Από τους πιο φανατικούς θεατές του φετινού EURO, όπως συμβαίνει άλλωστε τα τελευταία χρόνια σε παρόμοια γεγονότα, είναι οι απανταχού μάνατζερ παικτών που έχουν κατακλύσει και τα γήπεδα της Ελβετίας και της Αυστρίας. Το «αλισβερίσι» της αγοραπωλησίας παικτών κορυφώνεται σε τέτοιου είδους διοργανώσεις και τα πάντα γύρω από αυτό το θέμα θυμίζουν ένα σύγχρονο ανθρωποπάζαρο. Μάλιστα, είναι και χαρακτηριστική η αγωνία των... εμπόρων (μάνατζερ) για την... πραμάτεια τους (παίκτες) ώστε να μην συμβεί κανένα απρόοπτο όπως, π.χ., τραυματισμός, εάν θα έχει καλή απόδοση κλπ. Οχι από συναισθηματισμό βέβαια προς τον ίδιο τον παίκτη, αλλά για να μη χαλάσουν τα λεγόμενα «ντιλ» (συμφωνίες). Στην περίπτωση που όλα πάνε καλά μάλιστα, η τιμή του παίκτη θα εκτοξευτεί. και φυσικά κάποιοι θα τρίβουν τα χέρια τους (μάνατζερ - χορηγοί)...

Στο σύγχρονο εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο το ταλέντο ή η απόδοση ενός παίκτη είναι μέρος ενός ιδιότυπου χρηματιστηρίου όπου άλλοτε ο δείκτης ανεβαίνει και άλλοτε κατεβαίνει... Και όπως έχει δείξει η ιστορία, στην πρώτη περίπτωση πολλοί είναι αυτοί που βρίσκονται δίπλα στον παίκτη. Στη δεύτερη όμως, της καθόδου, όταν κάτι δεν πάει καλά, τότε αφήνεται στη μοίρα του. Και είναι τραγικές οι συνέπειες πολλές φορές για τον ίδιο τον παίκτη (περιπτώσεις Αντριάνο, Γκασκόιν κλπ.). Στο σημερινό αθλητισμό που κυριαρχούν οι νόμοι της αγοράς τα πάντα είναι απλά... Υπάρχεις μόνο... όσο πουλάς.