Ο Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πέτσκοφ (το πραγματικό όνομα του Μαξίμ Γκόρκι - Γκόρκι στα ρωσικά θα πει «πικρός»), από παιδί συνειδητοποίησε την αξία της εργασίας, όχι μόνο για την επιβίωση αλλά και για τη δημιουργία που οδηγεί στον εξανθρωπισμό του ανθρώπου. Αυτή η αντίληψη τον οδήγησε στο μαρξισμό, τον οποίο υπηρέτησε με το έργο και τη ζωή του. Ο γραπτός λόγος για τον Γκόρκι είναι «όπλο» που αποκαλύπτει την άγρια εκμετάλλευση των προλεταρίων της εποχής του και την αναγκαιότητα του συνειδητού ξεσηκωμού των σκλάβων για την ανατροπή του εφιάλτη που βιώνουν και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από αφέντες και δούλους.
Από νεαρός εκδηλώνει το ενδιαφέρον του για τη λογοτεχνία. Το 1892 δημοσίευσε το πρώτο του διήγημα. Η επιτυχία των διηγημάτων του τον έκανε γνωστό σε όλη την Ευρώπη και η διεθνής απήχηση ενισχύθηκε με τα θεατρικά έργα του. Με την Οχτωβριανή Επανάσταση, ο Γκόρκι βρέθηκε στο πλευρό του επαναστατημένου ρωσικού λαού. Συγκρούστηκε με την άρχουσα τάξη αλλά και με τους μικροαστούς, καθιερώθηκε ως πρωτεργάτης της νέας σοβιετικής λογοτεχνίας και συνέβαλε στη δημιουργία του σοσιαλιστικού ρεαλισμού. Με το έργο του αποτέλεσε «γέφυρα» μεταξύ της παλιάς και νέας Ρωσίας. Πέθανε στη Ρωσία, το 1936.
Κείμενα Βασιλεία Παπαρήγα, επιμέλεια κειμένου Μαρία Καυμενάκη, σκηνοθεσία Νίκος Ξυθάλης, βοηθός σκηνοθέτη Κατερίνα Μαζαράκη, επιμέλεια φροντιστηριακού υλικού Λευτέρης Αθανασούλας. Παίζουν: Δημήτρης Βεανός, Κώστας Δαρλάσης, Ευτυχία Δημαρόγκονα, Σπύρος Δρόσος, Νίκος Ζώκας, Γεωργία Θεοδωρακοπούλου, Μαρία Καυμενάκη, Δημήτρης Κούκος, Χρήστος Μπάλτας, Χριστόφορος Οσπίτσι, Βασιλεία Παπαρήγα, Καλλιόπη Ταχτσόγλου, Φίλιππος Τσαουσέλης, Κατερίνα Χιωτίνη. Πιάνο Κώστας Εγγλέζος. Τραγούδι: Σύλβια Καπερνάρου, Βασιλεία Παπαρήγα.