Αποστόλης Πλατανιάς

Η ανυπακοή στις αποφάσεις και τις κατευθύνσεις της ΕΕ είναι το όπλο για να απαιτείς τις σύγχρονες ανάγκες σου, είναι το όπλο για να μη μας πάρουν πίσω ό,τι κατακτήσεις μας απέμειναν

Διατυπώνονται προτάσεις επικίνδυνες, που αν εφαρμοστούν θα χειροτερέψουν τη θέση γυναικών και αντρών και θα συσκοτίσουν παραπέρα την πραγματικότητα, παρεμποδίζοντας την ανάπτυξη της ταξικής τους συνείδησης.

Είναι γεγονός ότι στα κείμενα της ΕΕ άλλα γράφονται και άλλα εννοούνται. Αν είναι κανείς ανυποψίαστος μπορεί και να σκεφτεί ότι πολλά μέτρα που προτείνονται είναι σωστά, δίκαια και υπέρ των εργαζομένων. Πολύ περισσότερο όταν διαβάζεις ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο «ανησυχεί για τη μειονεκτική θέση των γυναικών στην αγορά εργασίας» και ότι ξανά «ανησυχεί για την έλλειψη προόδου, όσον αφορά στις ανισότητες στις αμοιβές των γυναικών και αντρών», και προτείνει να ανακηρυχτεί η 22η Φλεβάρη παγκόσμια μέρα μισθολογικής ισότητας!

Αγωνιά γιατί «υφίσταται ο κίνδυνος "εξαναγκαστικής" μερικής απασχόλησης ιδιαίτερα για τις γυναίκες, μια επιλογή που τους επιβάλλεται συχνά λόγω έλλειψης προσιτών δομών φύλαξης παιδιών», δηλαδή, γίνεται «αναγκαίο κακό» η μερική απασχόληση, αλλά δε θεωρείται «αναγκαίο καλό» η ουσιαστική προστασία της μητρότητας, οι δωρεάν κρατικοί βρεφονηπιακοί - παιδικοί σταθμοί, τα δημόσια κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών και νηπίων, κλπ.

Motion Team

Η ΕΕ, μεταξύ άλλων, δεν ανησυχεί για το γεγονός ότι δεν μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια σήμερα ο εργαζόμενος με το κατώτατο μισθό που παίρνει, πολύ περισσότερο όταν είναι με το μισθό της προσωρινής και μερικής απασχόλησης

Ανησυχεί δήθεν για το γεγονός ότι ταλαιπωρείται η γυναίκα περισσότερο και γι' αυτό πρέπει να μοιραστεί την ταλαιπωρία της με τον άντρα, όχι όμως να μην υπάρχει ταλαιπωρία. Αυτό είναι το σκεπτικό. Η ταλαιπωρία είναι δεδομένη.

Στο άρθρο 45 της πρότασης ψηφίσματος του Α6 - 0325/2008 της Επιτροπής Δικαιωμάτων των γυναικών και Ισότητας των φύλων, διαβάζουμε: «Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητά από τα κράτη - μέλη να ενθαρρύνουν ολόκληρο τον πληθυσμό να αθλείται και να ζει υγιεινά, λαμβάνοντας υπόψη ότι στον αθλητισμό τα ποσοστά συμμετοχής των γυναικών είναι μικρότερα».

Σωστά, αυτό το στοιχείο ήταν που έλειπε, για να «κλείσει το καρέ» της ισότητας των γυναικών στα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Αν καταφέρουν όλοι να αθλούνται και να ζουν υγιεινά (πώς και με ποιες υποδομές και δυνατότητες;), θα ζει καλύτερα και η γυναίκα! Πρωτοποριακός συλλογισμός, εκπληκτικά ευφυής.

Αλλά επειδή όλα αυτά είναι πολύ σοβαρά, πρέπει πολύ σοβαρά να σημειώσουμε τα εξής:

Η ΕΕ έχει διαμορφώσει το λεγόμενο οδικό χάρτη για τις ευκαιρίες (όχι τα δικαιώματα) των γυναικών και την ισότητα των δύο φύλων, που ισχύει από το Μάρτη του 2006 μέχρι το 2010. Σ' αυτόν τον «οδικό χάρτη» όλες οι θέσεις εργασίας που προβλέπονται είναι μερικής απασχόλησης, εποχικής και ελαστικής απασχόλησης, είναι η γνωστή «ευελφάλεια» που προβάλλεται και από στελέχη - γυναίκες των κομμάτων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ως καινούριο και σύγχρονο μέτρο.

Οταν όμως έχεις δουλειά χωρίς σταθερό ημερήσιο χρόνο, δεν μπορείς να έχεις ούτε να νιώθεις ασφάλεια. Αυτό και ένα μικρό παιδί μπορεί να το καταλάβει.

Τόσο στο μαζικό κίνημα όσο και στο πολιτικό επίπεδο αυτή η πολιτική δεν έχει καταδικαστεί και αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα. Ολες οι πολιτικές δυνάμεις, εκτός του ΚΚΕ, ωραιοποιούν την ΕΕ, στηρίζουν τις επιλογές του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, παραπλανούν τους εργαζόμενους.

Για άλλη μια φορά πρέπει να πούμε ότι η ΕΕ δεν είναι μια ελεύθερη συνεργασία λαών της Ευρώπης. Είναι μια κρατική συμμαχία καπιταλιστικών χωρών για να υπερασπίσουν την εξουσία και τα κέρδη των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Αποβλέπει στην ενίσχυση της θέσης των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στη διεθνή καπιταλιστική αγορά σε συνθήκες όξυνσης του ανταγωνισμού τους. Συνεπώς, δεν μπορεί να συμφέρει τους ανθρώπους του μόχθου. Συμφέρει και ωφελεί τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές.

Απαιτείται, λοιπόν, αντίσταση και αντεπίθεση.

Αντίσταση, όμως, μπορεί να κάνει ένα κόμμα όταν δεν έχει δεσμεύσεις με την ΕΕ, όταν δε θεωρεί μονόδρομο την ΕΕ, ένα κόμμα που δεν έχει ψηφίσει αποφάσεις που καταργούν δικαιώματα της εργατικής τάξης, κι αυτό είναι το ΚΚΕ.

Η ανυπακοή στις αποφάσεις και τις κατευθύνσεις της ΕΕ είναι το όπλο για να απαιτείς τις σύγχρονες ανάγκες σου, είναι το όπλο για να μη μας πάρουν πίσω ό,τι κατακτήσεις μας απέμειναν.

Οταν πειθαρχείς, ο αγώνας είναι μάταιος. Το ΝΑΙ σε ξεκόβει από την προοπτική.

Το αδυνάτισμα της ΕΕ και η αποδέσμευση της χώρας μας και κάθε χώρας απ' αυτή είναι αναγκαιότητα.

Αυτό προϋποθέτει πρώτ' απ' όλα δυνατό Κομμουνιστικό Κόμμα. Χρειάζεται αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων, σε εθνικό και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Οσο θα δυναμώνει το λαϊκό κίνημα σε κάθε χώρα, τόσο θα αδυνατίζει ο ιμπεριαλισμός. Και βέβαια μπορεί να ηττηθεί όταν συντονιστούν τα λαϊκά κινήματα και δράσουν.

Είναι, λοιπόν, το ελάχιστο που ζητάμε σήμερα από τους εργαζόμενους και μπροστά στις ευρωεκλογές του 2009. Να αντισταθούν στη λογική του μονόδρομου της ΕΕ, να απειθαρχήσουν στις δεσμεύσεις, να απαιτήσουν και συγχρόνως να σκεφτούν το ζήτημα της άλλης Ευρώπης, της λαϊκής ευημερίας και της ειρήνης.

Με την ενίσχυση του ΚΚΕ σήμερα μπορούμε να αποτρέψουμε τα χειρότερα και ν' ανοίξουμε το δρόμο στην προοπτική, ν' αρχίσουν διεργασίες στη συνείδηση των ανθρώπων που ζουν τα προβλήματα. Αυτό είναι μεγάλο κέρδος για το λαϊκό κίνημα, αυτό είναι σημαντικό βήμα μπροστά.