Ογδόντα πέντε χρόνια από το θάνατο του μεγάλου επαναστάτη στις 21 Γενάρη 1924, ο λενινισμός είναι διαρκώς «παρών», για την ανάπτυξη της προλεταριακής συνείδησης. Με τη μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση του 1917, ο Λένιν έγινε ο φορέας της ταξικής συνείδησης του προλεταριάτου, η συνείδηση της ιστορικής του αποστολής. Μέσα από τη φρίκη του ιμπεριαλισμού, μέσα από πολλές ιστορικές κατακτήσεις (Γαλλική Επανάσταση - Κομμούνα του Παρισιού, Γερμανική εξέγερση κλπ.), ο επιστημονικός λόγος του Λένιν, έγινε πράξη, όχι μόνον σαν επιστημονική γνώση, αλλά, και σαν παγκόσμιο αίτημα της εργατικής τάξης. Οικοδόμησε με τη διαλεκτική, το υπέδαφος για τη σοσιαλιστική επανάσταση. Διείσδυσε μέσα στα πιο πρωτοπόρα τμήματα της εργατικής τάξης παγκοσμίως. Εγινε ο θεωρητικός του μαρξισμού για τους «κολασμένους», του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους. Ο ιδρυτής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ενωσης, έγινε ο εφιάλτης για το καπιταλιστικό σύστημα. Αποκάλυψε πως ο καπιταλισμός είναι ιστορικά ξεπερασμένος σαν κοινωνικοoικονομικό σύστημα. Γι' αυτό, χρειάζεται γρήγορα αντικατάσταση - περιμένοντας το νεκροθάφτη του.

Το πλούσιο έργο του είναι επίκαιρο και ολοζώντανο γι' αυτό που προσέφερε στην Ιστορία της ανθρωπότητας. Η «έφοδος στον ουρανό» των σοβιέτ, έστελνε τον τσαρισμό στα αζήτητα. Η κλασική κοσμοθεωρία της εργατιάς δικαίως φέρει μετά το μαρξισμό και το δικό του όνομα, Λενινισμός. Προώθησε όλα τα διαλεκτικά ριζώματα της Μαρξιστικής Σκέψης - τη φιλοσοφία - πολιτική οικονομία, τον επιστημονικό κομμουνισμό. Απέδειξε ότι το νομοτελειακό πέρασμα από τις ταξικές κοινωνίες στην αταξική, είναι έργο των ανθρώπων: κύριος μοχλός της Ιστορίας! «Εχουμε το δικαίωμα να είμαστε υπερήφανοι, ευτυχισμένοι που πρώτοι χτυπήσαμε, γκρεμίσαμε σ' ένα επίκαιρο σημείο της υδρογείου αυτό το θηρίο, τον καπιταλισμό. Που πνίγει τη γη στο αίμα, ρίχνει την ανθρωπότητα στην πείνα, στην αγριότητα. Μια που μοιραία θα πεθάνει, αργά ή γρήγορα! Οσο κτηνώδης - όσο θηριώδης κι αν είναι η λύσσα της αγωνίας του». Είναι λόγια του Λένιν μετά τη νικηφόρα Επανάσταση του Οχτώβρη, του ιδρυτή των σοβιέτ των μπολσεβίκων στην εξουσία.

Η λενινιστική αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, που σαν βασικό στοιχείο έχει, την πλήρη ελευθερία στοχασμού, κριτικής αλλά και την «υποταγή» στις αποφάσεις της πλειοψηφίας, εγκαθίδρυσε σχέσεις διαυγείς, ελεύθερες, στην Ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος. Εβαλε την ιστορική του σφραγίδα γιατί: «... Ο σοσιαλισμός θα αρχίσει να μετεξελίσσεται σε κομμουνισμό, γιατί οι άνθρωποι θα συνηθίσουν να τηρούν τους στοιχειώδεις όρους της κοινωνικής ζωής, δίχως βία και δίχως υποταγή... Μόνο τότε η δημοκρατία θα αρχίσει να αποκεντρώνεται, όταν οι άνθρωποι θα συνηθίσουν σιγά-σιγά να τηρούν τους στοιχειώδεις κανόνες συμβίωσης δίχως βία, καταναγκασμό...». Για τον υπερ-ιμπεριαλισμό στο βιβλίο του «Ιμπεριαλισμός, το ανώτερο στάδιο του καπιταλισμού» (1917) αναφέρει: «Οι ειρηνικές συμμαχίες προετοιμάζουν τους πολέμους. Με τη σειρά τους ξεπηδούν από τους πολέμους... πάνω στο ίδιο ακριβώς έδαφος των ιμπεριαλιστικών σχέσεων: των αμοιβαίων σχέσεων της παγκόσμιας οικονομίας, παγκόσμιας πολιτικής» («Απαντα» Λένιν).

Οι ιδέες του Λένιν είναι πύρινες. Γιατί, έδωσε «σφυρί και δρεπάνι» στους προλετάριους: Ο πλούτος της θεωρίας - πρακτικής, αποτελούν ισχυρά εχέγγυα για την πάλη του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, στις σύγχρονες συνθήκες. Μέχρι να θάψουμε τον καπιταλισμό.