Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, ο Καύκασος κυριεύτηκε από τη φωτιά των διεθνικών αντιπαραθέσεων. Ενώ η διάλυση της ΕΣΣΔ οργανώθηκε μέσω των διεθνικών αντιπαραθέσεων στην περιοχή του Νότιου Καυκάσου.

Ομως, η εξαφάνιση της ΕΣΣΔ από την παγκόσμια αρένα δεν εξάλειψε το ζήτημα της αντιπαράθεσης Ανατολής - Δύσης. Ναι, στη θέση της ΕΣΣΔ δημιουργήθηκαν κατά βάση φιλοδυτικά, υποκινούμενα καθεστώτα, ενώ η ίδια η Ρωσία εντάχτηκε στο σύστημα του παγκόσμιου καπιταλισμού, αλλά αυτό δεν εξασφάλισε στη Δύση τον πλήρη και μακροχρόνιο έλεγχο της περιοχής της πρώην Σοβιετικής Ενωσης. Η αντιπαράθεση Ανατολής - Δύσης παρέμεινε και ο πιο σημαντικός παράγοντας σε αυτή είναι η Ρωσία. Αν και η Ρωσία έχει μετατραπεί σε προσάρτημα της αναπτυγμένης Δύσης, συνεχίζει να είναι πιθανός αντίπαλος των δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης και εκδηλώνεται ως τέτοιος σε κρίσιμες στιγμές, όταν της ασκείται έντονη «πίεση».

Εχοντας διαλύσει την ΕΣΣΔ, οι σκηνοθέτες της «Νέας Παγκόσμιας Τάξης Πραγμάτων» παρείχαν στις πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες θέση στην περιφέρεια του «νέου κόσμου», που είχε αναδομηθεί σύμφωνα με το συμφέρον του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Αλλά η καπιταλιστική Ρωσία και η ολιγαρχική κυβέρνησή της δεν ικανοποιήθηκαν με το ρόλο του βοηθού και φιλοδοξούν να γίνουν ένας από τους σκηνοθέτες της νέας άδικης παγκόσμιας τάξης.

Ομως, αντικειμενικά, η Ρωσία παρέμεινε δύναμη που αποτελούσε και αποτελεί σοβαρή απειλή για τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, ακριβώς γιατί την αναγκάζουν σε αυτό. Η «G7» δεν τη χρειάζεται ως ισάξια δύναμη. Δε διέλυσαν την ΕΣΣΔ, για να αφήσουν στην κληρονόμο της, τη Ρωσία, τους πλούσιους φυσικούς πόρους της. Ετσι, η αντιπαράθεση Ρωσίας - Δύσης εκδηλώνεται, κυρίως, στον Καύκασο, σε μια περιοχή η επιρροή πάνω στην οποία έχει ιδιαίτερη γεωπολιτική σημασία για τη Ρωσία από την άποψη: Πρώτον, της εξασφάλισης της σταθερότητας σε μια πολύ σύνθετη περιοχή του Νότου, το Βόρειο Καύκασο. Δεύτερον, τού να είναι το έδαφος της Ρωσίας η μόνη δίοδος Ενέργειας από την Ανατολή προς τη Δύση. Τρίτον, της ενίσχυσης της επιρροής στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, για την εξασφάλιση του περάσματος της Ενέργειας της Μέσης Ανατολής προς τη Δύση μέσω της Ρωσίας. Τέταρτον, από την άποψη της ύπαρξης συμμαχικών, φιλικών κυβερνήσεων στις χώρες του Νότιου Καυκάσου, για να εξασφαλιστεί ένα σημαντικό προγεφύρωμα για την εξάπλωση της επιρροής προς το Νότο, την κατάσταση στο Ιράν και τη Μαύρη θάλασσα.

Από την άλλη πλευρά, για ανάλογους λόγους, ο Νότιος Καύκασος αποτελεί ζώνη ιδιαίτερων συμφερόντων για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Ο βασικός λόγος είναι η σημαντικότατη γεωπολιτική θέση της περιοχής και ιδιαίτερα της Γεωργίας: Η άμεση εγγύτητα προς τις νότιες περιοχές της Ρωσίας, το Βόρειο Καύκασο. Παραμένει απαράμιλλο το γεγονός πως η καμπάνια της Τσετσενίας, η οποία απείλησε την εδαφική ακεραιότητα της Ρωσίας, υποστηριζόταν από τη Γεωργία. Το έδαφος της Γεωργίας χρησιμοποιήθηκε ενεργά για την αποσταθεροποίηση της κατάστασης όχι μόνο στην Τσετσενία, αλλά και σε όλη τη λωρίδα του Βόρειου Καυκάσου.

Ξεχωριστή θέση στην πολιτική των ΗΠΑ και της Δύσης συνολικά στον Καύκασο έχει ο έλεγχος των σημαντικών πηγών Ενέργειας της Κασπίας. Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, τα πλουσιότατα αποθέματα της Κασπίας έγιναν λεία μερικών μεγάλων δυτικών πετρελαϊκών εταιρειών. Ο Νότιος Καύκασος και η Γεωργία χρησιμοποιούνται από τη Δύση και ως εναλλακτική προς τη Ρωσία δίοδος για τη μεταφορά της Ενέργειας της Κασπίας, αλλά και του πετρελαίου και του φυσικού αερίου από τη Μέση Ανατολή.

Ολη η αντιπαράθεση μεταξύ Τιφλίδας και Μόσχας, συμπεριλαμβανομένων των διενέξεων στην Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία δεν αποτελούν μόνο έκφραση της μεγάλης κλίμακας αντιπαράθεσης Ρωσίας - ΗΠΑ και Ρωσίας - ΝΑΤΟ σε αυτή τη σημαντικότατη περιοχή. Οι πολεμικές συρράξεις μεταξύ της Γεωργίας και της Ρωσίας έφεραν στην επιφάνεια ένα από τα πραγματικά υποκείμενα της αντιπαράθεσης στο Καύκασο, τη Ρωσία. Εγινε κατανοητό σε όλους πως το δεύτερο πραγματικό υποκείμενο σε αυτή τη μεγάλης κλίμακας αντιπαράθεση στην περιοχή είναι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Για πρώτη φορά από την εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ, δύο παγκόσμιες δυνάμεις, η Ρωσία και οι ΗΠΑ, συγκρούστηκαν πολεμικά πρόσωπο με πρόσωπο, πράγμα που επιβεβαιώνει το εξαιρετικό βάθος των αντιθέσεων που έχουν συγκεντρωθεί σε αυτή την περιοχή και το γενικό κίνδυνο από την κατάσταση στο Καύκασο.

Ποια είναι τα κύρια αποτελέσματα της σύρραξης μεταξύ της Ρωσίας και της Γεωργίας; Εληξε με την πλήρη πολεμική και πολιτική ήττα της Γεωργίας. Η Δύση κατηγορεί τη Ρωσία για δυσανάλογη αντίδραση στις επιθετικές κινήσεις της Γεωργίας. Η Ρωσία σταθεροποίησε την παρουσία της σε Αμπχαζία και Νότια Οσετία. Εξασφάλισε στον εαυτό της την ανοιχτή στρατιωτική παρουσία σε αυτές τις Δημοκρατίες, που τις αναγνώρισε ως ανεξάρτητες κρατικές οντότητες. Οι στρατιωτικές υποδομές της Γεωργίας έχουν καταστραφεί. Στην «ουδέτερη ζώνη» αναμένεται η εγκατάσταση των παρατηρητών της ΕΕ. Οι οποίοι, στην πραγματικότητα, θα αποτελούν εγγύηση της διατήρησης του «στάτους κβο» και θα παρεμποδίζουν την πιθανή περαιτέρω εισχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων προς την Τιφλίδα. Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα γνωρίσματα, η κρίση στο Νότιο Καύκασο έχει ολοκληρωθεί. Αλλά, σύμφωνα με τη βαθιά μας πεποίθηση, αυτά είναι μόλις επιφανειακά γνωρίσματα. Οι χιλιάδες νεκροί και σακατεμένοι άνθρωποι, οι δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες, τα χιλιάδες καμένα σπίτια, η πλήρως κατεστραμμένη πόλη Τσχινβάλι, δυστυχώς, δεν είναι το τέλος της τραγωδίας των λαών που κατοικούν στην πολύπαθη περιοχή. Η ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας της Ρωσίας στην περιοχή της πρώην Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Γεωργίας, πέρα από τις κορυφές της οροσειράς του Καυκάσου, σημαίνει την περαιτέρω στρατιωτικοποίηση της περιοχής. Αλλά η στρατιωτικοποίηση αυτή προκαλείται από την ετοιμότητα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ να επανεξοπλίσουν την Τιφλίδα, να αποκαταστήσουν την κατεστραμμένη στρατιωτική υποδομή και να χρηματοδοτήσουν τις Ενοπλες Δυνάμεις της Γεωργίας ως εγγυητή του ελεγχόμενου καθεστώτος ανδρεικέλων της Τιφλίδας που υλοποιεί όλες τις εντολές της Δύσης. Οι πυρετώδεις προσπάθειες της ΕΕ να συμμετάσχουν στη διένεξη την πιο κρίσιμη για την Τιφλίδα στιγμή και να σταματήσουν την επέλαση των ρωσικών στρατευμάτων προς την πρωτεύουσα υπηρέτησαν ακριβώς τον ίδιο σκοπό. Ολες οι προσπάθειες της ΕΕ να σταθεροποιήσει την κατάσταση και να διατηρήσει έστω και το «στάτους κβο» που διαμορφώθηκε μετά την ολοκλήρωση του πολεμικού επεισοδίου μεταξύ της Γεωργίας και της Ρωσίας δεν προκλήθηκαν από έγνοια για τη μοίρα της Γεωργίας και του γεωργιανού λαού, αλλά από την τάση να σταματήσει η πιθανή εξάπλωση της επιρροής της Ρωσίας στην Τιφλίδα.

Η σύγκρουση των συμφερόντων των παγκόσμιων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, από τη μια πλευρά της Ρωσίας και από την άλλη των ΗΠΑ και ΕΕ οδήγησε στην τραγωδία των λαών του Καυκάσου. Η κάποτε ευημερούσα Γεωργία μετατράπηκε σε διαλυμένη από τον πόλεμο χώρα. Οι λαοί που κατοικούν στην περιοχή της έχουν τραβηχτεί σε αιματηρές αντιπαραθέσεις και βρίσκονται μπροστά σε έναν πραγματικό κίνδυνο εξαφάνισης.

Εμείς, οι κομμουνιστές, από τη μια πλευρά υποδεικνύουμε τον εξαιρετικά αρνητικό ρόλο που παίζουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στην περιοχή του Καυκάσου, ενώ, από την άλλη, τονίζουμε τις ίδιες ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις της σύγχρονης Ρωσίας και της ολιγαρχικής της κυβέρνησης. Ο έλεγχος των αποθεμάτων Ενέργειας της Κασπίας, ο έλεγχος των εναλλακτικών διόδων μεταφοράς της Ενέργειας της Κασπίας και της Μέσης Ανατολής, σύμφωνα με τα συμφέροντα της ηγετικής κορυφής, να ο κύριος στόχος της κυβέρνησης της Ρωσίας, που συγκαλύπτει το στόχο αυτό με την αντικειμενική ανάγκη της εξασφάλισης της ασφάλειας της Ρωσίας έναντι των πραγματικών και σοβαρών απειλών μέσω της εξουδετέρωσης της επιρροής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή του Νότιου Καυκάσου.

Το ξεπέρασμα της κρίσης και των διεθνικών αντιπαραθέσεων σε αυτή την εξαιρετικά σημαντική περιοχή είναι δυνατό μόνο μέσω της εκ νέου ολοκλήρωσης του Καυκάσου, ως μέρους της διαδικασίας της εκ νέου ολοκλήρωσης στην περιοχή της πρώην ΕΣΣΔ. Βραχυπρόθεσμα, το ξεπέρασμα της κρίσης είναι δυνατό με την ολοκλήρωση των τεσσάρων χωρών που υπάρχουν στην περιοχή μετά τη σοβιετική περίοδο, στη βάση της ισότητας και του σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητας. Με την ολοκλήρωση αυτή, εννοούμε και τη δημιουργία πραγματικών μηχανισμών ασφάλειας για την περιοχή, που θα δώσουν στους λαούς του Καυκάσου τη δυνατότητα να ξεφύγουν πλήρως από την επιρροή του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.

Μακροπρόθεσμα, μόνο η αποκατάσταση της λαϊκής εξουσίας και του σοσιαλισμού θα σώσει τους λαούς μας από τις συνεχείς αντιπαραθέσεις και τους πολέμους. Η εθνικοποίηση των φυσικών πόρων και η εφαρμογή σωστής εθνικής πολιτικής προς το συμφέρον των εργαζομένων όλων των εθνικοτήτων είναι η βάση για τη σταθερή ειρήνη στον Καύκασο και σε όλο τον κόσμο!