Οταν τα κυριότερα ζητήματα του συνόλου της εσωτερικής πολιτικής της χώρας καθορίζονται από την πολιτική και τις ντιρεκτίβες του καπιταλιστικού Διευθυντηρίου των Βρυξελλών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τότε, η εξωτερική πολιτική γίνεται εφιάλτης για την οικονομία και τη ζωή των εργατολαϊκών στρωμάτων. Οταν τα κυριότερα ζητήματα της αμυντικής πολιτικής και ασφάλειας καθορίζονται από το μιλιταριστικό επιτελείο του ΝΑΤΟ, τότε, ο ελληνικός στρατός μεταβάλλεται σταδιακά σε μισθοφορικές μονάδες στην υπηρεσία ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και παρεμβάσεων. Οταν ο ελληνικός καπιταλισμός είναι κρίκος της διεθνούς αλυσίδας του κεφαλαίου και προσπαθεί να πλασαριστεί στο συνολικό διεθνές παιχνίδι των ισχυρών, τότε, η εξουσία της αστικής τάξης γίνεται βρόχος στο λαιμό του λαού και του έθνους.

Το ασφαλιστικό ζήτημα που ταλανίζει τη χώρα είναι απότοκο αυτών ακριβώς των πραγμάτων. Οταν ο ελληνικός καπιταλισμός ξεκινούσε το ταξίδι της ...διείσδυσης στις ρημαγμένες χώρες των πρώην Λαϊκών Δημοκρατιών στα Βαλκάνια κι άνοιγε τις πόρτες της Ελλάδας επιζητώντας μαύρη φτηνή εργασία, σήμανε και νέα προβλήματα για το εργατικό κίνημα. Τα εργατικά συνδικάτα αδύναμα κι η εργατική τάξη ανοργάνωτη κι αδιαπαιδαγώγητη, στην πλειοψηφία της, αδυνατούσε να απορροφήσει ταξικά την εισερχόμενη μάζα των σύγχρονων αθλίων. Το Ασφαλιστικό είναι ο κόμπος μιας σειράς αντεργατικών μέτρων, που πάρθηκαν την τελευταία κυρίως δεκαπενταετία. Το πρόβλημα δε σταματά εδώ. Η πείνα, η ακρίβεια, η ανεργία, η υγεία, η εκπαίδευση, όλα οξύνονται. Το κεφάλαιο από τη φύση του είναι αδηφάγο. Για να μπορέσει να «διεισδύσει» όλο και πιο πολύ στα Βαλκάνια, χρειάζεται και την τελευταία ικμάδα της οικονομίας. Η πλέον εξευτελιστική τιμή της εργατικής δύναμης συνοδεύεται από τη νόμιμη και παράνομη υφαρπαγή των περιουσιακών στοιχείων των εργατοϋπαλληλικών ασφαλιστικών ταμείων. Η απόμαχη εργατική γενιά απειλείται με τον ταπεινωτικό θάνατο της ανέχειας. Η πείνα και ο φόβος γίνονται βρικόλακες στην υπηρεσία μιας νέας κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης. Τα υψηλά κέρδη των τραπεζών δείχνουν το βαθμό ενίσχυσης και ισχυροποίησης του ελληνικού χρηματιστικού κεφαλαίου. Η οικονομική πολιτική καθορίζεται από τις ανάγκες της καπιταλιστικής «διείσδυσης» στην αλλοδαπή. Οι δωρεάν οικονομικές ενισχύσεις επιχειρήσεων που μεταφέρθηκαν ή ιδρύθηκαν στα Βαλκάνια σε συνδυασμό με τα θαλασσοδάνεια ήταν η αρχή μιας προκαθορισμένης πράξης. Οσο αυτή προχωρά, τόσο οι οικονομικές της ανάγκες αυξάνονται. Η λαϊκή ανέχεια οδεύει σε κοινωνική κρίση.

Η εξωτερική πολιτική, υποταγμένη στην αλαζονεία του κεφαλαίου, απειλεί να μετατραπεί σε εθνική κρίση. Η ελληνική αστική τάξη πάει στον παράδεισο της χρυσοβροχής. Ο εργατολαϊκός κόσμος οδηγείται στην κόλαση. Η πολιτική και κοινωνική αλλαγή γίνονται πλέον αδήριτη αναγκαιότητα για τα λαϊκά στρώματα.