Εκρηκτικές διαστάσεις έχει λάβει το πρόβλημα της στέγασης για φοιτητές και σπουδαστές στην πόλη των Ιωαννίνων, σε σημείο μάλιστα μέχρι και να καθίσταται αδύνατη η διαμονή στην πόλη και συνεπώς η παρακολούθηση των σπουδών για τα παιδιά των χαμηλόμισθων οικογενειών. Οι φοιτητικές εστίες που λειτουργούν δεν μπορούν να καλύψουν ούτε στο ελάχιστο τις στεγαστικές ανάγκες που έχουν δημιουργηθεί και η πόλη συνολικά δεν έχει την κατάλληλη υποδομή, καθώς υπάρχει μεγάλη έλλειψη σε γκαρσονιέρες και συνολικά σε σπίτια για να μείνουν φοιτητές και σπουδαστές.

Το σύνολο των φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων έφτανε πέρσι τους 11.000, νούμερο όμως που αυξάνεται σημαντικά φέτος, καθώς παρατηρείται αύξηση της τάξης του 10% στον αριθμό των εισακτέων στα ήδη υπάρχοντα τμήματα και δημιουργήθηκαν επιπλέον δύο νέα τμήματα. Αντίστοιχο πρόβλημα παρουσιάζεται και στο παράρτημα Ιωαννίνων του ΤΕΙ Ηπείρου που από 1.100 σπουδαστές πέρσι, φτάνει φέτος, με τη λειτουργία και ενός νέου τμήματος, να αριθμεί 1.800 σπουδαστές. Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι με τη λειτουργία των νέων τμημάτων, ο αριθμός των φοιτητών και σπουδαστών στην πόλη αναμένεται να αυξηθεί κατά πολύ τα επόμενα χρόνια, αφού φέτος στα τμήματα αυτά λειτουργεί μόνο το πρώτο έτος, ενώ κάθε χρόνο θα προστίθενται και οι νέοι πρωτοετείς.

Στα Γιάννενα λειτουργούν δύο φοιτητικές εστίες, αλλά μετά και από την αύξηση του αριθμού φοιτητών και σπουδαστών φέτος, το ποσοστό αυτών που καταφέρνουν να στεγαστούν στις εστίες μόλις που φτάνει το 7% του συνόλου. Μάλιστα, ακριβώς επειδή υπάρχουν φοιτητικές εστίες (έστω και ανεπαρκείς) το υπουργείο Παιδείας δεν εγκρίνει κονδύλια για την επινοικίαση ξενοδοχείων ή άλλων χώρων για να καλυφθούν οι ανάγκες.

Η κατάσταση στις υπάρχουσες εστίες απέχει πολύ από το να είναι ιδανική και να εξασφαλίζει την άνετη διαβίωση των φοιτητών. Στη «Δόμπολη», που ανήκει στο Εθνικό Ιδρυμα Νεότητας (ΕΙΝ) δεν έχει γίνει καμία συντήρηση για καιρό και το κτίριο μοιάζει περισσότερο με φυλακή παρά με φοιτητική εστία. Οπως καταγγέλλει η Βάσω Καραμπά, που μένει εκεί, «το κτίριο στάζει με την παραμικρή βροχή, οι κοινόχρηστοι χώροι όπως οι τουαλέτες είναι σε άθλια κατάσταση, ενώ υπάρχουν ακόμα και δωμάτια στα υπόγεια, που εκτός ότι έχουν πολύ υγρασία, ψυχοπλακώνεσαι και μόνο που τα βλέπεις».

Η εστία «Δουρούτη» ανήκει στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και χρηματοδοτείται από τον προϋπολογισμό του. Εκεί διατίθενται 600 κρεβάτια περίπου σε φοιτητές, ενώ σύμφωνα με καταγγελίες των οικοτρόφων φοιτητών, ένας αριθμός δωματίων κρατείται για επίσημους προσκεκλημένους του πανεπιστημίου. Αν και είναι σε καλύτερη κατάσταση από τη «Δόμπολη», οι φοιτητές αντιμετωπίζουν και εκεί προβλήματα. Πληρώνουν ενοίκιο ύψους 15.000 δραχμών το μήνα, για θέρμανση, ρεύμα και νερό, ενώ υπάρχουν φοιτητές που καταγγέλλουν ότι διώχτηκαν από την εστία γιατί καθυστέρησαν την πληρωμή του ενοικίου. Επίσης, οι οικότροφοι είναι αναγκασμένοι να εγκαταλείπουν τα δωμάτιά τους κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και να μαζεύουν από μέσα όλα τους τα πράγματα, γιατί το καλοκαίρι φιλοξενούνται στην εστία κωπηλάτες και άλλοι επισκέπτες πολιτιστικών δραστηριοτήτων της πόλης. Συχνά οι φοιτητές βρίσκουν τα δωμάτιά τους το Σεπτέμβρη «κατειλημμένα», ενώ πολλές φορές τα παραλαμβάνουν με φθορές.

Και ενώ οι εστίες δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες των χιλιάδων φοιτητών, το πρόβλημα της στέγασης στην πόλη έχει φτάσει σε εκρηκτικό σημείο. Λόγω της μεγάλης ζήτησης, τα ενοίκια έχουν φτάσει στα ύψη ακόμα και για σπίτια «τρώγλες». Ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν σπίτια, οι ελάχιστες γκαρσονιέρες που αδειάζουν και διατίθενται προς ενοικίαση φτάνουν και ξεπερνούν τις 80.000 δραχμές το μήνα, ενώ αυξάνονται αλματωδώς και τα ενοίκια και στα δυάρια και τριάρια, καθώς πολλοί αναγκάζονται να καταφύγουν στη λύση της συγκατοίκησης.

Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του Γιώργου Σαραντάκου, που αφού έψαχνε σπίτι για πολύ καιρό χωρίς αποτέλεσμα, αναγκάστηκε να νοικιάσει ένα δωμάτιο στο Ναυτικό Ομιλο για τρεις μόνο μήνες με 90.000 δραχμές το μήνα! Στις γραμματείες των τμημάτων του πανεπιστημίου και ακόμα και στον ίδιο τον πρύτανη έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα γονιών να κλαίνε και να παρακαλούν για μια λύση, καθώς δε βρίσκουν σπίτι για τα παιδιά τους, ενώ υπάρχουν φοιτητές που εγκατέλειψαν την πόλη και την παρακολούθηση των σπουδών τους επειδή δε βρήκαν πού να μείνουν.