Μια ομάδα θα κερδίσει το τρόπαιο, κάποιες αποχώρησαν ικανοποιημένες από τη συμμετοχή και την προσπάθειά τους, άλλες προβληματισμένες γιατί δε στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων... Σε σύγκριση με προηγούμενα τουρνουά, το θέαμα ήταν καλύτερο και οι φίλαθλοι ευχαριστήθηκαν, σε κάποιες περιπτώσεις, μπάλα.

Ολα αυτά αποτελούν τη μια όψη του νομίσματος. Αυτή που αφορά το πραγματικό κομμάτι του ποδοσφαίρου. Το αγωνιστικό. Μόνο που στις ζώσες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες (και) της Ευρώπης, το κομμάτι αυτό έχει μετατραπεί σε άλλοθι. Σε δόλωμα, το οποίο βοηθάει τα μέγιστα στην εξυπηρέτηση των πραγματικών σκοπών κάθε είδους «ταγών».

Και αυτοί είναι, βασικά, δύο: Το κέρδος και η εδραίωση της δική τους ιδεολογίας. Αυτής που λειτουργεί υπέρ των λίγων και σε βάρος των πολλών. Που μετατρέπει τα πάντα σε εμπόρευμα και αιτιολογεί - επιβάλλει (ποικιλοτρόπως), άμεσα ή έμμεσα, την ύπαρξη πατρικίων και πληβείων.

Η άλλη όψη λοιπόν του νομίσματος είναι ότι (και) το ποδόσφαιρο, ως άθλημα - «προϊόν», έχει μπει σε καλούπια ώστε να υπηρετεί αυτές τις επιδιώξεις. Τι σχέση άραγε έχουν τέτοιου είδους κερδοφόρα (ιδεολογικά και χρηματικά) πανηγυράκια με το άθλημα και τις λαϊκές ανάγκες; «Καμιά» έχει δηλώσει στον «Ρ» κατηγορηματικά ο βετεράνος ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής, Σάββας Κωφίδης: «Δεν έχουν καμιά σχέση με το ποδόσφαιρο, ως άθλημα, ούτε με τις πραγματικές ανάγκες της νεολαίας και γενικότερα του λαού».

Εσκεμμένα οι - πολιτικοί και αθλητικοί - εξουσιαστές «το λεηλάτησαν, το μεταμόρφωσαν σ' αυτό που ζούμε σήμερα, κερδίζουν από αυτό. Το ποδόσφαιρο από μόνο του είναι αγνό. Βλέπουμε και σ' αυτή τη διοργάνωση να διακινείται πακτωλός χρημάτων, να διακυβεύονται χίλια δυο συμφέροντα. Την ίδια στιγμή που υπάρχουν σοβαρότερες και πιο πραγματικές ανάγκες, στην ανθρωπότητα. Υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν από φυσικές καταστροφές, παιδιά που πεθαίνουν από πείνα και δίψα και τόσα άλλα».

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Το καπιταλιστικό σύστημα, οι διαχειριστές και υπηρέτες του είναι που δημιουργούν τα παραπάνω. Κοινωνικές αδικίες, εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στρεβλή αξιολόγηση και ιεράρχηση, εμπορευματοποίηση... Αντί τα πάντα να γίνονται από και για τον άνθρωπο, την ικανοποίηση των αναγκών και των δικαιωμάτων του, σχεδιάζονται και υλοποιούνται για να κερδοσκοπήσουν οι κεφαλαιοκράτες και τα τσιράκια τους, να ισχυροποιηθεί η απάνθρωπη ιδεολογία τους.

Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Στις γραμμές που ακολουθούν, σταχυολογούμε και παρουσιάζουμε ορισμένα από αυτά. Για να (ξανα)φανεί ότι «και στραβός είναι ο γιαλός και στραβά αρμενίζουμε».

Στις αρχές της εβδομάδας ο βασικός τερματοφύλακας της εθνικής Γερμανίας, Γιανς Λέμαν, έκανε στην εφημερίδα «Daily Sun» μια απόλυτα ηλίθια αλλά και ταυτόχρονα ενδεικτική για τα επικρατούντα ιδανικά, δήλωση: «Θα έδινα και τη ζωή μου για να κατακτήσουμε το EURO. Το ενδεχόμενο να υλοποιήσουμε αυτόν το στόχο σημαίνει τα πάντα για εμάς, απλώς τα πάντα»!...

Οι λάτρεις του αθλήματος αντιμετωπίζουν τις μεγάλες διοργανώσεις, ως μια ευκαιρία να βιώσουν και να απολαύσουν όλες αυτές τις μοναδικές στιγμές που το χαρακτηρίζουν. Οι «ταγοί» και οι συνεταίροι τους, ως μια ακόμα ευκαιρία να πουλήσουν πανάκριβα το «προϊόν». Το οποίο βέβαια, άμεσα και έμμεσα... διπλο-τριπλοπληρώνουν οι φίλαθλοι.

Οι μεγάλες διοργανώσεις, όπως το EURO, αποκτούν - προϊόντος του χρόνου - ταξικά χαρακτηριστικά. Γίνονται όλο και περισσότερο προνόμιο των κατεχόντων. Το ταξίδι για την παρακολούθηση της Εθνικής Ελλάδας στοίχιζε περίπου 2.000 ευρώ. Δηλαδή περίπου τρεις μεικτούς μισθούς (βάσει της ΣΣΕ) και τέσσερις «καθαρούς»... Τα εισιτήρια - από τα «πέταλα» μέχρι το κέντρο - κόστιζαν 135, 240 ευρώ και 330 ευρώ!..

Σ' αυτό το... φαγοπότι, το δικό τους μερίδιο αισχροκέρδειας διεκδίκησαν και ημιπαράνομοι επιχειρηματίες. Σύμφωνα με καταγγελίες που έχουν δημοσιοποιηθεί (και δεν έχουν διαψευστεί...) πάλι οργίασε η «μαύρη αγορά». Ιστοσελίδα ενημέρωνε πως «χάρη στο παγιωμένο δίκτυο συνεργατών μας, έχουμε γίνει ο κύριος μεταπωλητής «δυσεύρετων» εισιτηρίων». Για τα εισιτήρια που γράφουμε στην προηγούμενη παράγραφο οι τιμές ήταν 1.275, 1.425 και 2.000 ευρώ, συν 30 ευρώ έξοδα αποστολής... Για τον αγώνα Γερμανίας - Πολωνίας (όμιλος) οι τιμές κυμαίνονταν από 1.590 ευρώ έως 1.950 ευρώ. Ενώ για τον τελικό από 2.900 έως 4.900 ευρώ!..

Από το διαδικτυακό τόπο «e-Bay» πουλήθηκαν τέσσερα εισιτήρια για τον αποψινό τελικό έναντι 13.500 ευρώ! Σύμφωνα με δημοσιεύματα του αυστριακού Τύπου, άλλα δύο - για τον ίδιο αγώνα - πουλήθηκαν αντί 8.499 ευρώ, ενώ δύο εισιτήρια για αγώνα της προημιτελικής φάσης έφτασαν στα 2.999 ευρώ! Και η UEFA τι θέση παίρνει για όλα αυτά; Εφιστά την προσοχή στους φιλάθλους καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος να αποδειχθούν πλαστά!..

Αλλωστε (ακόμα και αν ήθελε) πού να βρει καιρό, ν' ασχοληθεί. Εχει τη δική της ιεράρχηση και τις δικές της... έννοιες. Το λειτουργικό κόστος του EURO 2008 ήταν 234 εκατ. ευρώ. Η διοργανώτρια αρχή, η Πανευρωπαϊκή Συνομοσπονδία (UEFA) μόνο από τα τηλεοπτικά δικαιώματα - για το EURO 2008 - έβαλε στα ταμεία της 1,05 δισ. ευρώ! Διόλου ευκαταφρόνητο μερίδιο από τα υπερκέρδη της, θα μοιράσει στις συμμετέχουσες ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες (ΠΟ). Συνολικά το ποσό που θα εκταμιευτεί από την UEFA είναι 184 εκατομμύρια ευρώ. Ποσό κατά 40% αυξημένο από την προηγούμενη διοργάνωση (129 εκατ. ευρώ).

Σε κάθε ΠΟ αντιστοιχεί πριμ συμμετοχής 7,5 εκατομμύρια ευρώ, έναντι των 4,8 που δόθηκαν το 2004. Κάθε νίκη στη φάση των ομίλων πλήρωσε με 1 εκατ. ευρώ και κάθε ισοπαλία με 500.000 ευρώ. Η συμμετοχή στην οκτάδα πριμοδοτήθηκε με 2 εκατ., στην τετράδα με 3 εκατ., η παρουσία στον τελικό με 4,5 εκατ. και η κατάκτηση του τροπαίου με 7,5 εκατομμύρια ευρώ. Η ομάδα που θα τερματίσει πρώτη στο τουρνουά, θα φέρει στην οικεία ομοσπονδία τουλάχιστον 23 εκατ. ευρώ!

Κάποτε η συμμετοχή στην εθνική ομάδα μιας χώρας σήμαινε ηθική καταξίωση και περηφάνια. Τόσο για τον ποδοσφαιριστή όσο και για το σύλλογό του. Πλέον αποτελεί ακόμα μια πηγή εσόδων, γι' αμφότερους. Κάθε ΠΟ δίνει κάποιες χιλιάδες ευρώ σε κάθε ποδοσφαιριστή, ενώ οι ΠΑΕ θα βάλουν στο ταμείο τους ημερήσια αποζημίωση 4.000 ευρώ, για κάθε ποδοσφαιριστή που θα έχουν στην εθνική ομάδα... Το ποσό αυτό θ' αυξηθεί σε 5.000 στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2012.

«Τρελά» κέρδη βέβαια θα έχουν και οι χορηγοί της διοργάνωσης. Οι πολυεθνικές εταιρείες δεν επενδύουν για... την ψυχή της μάνας τους, ούτε από αγάπη για το άθλημα. Προσβλέπουν στα ανταλλάγματα. Τα οποία για να εξασφαλιστούν, χρησιμοποιούνται ωμοί εκβιασμοί. Η UEFA (όπως κάθε διοργανώτρια αρχή) επιβάλλει χρησιμοποίηση μόνο των δικών τους προϊόντων. Σε σημείο ξεφτίλας. Σ' άρεσε δε σ' άρεσε, στο γήπεδο και κάθε επίσημη «ζώνη» της διοργάνωσης μπορούσες να πιεις μόνο την μπίρα της εταιρείας - χορηγού.

Σ' ένα ρεσιτάλ δικτατορικής νοοτροπίας αν τα ρούχα σου δεν ήταν από το χορηγό, είχες τρεις επιλογές. Να μη βρίσκεσαι σε γήπεδο ή «ζώνη», να καλύψεις το σηματάκι ή ν' αγοράσεις προϊόν του χορηγού... Σ' Ελληνες φιλάθλους, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των απεσταλμένων δημοσιογράφων, απαγορεύτηκε η είσοδος στο γήπεδο με φανέλες και καπέλα της Εθνικής, γιατί ο χορηγός δεν ανήκε σ' αυτούς της διοργάνωσης.

Ενα ακόμα ενδεικτικό στοιχείο του προσανατολισμού που έχουν οι εξουσιάζοντες το χώρο είναι και το ακόλουθο. Για παίχτες και μέλη των αποστολών εκδόθηκαν 800 διαπιστεύσεις, ενώ για χορηγούς και την «οικογένεια» της UEFA οι διπλάσιες...