Πήρα το πολυσέλιδο ιλουστρασιόν φυλλάδιο από αλυσίδα ιδιωτικών κέντρων διάγνωσης (οκτώ στον αριθμό στο Λεκανοπέδιο). Στο εξώφυλλο χαρούμενες φάτσες, χαμογελαστών υγιών ανθρώπων. Στις μέσα σελίδες τα προς πώληση «προϊόντα» μαζί με τις λυπητερές: Βασικό τσεκ-απ ανδρών και γυναικών, το οποίο περιλαμβάνει παθολογική και καρδιολογική εξέταση, ηλεκτροκαρδιογράφημα, ακτινογραφία θώρακος, γενική αίματος και ούρων, σάκχαρο, ουρία, ουρικό οξύ, χοληστερόλη, τριγλυκερίδια, ολικά λιπίδια και διάφορους άλλους ιατρικούς όρους τους οποίους ευτυχώς ακόμα δε γνωρίζω. 24 εξετάσεις το σύνολο και «τιμή πακέτου» όπως ευκρινώς αναγράφεται στο φυλλάδιο 105,00 τα ευρώ. Ακολούθως βασικό τσεκ-απ ανδρών «Νο 2», όπου περιλαμβάνονται οι εξετάσεις του βασικού τσεκ-απ συν οφθαλμολογική και ακουομετρική εξέταση και σπειρομέτρηση, το σύνολο 27 οι εξετάσεις, «τιμή πακέτου» 130 τα ευρώ. Στο βασικό τσεκ-απ ανδρών άνω των 40, η τιμή πάει στα 140. Και στο «Πλήρες τσεκ-απ ανδρών», η «τιμή πακέτου» σκαρφαλώνει στα 165. Οι αντίστοιχες τιμές ισχύουν και για τα αντίστοιχα τσεκ-απ γυναικών. Οι νεότεροι τη βγάζουν «φτηνότερα». Το τσεκ-απ «νέων 25 - 35 ετών», με 12 εξετάσεις, τιμάται στα 50 ευρώ. Ενώ προς εκμετάλλευση είναι και ευπαθείς ομάδες πληθυσμού, λόγω «επαγγέλματος» και γενικώς εξαθλίωσης: Ειδικός έλεγχος για ηπατίτιδα και aids, «τιμή πακέτου» 60,00 ευρώ.

Εμπόριο η υγεία, ο ανθρώπινος πόνος και η ανάγκη ίασης. Εμπόριο η ανησυχία και η πρόληψη. Εμπόριο όλα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο σύστημα που θωρακίζει, όπου αποθεώνονται η «επιχειρηματικότητα» και η «ιδιωτική πρωτοβουλία». Οπου όλα πωλούνται κι όλα αγοράζονται, σε αυτό τον «γενναίο νέο κόσμο», ενώ μέσα στην μπόχα του, γριές και βρέφη στοιβάζονται στους διαδρόμους του υποχρηματοδοτούμενου κι απαξιωμένου ΕΣΥ, γιατροί τρέχουν στις εφημερίες να καλύψουν ογδόντα ασθενείς, νοσηλευτές στήνουν ράντσα ανάμεσα στα λιγοστά κρεβάτια και τους υπερπλήρεις θαλάμους, φάρμακα ανατιμώνται και ακριβοπωλούνται, ενώ οι λίστες αναμονής μεταθέτουν εξετάσεις ζωτικής σημασίας εξάμηνα πίσω. Οπου για να αισθάνεσαι ασφαλής πρέπει να ξηλώνεσαι (αρκεί να έχεις), ενώ η αιμορραγία των ασφαλιστικών ταμείων συνεχίζεται μέσω της όποιας (έστω και πενιχρής) συμμετοχής τους στις εξετάσεις και νοσηλείες του ασφαλισμένου στις ιδιωτικές κλινικές. Με χρήματα του ελληνικού λαού να γεμίζουν τις τσέπες των μεγαλοεπιχειρηματιών που λυμαίνονται (και αυτόν) τον κλάδο, εφόσον οι υποδομές του δημοσίου, αφημένες επίτηδες λιγοστές και παρατημένες, δεν επαρκούν να καλύψουν τις αυξανόμενες ανθρώπινες ανάγκες.

Μ' αυτά και μ' άλλα ο εργαζόμενος άνθρωπος κάνει τα πρώτα του βήματα στην άνοιξη του 2009. Τραυματισμένος και με πληγές χαίνουσες την ιδιωτικοποιημένη Υγεία και Παιδεία, τους διαρκώς αυξανόμενους φόρους, τις «έκτακτες εισφορές», τις μηδενικές αυξήσεις, την «κρίση», τα ελαστικά ωράρια, την τετραήμερη εργασία, την ανασφάλιστη απασχόληση, τις απολύσεις. Ο,τι δηλαδή του απέκρυψαν ό,τι του επιφύλασσαν, όταν περίπου είκοσι χρόνια πριν πανηγυρικά τού αναμετέδιδαν πλάνα από μια κόκκινη σημαία που κατέβαινε. Και πόσα του είπαν για τα «καλύτερα» που έρχονταν μπροστά, αποσιωπώντας το ποιοι (λίγοι) θα τα καρπωθούν και σε βάρος ποιων (των πολλών). Τώρα πια πείρα υπάρχει, για το τι έγινε, τι συμβαίνει, που μας πάνε παραπέρα. Υπεκφυγές και δικαιολογίες ώρα είναι να εκλείπουν. Αλλιώς τζάμπα τις είδαμε κι αυτές τις αμυγδαλιές ν' ανθίζουν.