκη χάρη στα παραμύθια του που αγαπήθηκαν τόσο πολύ από μικρούς και μεγάλους σε όλες τις χώρες του κόσμου, ώστε να έχει καθιερωθεί η ημέρα των γενεθλίων του, 2 Απρίλη, Παγκόσμια Μέρα Παιδικού Βιβλίου.

Ο Αντερσεν έγραψε πολλά παραμύθια, με το δικό του χαρακτηριστικό στιλ, άλλα τρυφερά και μελαγχολικά, άλλα κωμικά και σατιρικά, όλα παρμένα από την καθημερινή ζωή, ακόμα κι εκείνα που μιλάνε για παλάτια και νεράιδες. Σε όλα, όσο φανταστικά κι αν φαίνονται, διακρίνει κανείς την αγάπη του για τους απλούς ανθρώπους που μοχθούν και ελπίζουν, ή την ειρωνική του διάθεση για την υποκρισία και την ανοησία των δυνατών.

Μια φορά ήταν ένας πρίγκιπας που ήθελε να παντρευτεί - με μια πριγκίπισσα φυσικά - αλλά με μια αληθινή, μια γνήσια πριγκίπισσα. Ταξίδεψε λοιπόν σε ολόκληρο τον κόσμο για να τη βρει, όμως το πράγμα ήταν πιο δύσκολο από όσο φανταζόταν. Πριγκίπισσες υπήρχαν πολλές, αλλά ο πρίγκιπας δεν ήταν βέβαιος πως ήσαν στ' αλήθεια γνήσιες πριγκίπισσες. Σε όλες έβρισκε κάποιο ελάττωμα που τον έκανε να αμφιβάλλει. Λυπημένος λοιπόν γύρισε πίσω στο σπίτι του, κοντά στους γονείς του, που κι αυτοί φυσικά ήθελαν για τον γιο τους μια αληθινή πριγκίπισσα.

Ενα βράδυ είχε ξεσπάσει μια τρομερή καταιγίδα, αστραπές σκίζανε τον ουρανό, βροντές, κεραυνοί, ανεμοθύελλα, κι η βροχή καταρράχτες. Μέσα στο παλάτι ο βασιλιάς και η βασίλισσα με τον γιο τους κάθονταν ήσυχα πλάι στην όμορφη φωτιά.

Ξαφνικά άκουσαν χτυπήματα στην πόρτα. Ο βασιλιάς πετάχτηκε πάνω κι έτρεξε να δει ποιος ερχόταν μέσα σ' εκείνη την κοσμοχαλασιά να τους κάνει επίσκεψη.

Στην εξώπορτα στεκόταν μια κοπέλα, που ισχυριζόταν πως ήταν πριγκίπισσα.

Αλλά σε τι χάλια ήταν! Τα ρούχα της έσταζαν νερά, τα μαλλιά της, ξέπλεκα, έπεφταν στο πρόσωπό της. Τα παπούτσια της άφηναν λιμνούλες σε κάθε βήμα, το κορμάκι της ήταν δαρμένο από την καταιγίδα.

Ο πρίγκιπας περιεργάστηκε με ενδιαφέρον την καημένη την κοπέλα που έφερε στην κάμαρα ο πατέρας του και σκέφτηκε: «Λες να είναι στ' αλήθεια γνήσια πριγκίπισσα;».

Το ίδιο σκέφτηκε και η μητέρα του, αλλά αυτή ήξερε πώς να βρει την απάντηση.

Πήγε στον ξενώνα, σήκωσε τα στρώματα του κρεβατιού κι έχωσε από κάτω ένα μπιζέλι. Υστερα σώριασε είκοσι στρώματα πάνω στο μπιζέλι και είκοσι παπλώματα πάνω στα στρώματα. Και σ' αυτό το κρεβάτι είπε κι έβαλαν την πριγκίπισσα να πλαγιάσει.

Το άλλο πρωί η βασιλική οικογένεια ρώτησε την κοπέλα αν κοιμήθηκε καλά τη νύχτα.

- Αχ, πολύ άσχημα, είπε η πριγκίπισσα, που έδειχνε κουρασμένη κι άγρυπνη. Δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι όλη τη νύχτα. Κάτι σκληρό είχε το κρεβάτι και με πονούσε αφόρητα. Εχω γεμίσει μελανιές, είπε τρίβοντας την πλάτη της.

- Αυτή είναι σίγουρα γνήσια πριγκίπισσα, ψιθύρισε η βασίλισσα στον γιο της. Μόνο μια γνήσια πριγκίπισσα θα παραπονιόταν για ένα μπιζέλι κάτω από είκοσι στρώματα και είκοσι παπλώματα!

Το βασιλόπουλο χάρηκε πολύ και την παντρεύτηκε αμέσως.

Οσο για το μπιζέλι, το έβαλαν στο μουσείο, όπου μπορεί κανείς να το θαυμάσει και σήμερα ακόμη, εκτός αν στο μεταξύ κάποιος το έχει κλέψει.