Σήμερα, που φτάσαμε στου «κακού τη σκάλα», αφού σε κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής κυριαρχεί ένας «δαίμων», όπως σημειώνει προλογίζοντας το βιβλίο ο καθηγητής Αρχαιολογίας Γιώργος Χουρμουζιάδης, και «οι κρατούντες χρησιμοποιούν το γραπτό και προφορικό λόγο ως εργαλείο συσκότισης της κοινωνικής πραγματικότητας, απόκρυψης του ταξικού περιεχομένου και της ουσίας των κοινωνικών φαινομένων και ως εργαλείο μαζικής χειραγώγησης των συνειδήσεων», όπως - προλογίζοντας το βιβλίο - επισημαίνει ο Τάκης Τσίγκας (μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, διευθυντής του ραδιοτηλεοπτικού «902»), αυτό το βιβλίο είναι «ουσιαστικά πολιτικό», παρά το φιλολογικό - γλωσσικό περιεχόμενό του.
Το βιβλίο είναι αποτέλεσμα μακρόχρονης έρευνας στην ιστορία του βιβλίου από την αρχαιότητα και της διόρθωσης των βιβλίων από την εφεύρεση της τυπογραφίας από τον Γουτεμβέργιο, που επινόησε και το «δαίμονα του τυπογραφείου», «ώστε να καταχωνιάζονται πολλά και ποικίλα λάθη και να απαλλάσσονται οι υπεύθυνοι των λαθών», όπως σημείωσε ο δημοσιογράφος, διορθωτής και επιμελητής βιβλίων Παντελής Μπουκάλας. Ο ομιλητής τόνισε ότι ο Ηρ. Κακαβάνης «έκανε τη γενεολογία του "δαίμονα του τυπογραφείου". Μια απολαυστική περιοδολόγησή του. Ενα πρωτότυπο συναξάρι του "δαίμονα", πλούσια και ιλαρά εικονογραφημένο».
Ο συγγραφέας, δημοσιογράφος, Γιώργος Καραγιάννης, χαρακτηρίζοντας το βιβλίο «γραμμένο με γλωσσικό μεράκι και επίκαιρο», τόνισε ότι «ο "δαίμων του τυπογραφείου" είναι η αγραμματοσύνη μας». Ο δημοσιογράφος Θοδωρής Ρουμπάνης, αναφέροντας παραδείγματα λαθών (λ.χ., το λάθος που ανέβασε τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου πολέμου σε 17.000 χρόνια), μίλησε για τον «όγκο γλωσσικών μαργαριταριών» που απαθανατίζει το βιβλίο. «"Διδακτορικό" για τα ορθογραφικά λάθη και τις απαρχές της διόρθωσης από το 16ο αιώνα μέχρι σήμερα, με εξαιρετικά ιστορικά στοιχεία για τα λάθη των πρώτων ελληνικών βιβλίων, που ξεσκεπάζει όλα τα πρόσωπα του "δαίμονα", στο παρελθόν και σήμερα, με ιδεολογική τοποθέτηση», χαρακτήρισε το βιβλίο ο Νίκος Σαραντάκος (συγγραφέας, μεταφραστής, μελετητής της ελληνικής γλώσσας).
Ο Τάκης Τσίγκας, επισημαίνοντας ότι σήμερα έχουμε και «μια σκόπιμη χρήση της γλώσσας για τη χειραγώγηση της κοινωνικής συνείδησης», παρέπεμψε σε μια ρήση του Γκόρκι, που περιλαμβάνει το βιβλίο: «Κάθε λέξη τη γράφω με δέος και ευθύνη, γιατί ξέρω ότι θα τη διαβάσουν χιλιάδες άνθρωποι».