Γενιές και γενιές το αγάπησαν, ξεχωρίζοντάς το από όλα τα αρχαία μυθιστορήματα. Αναρίθμητες είναι οι εκδόσεις και οι μεταφράσεις του. Πολλοί συγγραφείς επηρεάστηκαν, ενώ μεγάλοι καλλιτέχνες, από την Αναγέννηση έως τις μέρες μας, εμπνεύστηκαν πίνακες και γλυπτά, ξυλογραφίες και ταπισερί, μουσικές συνθέσεις και χορογραφίες. Στον 20ό αιώνα εικονογράφησαν εκδόσεις του ο Μπονάρ, ο Μαγιόλ, ο Σαγκάλ... Ο λόγος για το έργο «Δάφνης και Χλόη» του Λόγγου, μια ποιμενική ερωτική μυθιστορία, ένα δροσερά αισθησιακό παραμύθι, που διαδραματίζεται στη Λέσβο, πατρίδα του συγγραφέα, τον οποίο η σύγχρονη έρευνα τοποθετεί στις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ.

Μια διαφορετική προσέγγιση στο έργο του Λόγγου αποτελεί η πρόσφατη δουλειά του Γιώργη Βαρλάμου. Ο σημαντικός μας ζωγράφος και χαράκτης, αξιοποιώντας τις βαθιές γνώσεις του για τη χαρακτική και την τυπογραφία, βάζει την προσωπική του σφραγίδα στο έργο. Οι ξυλογραφίες και λιθογραφίες που φιλοτέχνησε για το μυθιστόρημα «Δάφνης και Χλόη» (εκδόσεις Διάττων - μετάφραση Ρόδη Ρούφου), παρουσιάζονται στην έκθεση, που εγκαινιάζεται στις 4/11 στο βιβλιοπωλείο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης (Αμερικής 13). Μέσα απ' αυτές δίνει στη σημερινή εποχή τη δική του άποψη με εικόνες. «Μιλά» για όλα όσα υψηλά αισθήματα και συναισθήματα απορρέουν από το κείμενο, «φωτίζοντας» όχι τόσο την ερωτική διάθεση που αποπνέει το έργο, αλλά τις διαχρονικές αξίες μεταξύ των ανθρώπων και τις σχέσεις τους με το φυσικό περιβάλλον και το ζωικό βασίλειο. Χαρακτηριστικός ως προς το τελευταίο είναι ο «επίλογος» του βιβλίου. Η εξαιρετική αυτή έκδοση κλείνει με ένα ασπρόμαυρο υποσέλιδο: Ενα λουλούδι που πάνω του ακουμπά μια μέλισσα - σύμβολο της γονιμότητας. Εξάλλου, στη δημιουργία του Γ. Βαρλάμου, πάντα η φύση αποτελεί το όλον, μέσα στο οποίο υπάρχει ο άνθρωπος.

Οπως είναι γνωστό, το έργο του Λόγγου αφηγείται την περιπέτεια δύο ωραίων άδολων παιδιών, που αγαπιούνται χωρίς να ξέρουν τι είναι ο έρωτας. Είναι μια ιστορία γεμάτη νοσταλγία για τη χαμένη αθωότητα. Βουκολική ποίηση πλημμυρισμένη από το πάθος της αγάπης, όπως το συναντάμε σε ανάλογα αφηγήματα. Πουθενά αλλού δεν εξυμνήθηκε τόσο πολύ και με τόσο μέτρο, όσο στον τόπο μας, η ομορφιά. Και για να τη νιώσεις, απαιτείται άσκηση. Ο Γ. Βαρλάμος, ασκημένος σ' αυτήν διά βίου, με τις εικόνες του, μας ελευθερώνει για να την αισθανθούμε. Γιατί, η ομορφιά γι' αυτόν είναι το κατεξοχήν στοιχείο της παράδοσής μας.

Τα περισσότερα έργα που κοσμούν την έκδοση και παρουσιάζονται στην έκθεση, είναι ασπρόμαυρες ξυλογραφίες, στις οποίες πέφτει επάνω το χρώμα της λιθογραφίας. Ενα αδρό σχέδιο με ξυλογραφία, που ζωντανεύει από τις πινελιές χρώματος. Μια μεικτή τεχνική, με την οποία δουλεύει - για πρώτη φορά - ο δημιουργός. Συνολικά, φιλοξενούνται είκοσι τέσσερα χαρακτικά, που χαράχτηκαν σε πλάγιο ξύλο και τραβήχτηκαν απευθείας από τις μήτρες.

Ο Γ. Βαρλάμος είναι εξίσου γνωστός ως ζωγράφος και ως χαράκτης. Γεννήθηκε στην Πάρο και σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ με δασκάλους τον Ουμ. Αργυρό και τον Κ. Παρθένη. Τη χαρακτική τη διδάχτηκε κοντά στον Γ. Κεφαλληνό, με τον οποίο έζησε συνολικά 14 χρόνια ως συνεργάτης. Στη δεκαετία του 1950, σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού, χαρακτική στο εργαστήρι Καμί, καθώς και την τέχνη του γραμματόσημου στο Τεχνικό Κολέγιο Εστιέν. Βαθύς γνώστης των μυστικών της κλασικής χαρακτικής, είναι ίσως ο μόνος, εκτός του Γαλάνη, που καλλιέργησε εξίσου όλα τα είδη της, χαλκογραφία, ξυλογραφία, λιθογραφία.

Ο Γ. Βαρλάμος έχει φιλοτεχνήσει αναρίθμητα ζωγραφικά και χαρακτικά έργα. Επιμελήθηκε καλλιτεχνικά ή έχει εικονογραφήσει με χαρακτικά ή σχέδια πάνω από 200 βιβλία, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της τέχνης του βιβλίου στη χώρα μας. Επίσης, έχει φιλοτεχνήσει δεκάδες αφίσες κοινωνικού περιεχομένου. Από την ογκώδη αυτή παραγωγή, σημαντική θέση κατέχει η μνημειώδης έκδοση «Δέκα Λευκές Λήκυθοι» για την οποία εργάστηκαν ο Γ. Κεφαλληνός και οι μαθητές του Λουίζα Μοντεσάντου, Δαμιανάκης και Βαρλάμος, καθώς και η πολυτελής τρίτομη έκδοση των τραγωδιών του Σοφοκλή, εικονογραφημένη με ακουαρέλες. Μέχρι σήμερα έλαβε μέρος και βραβεύτηκε σε διεθνείς εκθέσεις (Μόσχα, Βελιγράδι, Λειψία, Παρίσι, Λουγκάνο κ.ά.), ενώ για το σύνολο του έργου του τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών (1995).