Η στρατιωτική διάσταση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η στρατιωτικοποίησή της, είναι αναπόσπαστο μέρος της λεγόμενης ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και αντανακλά το ιμπεριαλιστικό δόγμα, στο πλαίσιο του οποίου η οικονομική διείσδυση πάει μαζί με τη στρατιωτική διείσδυση, η οποία ανοίγει δρόμους για τη δράση των πολυεθνικών μονοπωλίων. Η ανάπτυξη στρατιωτικής δραστηριότητας της ΕΕ σε περιοχές πέρα από την ευρωπαϊκή ήπειρο, συνδέεται παράλληλα και με τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς, πρώτα και κύρια με τις ΗΠΑ, αλλά και μεταξύ των κρατών - μελών της, κυρίως των μεγάλων, που δεν έχουν πάψει να αποτελούν ιμπεριαλιστικούς πόλους.

Ολ' αυτά με την επίκληση «απειλών» που έχουν ήδη πολιτογραφηθεί μέσα από τα διάφορα «αντιτρομοκρατικά» δόγματα της ΕΕ, όπου, σε τελική ανάλυση, αναγορεύονται «απειλές» όσα τελικά φοβίζουν την καθεστηκυία τάξη, δηλαδή το εργατικό και γενικότερα το λαϊκό κίνημα.

Η στρατιωτικοποίηση της ΕΕ αποδεικνύεται σύνθετο θέμα, γιατί στα πλαίσιά της πρέπει να συμβιβαστούν πολλά πράγματα, που σε αρκετές περιπτώσεις οδηγούν σε καθυστερήσεις, ωστόσο το μέτωπο, ο προσανατολισμός είναι καθαρός. Είναι η υιοθέτηση όλων των ιμπεριαλιστικών δογμάτων, περί «άμυνας και ασφάλειας», περί «αντιτρομοκρατικού πολέμου» και περί «προληπτικού πολέμου», με πεδίο δράσης όλον τον πλανήτη.

Ενας νέος στρατιωτικός οργανισμός με όλα τα χαρακτηριστικά της ιμπεριαλιστικής επιθετικής - επεμβατικής δύναμης αναδύεται μέσα από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Πρόκειται για την Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας (ΕΠΑΑ), που περιλαμβάνει την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και την Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας, που ήδη βρίσκεται σε μια φάση δυναμικής ανάπτυξης, με προοπτική τη συγκρότηση ενός ευρωστρατού, ο οποίος θα λειτουργεί ως στρατιωτικός βραχίονας της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ο ευρωστρατός είναι το απαραίτητο εργαλείο για την προώθηση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της ΕΕ και, ταυτόχρονα, λειτουργεί και σαν καταλύτης για τη στρατιωτικοποίησή της, με ό,τι αυτά συνεπάγονται σε επίπεδο σχέσεων με τις ΗΠΑ και τον κοινό τόπο τους, το ΝΑΤΟ. Στην παρούσα φάση, λειτουργεί εξ ορισμού συμπληρωματικά στο ΝΑΤΟ, αλλά οι σχεδιασμοί που υπάρχουν θα εμπλέξουν την κοινή ευρωπαϊκή στρατιωτική δύναμη σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτός που έχει οριστεί ως «ύπατος εκπρόσωπος» της ΕΠΑΑ είναι ο Ξ. Σολάνα, αυτός που ήταν γγ του ΝΑΤΟ στη διάρκεια των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας.

Στο μεταξύ, τα γεράκια της ΕΕ δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια. Ηδη, μέχρι τώρα 16 στρατιωτικές επιχειρήσεις έχουν τη σφραγίδα της ΕΕ (Βοσνία, Σκόπια κλπ.). Πρόκειται για επιχειρήσεις καθαρά επεμβατικού χαρακτήρα, ενώ στη φάση εφαρμογής βρίσκονται 2 νέες, υποτίθεται, αστυνομικού και εκτελεστικού χαρακτήρα. Η μία 2.000 ατόμων στο Κοσσυφοπέδιο και η άλλη 200 ατόμων στο Αφγανιστάν. Οι επιχειρήσεις αυτές, όπως εκτιμούν επιτελεία της ΕΕ, μπορεί να είναι μικρές, αλλά προσφέρουν μεγάλη πείρα. Δεν παραλείπουν οι ίδιοι να δηλώνουν με ...υπερηφάνεια ότι η ΕΕ έφθασε στρατιωτικά μέχρι την Ινδονησία, στο πλαίσιο της διευθέτησης μιας τοπικής διένεξης.

Η ευρωπαϊκή στρατιωτική δύναμη έχει τη δική της δομή. Εχουν ιδρυθεί 5 επιχειρησιακά στρατηγεία σε Λονδίνο, Ρώμη, Παρίσι, Βερολίνο, Λάρισα, ενώ στις Βρυξέλλες υπάρχει το επιχειρησιακό κέντρο της ΕΕ που είναι σε φάση ενεργοποίησης. Στόχος μέχρι το 2010 να έχουν συγκροτηθεί, παράλληλα με τα χερσαία τμήματα (BG), αεροπορική, αλλά και ναυτική δύναμη της ΕΕ. Οι επιχειρήσεις θα κατευθύνονται κατευθείαν από τα επιχειρησιακά στρατηγεία. Πρόκειται για μια ολοκληρωμένη στρατιωτική δομή που θα μπορεί αυτοτελώς να διεξάγει πολεμικές επιχειρήσεις.

Ο σχεδιασμός των επιτελείων της ΕΕ αναφορικά με τις επιχειρήσεις της ΕΠΑΑ έχει ορίζοντα το 2025. Θα είναι πολυεθνικές εκστρατευτικές επιχειρήσεις υπό το μανδύα της διαχείρισης κρίσεων στη βάση της διακηρυγμένης ανάγκης η ΕΕ να είναι ένας παγκόσμιος παράγοντας «ασφάλειας». Η ΕΕ προβλέπεται να «αξιοποιεί όλα τα μέσα, συνδυάζοντας τα βαριά και ελαφρά όργανα δύναμης και συντονίζοντας πολιτικά, στρατιωτικά, κυβερνητικά και μη κυβερνητικά σώματα να επιτύχει τα απαραίτητα πολιτικά αποτελέσματα». Στα πολεμικά πεδία περιλαμβάνονται και πόλεις, δίνοντας έτσι στον ευρωστρατό καθαρά χαρακτηριστικά κατασταλτικής δύναμης.

Ενδεικτικό ότι η υπόθεση της ανάπτυξης της ευρωπαϊκής στρατιωτικής δύναμης βρίσκεται ήδη σε προχωρημένο στάδιο, είναι πως από τη Συνθήκη της Λισαβόνας, τη νέα Ευρωσυνθήκη, αντιμετωπίζεται ως μια πραγματικότητα. Ειδικότερα στο άρθρο 42 καταγράφεται η έμφαση που δίνεται στη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, μέσα από την κοινή πολιτική ασφάλειας και άμυνας. Θεσμοθετούνται οι λεγόμενες αποστολές Petersberg, δηλαδή το δικαίωμα της ΕΕ να επεμβαίνει πολιτικά και στρατιωτικά σε ολόκληρο τον κόσμο με δυνάμεις ταχείας αντίδρασης (batlegroups), στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας», αλλά και με το πρόσχημα της «πρόληψης των συγκρούσεων και διατήρησης της ειρήνης», της «διαχείρισης των κρίσεων και αποκατάστασης της ειρήνης», «παροχής στρατιωτικών συμβουλών», της «σταθεροποίησης» ή ακόμα και «ανθρωπιστικών αποστολών» και «αποστολών διάσωσης».

Η ΕΕ υιοθετεί για τον εαυτό της πλήρως το δόγμα των ΗΠΑ περί «προληπτικού πολέμου». Η συνθήκη θεσμοθετεί το «δικαίωμα» της ΕΕ να επεμβαίνει με πολιτικά και στρατιωτικά μέσα στο έδαφος κάθε τρίτης χώρας για την «πρόληψη τρομοκρατικών επιθέσεων», την πρόληψη συγκρούσεων και τη διατήρηση της ειρήνης.

Αποδεικνύεται έτσι πόσο σαθρά είναι τα επιχειρήματα των πολιτικών απολογητών της ΕΕ ότι μπορεί να αποτελέσει δήθεν αντίβαρο στη βάρβαρη ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ. Αυτό που επιδιώκει η ΕΕ είναι να δυναμώσει τη θέση της στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, ακολουθώντας την ίδια εγκληματική πολιτική σε βάρος των λαών. Παράλληλα, με τη «ρήτρα αλληλεγγύης» κατοχυρώνει το δικαίωμα της ΕΕ να παρεμβαίνει στρατιωτικά και πολιτικά στις εσωτερικές εξελίξεις ακόμη και των κρατών - μελών της, με πρόσχημα την «καταπολέμηση απειλών και της τρομοκρατίας».

Σε όλους αυτούς τους σχεδιασμούς άμεση και ενεργή είναι η ελληνική εμπλοκή. Ηδη έχει συγκροτηθεί και λειτουργεί στη Λάρισα το Ελληνικό Στρατηγείο Επιχειρήσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Operations Headquarter - OHQ), ενώ στις αρχές Μάη του 2007 πραγματοποιήθηκε στην έδρα του Στρατηγείου και στη Β. Ελλάδα άσκηση στο πλαίσιο της ανάπτυξης της πολεμικής ετοιμότητας της ΕΕ για αποστολές επέμβασης στα εσωτερικά άλλων χωρών.

Ηταν η πρώτη άσκηση Σχηματισμού Μάχης της Ευρωπαϊκής Ενωσης (EU Battle Group - BG). Στο σενάριό της περιλαμβανόταν επέμβαση σε μια χώρα με προβλήματα μειονοτήτων. Ο συγκεκριμένος Σχηματισμός Μάχης, που τελεί υπό ελληνική ηγεσία, έχει την ονομασία HELBROC (HELlas - Bulgaria - ROmania - Cyprus), από τα αρχικά των χωρών που συμμετέχουν σε αυτόν. Οι ασκήσεις αυτές έγιναν στο πλαίσιο της προετοιμασίας αξιολόγησης - πιστοποίησης του Ελληνικού Στρατηγείου Επιχειρήσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης (OHQ), του Στρατηγείου Δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης (FHQ) και του HELBROC BG για την ανάληψη επιχειρήσεων αντιμετώπισης κρίσεων.

Αποτέλεσε τη γενική δοκιμή των νεοταξικών μηχανισμών που στήνονται στα Βαλκάνια υπό τη σημαία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και πάντα βέβαια υπό την έγκριση των ΝΑΤΟικών επιτελείων, αλλά ήταν κι ένα δείγμα της στρατιωτικοποίησης που προωθείται σε επίπεδο ευρωενωσιακών δομών. Τέτοιου είδους ασκήσεις υπηρετούν το δόγμα του προληπτικού χτυπήματος σε άλλο κράτος, στο όνομα αποτροπής «τρομοκρατικής ενέργειας» και υπηρέτησης της λεγόμενης «ασφάλειας» της ΕΕ. Το ψήφισαν στη Σύνοδο Κορυφής της Χαλκιδικής το 2003. Που σημαίνει ανοιχτές στρατιωτικές επεμβάσεις στα εσωτερικά άλλων χωρών και τελικά με αντικειμενικό σκοπό την καθυπόταξη χωρών και λαών.

Τέτοιου είδους δραστηριότητες δείχνουν και το βάθος εμπλοκής της χώρας μας στην ιμπεριαλιστική πολεμική δράση. Στην ουσία οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις, και κατ' επέκταση ο ελληνικός λαός, μετατρέπονται σε μηχανισμό επιβολής των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και στρέφονται ενάντια σε άλλους λαούς, με κίνδυνο ανά πάσα στιγμή να μπουν και στη θέση του θύματος. Δε χωράει καμία ανοχή, καμία αυταπάτη. Η απάντηση είναι λαϊκή αντίσταση στην εφαρμογή αυτών των σχεδίων και μαζί καταδίκη των δυνάμεων του ευρωμονόδρομου.