Με τη γνωστή συνταγή της φιέστας προσπάθησε για μια ακόμη φορά ο Δήμος Αθηναίων να καλλιεργήσει φρούδες ελπίδες, αλλά και να κρύψει την πραγματικότητα, όσον αφορά την άθληση στην πρωτεύουσα. Στο τέλος μιας αγωνιστικής περιόδου, όπου τίποτα δεν άλλαξε για τα πολύπαθα ερασιτεχνικά ποδοσφαιρικά σωματεία της Αθήνας, κάποιοι στο Δήμο πίστεψαν ότι αρκεί λίγο συνθετικό χόρτο και το κλείσιμο της Πανεπιστημίου για κάποιες ώρες (συνοδεία και αρκετών χορηγών βεβαίως), προκειμένου να δείξουν το ενδιαφέρον τους για την άθληση των νέων.

Την ίδια ώρα, όμως, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Τα δυο «υποτίθεται» γήπεδα της Αθήνας, του Ρουφ και της Αλεπότρυπας, συνεχίζουν να είναι η μόνη λύση για τα δεκάδες σωματεία της πόλης, προκειμένου να προπονηθούν ή να δώσουν τους αγώνες τους. Η «ασφυξία» από την έλλειψη τόσο απλών ελεύθερων χώρων όσο και αντίστοιχων οργανωμένων για άθληση στερεί το δικαίωμα στον αθλητισμό από χιλιάδες παιδιά. Είναι η ίδια ασφυξία που πνίγει τα σωματεία, τα οποία αναγκάζονται να μειώσουν ή και να καταργήσουν τα τμήματα των ακαδημιών, λόγω ανυπαρξίας υποδομών.

Η μίζερη κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα περισσότερα λεγόμενα αθλητικά κέντρα του Δήμου, εξαιτίας της αδιαφορίας, τα κάνει όχι μόνο ακατάλληλα αλλά και επικίνδυνα για όσους τολμήσουν να πάρουν μια... μπάλα και το ρίσκο να τα επισκεφτούν. Και όποια από αυτά είναι σε καλή κατάσταση πρωτίστως παραχωρούνται για προπόνηση σε τμήματα επαγγελματικών σωματείων (πχ αθλητικό κέντρο στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας). Εάν σε αυτό προστεθούν και τα υπόλοιπα προβλήματα εξαιτίας της πολιτικής εξόντωσης του ερασιτεχνικού αθλητισμού που εφάρμοσαν και εφαρμόζουν τα δυο κόμματα, ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, (έλλειψη επιχορηγήσεων στα σωματεία, απουσία προγραμμάτων άθλησης και σχολικού αθλητισμού, ανυπαρξία κρατικής μέριμνας), η εικόνα συμπληρώνεται. Και αυτή η εικόνα δεν αλλάζει, όσο συνθετικό χλοοτάπητα και να χρησιμοποιήσουν οι αρμόδιοι του Δήμου...