Με πολυσέλιδη προκήρυξή του, που έστειλε στην εφημερίδα «Το Ποντίκι», ο επονομαζόμενος «Επαναστατικός Αγώνας» αναλαμβάνει την ευθύνη για τις επιθέσεις εναντίον αστυνομικών των ΜΑΤ στα Εξάρχεια, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του Διαμαντή Μαντζούνη στις 5 Γενάρη και της «κλούβας» των ΜΑΤ στο Γουδή, στις 23 Δεκέμβρη, καθώς και για μία αποτυχημένη βομβιστική επίθεση σε γραφεία εταιρείας πετρελαιοειδών στο Φάληρο.

Η επίθεση στα Εξάρχεια ήταν απάντηση στον θάνατο του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, αναφέρεται στην προκήρυξη. Περιέχει απειλές προς την ΕΛ.ΑΣ. και τους αστυνομικούς, θεωρεί πως τα σενάρια για τους λεγόμενους συνήθεις υπόπτους αποτελούν μέσο εφησυχασμού των ΗΠΑ, αναφέρεται στα θύματα της κρατικής τρομοκρατίας και περιγράφει με λεπτομέρειες την επίθεση κατά των τριών αστυνομικών, (δεν είναι δα και καινούρια όλ' αυτά από παρόμοιους μηχανισμούς, όλοι έτσι κάνουν).

Επιτίθεται σε όλα τα πολιτικά κόμματα. Σημαντικό κομμάτι αυτού του τμήματος της προκήρυξης αφιερώνεται στο ΚΚΕ για το οποίο αναφέρει πως... συμφωνεί με τον ΛΑ.Ο.Σ. στο ζήτημα της καταστολής των εξεγερμένων. Η «εργολαβικού» τύπου επίθεση σε βάρος του ΚΚΕ συνεχίζεται με χαρακτηρισμούς, όπως ότι είναι κόμμα αντιεξεγερτικό, αντεπαναστατικό και αντεργατικό, το οποίο έχει συνδράμει στο κατασταλτικό έργο της Αστυνομίας «μαζί με τους τραμπούκους των ελεγχόμενων σωματείων (π.χ. οικοδόμων)». Επαναλαμβάνει, δηλαδή, τη γνωστή αριστερίστικη θεωρία περί καθεστωτικού κόμματος.

Στη συνέχεια, με προβοκατόρικο τρόπο συνεχίζει τις επιθέσεις σε βάρος του ΚΚΕ, το οποίο ξεπουλά όλους τους λαϊκούς αγώνες «από την εργατική εξέγερση του Μάη 1936 στη Θεσσαλονίκη, ως την Εθνική Αντίσταση», υιοθετώντας την πολιτική της λαθολογίας που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από την αστική προπαγάνδα σε βάρος του ΚΚΕ (π.χ. συμφωνία της Βάρκιζας, αλλά και για τον Α. Βελουχιώτη). Επιχειρεί να επεκτείνει τη θεωρία για καθεστωτικό κόμμα για όλη την παρουσία και ιστορική δράση του ΚΚΕ, γι' αυτό και η αναφορά στην εργατική εξέγερση του 1936, αναφορά που έχει δανειστεί αντιδραστικές απόψεις της εποχής. Ο,τι δηλαδή χυδαίο και αντικομμουνιστικό έχει γραφτεί για την ιστορία και τη δράση του ΚΚΕ από διάφορα ιμπεριαλιστικά επιτελεία, περιέχεται σ' αυτό το «περιβόλι» των δήθεν «επαναστατών» και αποκαταστατών της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ποιος κατασκευάζει και σε ποιον χρειάζονται τέτοιοι μηχανισμοί, γίνεται φανερό. Αλλωστε η κρατική τρομοκρατία για να επιβάλλεται εντονότερη κάθε φορά κατά του λαϊκού κινήματος χρειάζεται άλλοθι. Και τέτοιοι μηχανισμοί τούς το παρέχουν απλόχερα...