Στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, στις 15 και 16 Αυγούστου, το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας παρουσιάζει τη «Μήδεια» του Ευριπίδη, σε μετάφραση Εφης Φερεντίνου - Μπαστιά, σκηνοθεσία Ανατόλι Βασίλιεφ, σκηνικά Διονύση Φωτόπουλου, Κοστούμια Τσάμπα Αντάλ, σύνθεση - μουσική επιμέλεια Τάκη Φαραζή, χορογραφίες Τσάμπα Χόρβατ. Συνεργάτης σκηνοθεσίας και Διδασκαλία: Βασίλης Λάγγος. Ερμηνεύουν: Λυδία Κονιόρδου, Αγλαΐα Παππά, Νίκος Ψαρράς, Νίκος Καραθάνος, Δημήτρης Κανέλλος, Γιώργος Γάλλος, Λεονάρδος Μπάτης, κ.ά. Στο χορό: Αλεξία Καλτσίκη, Μαριάννα Δημητρίου, Τζίνα Θλιβέρη, Πηνελόπη Σεργουνιώτη, Πηνελόπη Μαρκοπούλου, Ειρήνη Τζανετουλάκου, Λεονάρδος Μπατής, Στέλιος Ξανθουδάκης, Βασίλης Κουκαλάνι, Θοδωρής Ευστρατιάδης, κ.ά. Παίζουν οι μουσικοί: Τάκης Φαραζής, Μάνος Σαβιολάκης, Κώστας Νικολόπουλος, Γιάννης Πολυχρονάκης.

Ο σκηνοθέτης, παιδαγωγός και ερευνητής Ανατόλι Βασίλιεφ προσεγγίζει για πρώτη φορά τη «Μήδεια» του Ευριπίδη. Εχει προηγηθεί η σκηνοθεσία του έργου «Μήδειας υλικό» του Χάινερ Μίλερ.

Τι ακριβώς είναι η πράξη της προδομένης βάρβαρης μάγισσας που σκοτώνει τα παιδιά της, καταγγέλλοντας την ανδρική απιστία και την άνιση γυναικεία μεταχείριση; «Αθλιότατον φυτόν»; Η πρώτη απάντηση που έρχεται στο νου είναι «εκδίκηση», λέει η Βαλερί Ντρεβίλ που ερμήνευσε τη μιλερική ηρωίδα. Ομως ο Βασίλιεφ αντικαθιστά τη λέξη «εκδίκηση» με τη λέξη «θυσία». Πώς θα ειπωθεί ένα ποιητικό κείμενο, χωρίς τη στερεότυπη έκφραση του λόγου και του συναισθήματος, είναι το δεύτερο ερώτημα στο οποίο στρέφεται ο Ρώσος δάσκαλος και σημειώνει: «Τη μάνητα ψάλλε θεά της κόρης του Αιήτη, την τρομερή, που σώριασε καημούς στους Κορινθίους, απ' όταν φιλονίκησαν και πρωτομπήκαν σ' έχθρα, ο κυβερνήτης της Αργώς, ο Βασιλιάς Ιάσων και λαγγεμένη από έρωτα η Μήδεια απ' την Κολχίδα».