Πρώτο: Το ΚΚΕ διατύπωσε την πρόταση για τη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού μετώπου, μια πρόταση συσπείρωσης αριστερών προοδευτικών, ριζοσπαστικών δυνάμεων, δηλαδή πρόταση συγκέντρωσης δυνάμεων για να πάμε, αν μπορέσουμε, παραπέρα στο στρατηγικό μας σκοπό, στο σοσιαλισμό. Αυτή η πρόταση ακυρώθηκε στην πράξη, γιατί η ηγεσία του Κόμματος φαίνεται δεν την πίστεψε και ανατρέπεται σήμερα καθαρά από το κείμενο των Θέσεων που έχουμε στα χέρια μας. Αυτό καταλαβαίνω εγώ διαβάζοντας τη Θέση 20, που μέσα σε μια παράγραφο μπερδεύει το Μέτωπο με την επαναστατική κυβέρνηση, με την εξουσία της εργατικής τάξης, με τη δικτατορία του προλεταριάτου. Και θέλουμε με τέτοιες διατυπώσεις να πάμε στον κόσμο και να του πούμε να περπατήσουμε μαζί για μέτωπο αντίστασης σήμερα! Τι δουλιά είχε να μπει στο κείμενο η προγραμματική μας θέση για τη δικτατορία του προλεταριάτου, αφού την περιλαμβάνει το πρόγραμμα; Τι μας ωφελεί στην καθημερινή μας δράση; Μήπως μ' αυτό θέλαμε να κόψουμε κάθε επαφή και προσπάθεια για συνεργασίες στο χώρο της Αριστεράς, για να μπορέσουμε να ανοίξουμε κάποιους δρόμους με αυτούς τους χώρους;

Δεύτερο: Για το συνδικαλιστικό: Οι Θέσεις (25, 26) θέλουν να επιβεβαιώσουν τη λαθεμένη γραμμή που ακολούθησε το Κόμμα τα τελευταία χρόνια χωρίς καν να μας ρωτήσει. Και μη μας πει κανείς ότι έγινε παλιότερα συνδιάσκεψη του Κόμματος που αποφάσισε τι θα κάνουμε στο συνδικαλιστικό κίνημα. Εμείς, παρακάτω, ούτε πήραμε χαμπάρι ότι είχε αποφασιστεί να φύγουμε από το προεδρείο της ΓΣΕΕ, λες και τόσα χρόνια που ήμασταν κάναμε προδοσία. Ούτε πήραμε χαμπάρι για το ΠΑΜΕ και τη διάλυση της ΕΣΑΚ. Ούτε πήραμε χαμπάρι ότι πάμε για άλλα «αγωνιστικά» συνδικάτα, όπως έγραψε ο σ. Κόφφας στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, γιατί τα σημερινά δε μας χωράνε! «Οταν το περιεχόμενο - έγραφε - ασφυκτιά στη δομή, σπάει τη δομή». Τι λέτε και τι κάνετε, αγαπητοί σύντροφοι της καθοδήγησης; Φταίει το γομάρι και θα την πληρώσει το σαμάρι. Δεν μπορούμε να πείσουμε τους εργαζόμενους που ψηφίζουν ρεφορμιστές και θα τους πείσουμε αν κάνουμε καινούρια συνδικάτα; Αυτό λέει ο Λένιν και ο λενινισμός; Κανένας δε διάβασε τον Αριστερισμό; Τα συνδικάτα ποτέ και πουθενά δεν τα διασπούν οι κομμουνιστές. Αυτά τα κάνουν οι κεφαλαιούχοι και οι πράκτορες της CIA, τύπου Ιρβινγκ Μπράουν, οι Μακρήδες και οι άλλοι εργατοπατέρες, που γνώρισε το κίνημα. Εμείς όταν μάς έδιωχναν, κάναμε ό,τι μπορούσαμε να μπούμε μέσα. Ας θυμηθούμε τα διαγραμμένα, τους «όρκους πίστης», τα «115» κλπ. Αυτό που κάνουν μερικοί σύντροφοι είναι τεράστιο λάθος, που θα το πληρώσουμε. Καθαρές κουβέντες. Και μη μας βάζει ο σ. Κόφφας το ψευτοδίλημμα: «με το Κόμμα ή με το συνδικαλιστικό κίνημα». Είναι σοβαρές κουβέντες αυτές; Με το Κόμμα βέβαια, αλλά δεν μπορούμε να σιωπήσουμε από το φόβο μήπως μας πουν αντικομματικούς όταν βλέπουμε να πηγαίνουμε σε στραβούς δρόμους.

Τρίτο: Στο 15^ο Συνέδριο του Κόμματος έγινε πολλή συζήτηση για το «πέντε κόμματα δύο πολιτικές» και μερικοί σύντροφοι βρήκαν και το μπελά τους, δεν εκλέχτηκαν ούτε στην ΚΕ, γιατί έλεγαν ότι αυτό είναι λάθος. Τότε η καθοδήγηση έλεγε, δεν υπάρχει τέτοια θέση στο ΚΚΕ. Και όμως, εκεί σ' αυτή τη γραμμή κινηθήκαμε. Το ίδιο λέμε και σήμερα, αν διαβάσουμε την ανάλυση που κάνουν οι Θέσεις για τα κόμματα. (Θέση 30). Αυτές οι απλοποιήσεις δεν είναι μαρξιστική σκέψη και μας δυσκολεύουν στη δουλιά μας. Αμα λέμε αυτά που λέμε για το Συνασπισμό και το ΔΗΚΚΙ, πώς θα πάμε αύριο στον κόσμο να πούμε ότι τον θέλουμε στο Μέτωπο. Ισως κάποιος σύντροφος πει ότι το ιδεολογικό μέτωπο πρέπει να είναι ανοιχτό. Δε λέω το αντίθετο, αλλά σημασία έχει τι θέλουμε να πετύχουμε όταν λέμε κάτι τέτοιο. Αν και σε πολλά ζητήματα δεν το έχουμε ανοιχτό, όπως θα έπρεπε. Παράδειγμα, αυτά που γράφει η κ. Κανέλλη στο περιοδικό της, αυτά που λέει, σχεδόν καθημερινά, ο κ. Ζουράρις. Και όχι μόνο αυτό αλλά γράφουμε και βαθιά λαθεμένα πράγματα όταν λέμε ότι η θρησκεία δεν είναι το όπιο των λαών αλλά υπάρχει και καλό και κακό όπιο. (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 11-6-2000).

Τέταρτο: Με απόφαση του Κόμματος, προφανώς, δόθηκε η εντολή τα στελέχη του που συμμετείχαν στην Ελληνική Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, να αποχωρήσουν, γιατί είναι «θεσμός του αστικού κράτους». Η ίδια γραμμή ίσχυε και για την ευρωπαϊκή ΟΚΕ. Στο κείμενο των Θέσεων τα πράγματα πάνε μακρύτερα. (Θέση 30, παρ. 2). Αυτό που γράφεται «να μην εγκλωβίζεται το λαϊκό κίνημα στους θεσμούς που υπονομεύουν τα συμφέροντά του...», μπορεί να το ερμηνεύσει κανείς όπως θέλει. Να φύγουμε από παντού δηλαδή; Και από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας και από την Εργατική Εστία και από το ΙΚΑ και από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και από τη Βουλή και από την Ευρωβουλή κλπ. Αυτό μάθαμε και κάναμε για 8 δεκαετίες τώρα; Οχι βέβαια. Η γραμμή μας ήταν να συμμετέχουμε και από μέσα να πολεμάμε. Αλλο πράγμα αν τα καταφέρνουμε ή όχι.

Τέλος, λίγες κουβέντες ακόμα: Οι σ. της Νομαρχιακής Επιτροπής Μαγνησίας μάς έχουν πει διάφορα πράγματα για να περάσουν την άποψη ότι κάποιοι σύντροφοι είναι εχθροί του Κόμματος. Αλλα όμως έλεγαν δημόσια για την προεκλογική δήλωση του σ. Μ. Κωστόπουλου και άλλα μέσα στις οργανώσεις. Μας χτυπάει με συκοφαντίες ο Ζουράρις σε συνέντευξη στη «Θεσσαλία», ζητάει να διαλυθεί το ΚΚΕ και δε βγαίνει ούτε μια ανακοίνωση από τη Νομαρχιακή, για να μη φανεί ότι είχαν δίκιο εκείνοι που έλεγαν να μην τον προτείνουμε για βουλευτή, δεν είναι καλός άνθρωπος, είναι στέλεχος του «δικτύου 21», είναι υβριστής. Δεν πρέπει να σιωπούμε για τέτοια πράγματα και μάλιστα να βάζουμε στο σημάδι καλούς συντρόφους ή και να τους διαγράφουμε επειδή είπαν τη γνώμη τους. Δεν μπορούμε να μην ανησυχούμε όταν διαβάζουμε την κραυγή αγωνίας του βετεράνου του Κόμματος Βάσου Γεωργίου ότι το Κόμμα ερωτοτροπεί με τον αναρχοσυνδικαλισμό! Η ΚΟΒ Γλαφυρών Βόλου προσπάθησε να πει ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι καλά. Οταν είπαμε ότι κάποιος σύντροφός μας, που τον γνωρίζουμε καλά, είναι εντάξει άνθρωπος, όχι εχθρός, δε θέλαμε να τα βάλουμε με το Κόμμα. Θέλαμε να βοηθήσουμε το Κόμμα. Και η άποψή μας δεν ήταν ούτε συγγενική, ούτε φιλική. Ηταν κομματική. Αλλοι δείχνουν να μην ξέρουν αυτά τα στελέχη και με τον τρόπο τους προσπαθούν να τα σπρώξουν έξω από τις γραμμές μας και τα συκοφαντούν από πάνω μέσα από το ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ.

Να κάνουμε αυτοκριτική σαν ΚΟΒ Γλαφυρών που είπαμε δημόσια ότι κάνει λάθος η καθοδήγηση. Να κάνουμε. Αλλά πριν κάνουμε εμείς αυτοκριτική, θα πρέπει να κάνει τη δική της αυτοκριτική η ίδια η ΚΕ που αναγκάζει συντρόφους να βγουν δημόσια για να υπερασπίσουν την τιμή και την αξιοπρέπειά τους. Η ΚΕ πρέπει να κάνει αυτοκριτική που αφήνει να περπατάνε ψίθυροι ότι κάποια στελέχη μας πατρονάρονται από το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ όταν μιλάνε για την ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος και την κοινή δράση των εργαζομένων. Που επιτρέπει να γράφονται στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ χοντροκομμένες ανακρίβειες, όπως πρόσφατα στο άρθρο του συντρόφου Μαρίνου ότι τάχα ο Μ. Κωστόπουλος βάζει το 35ωρο όπως ο ΣΥΝ και το ΠΑΣΟΚ. Φαίνεται ούτε που το διάβασε το βιβλίο ο σύντροφος. Αυτά τα πράγματα δεν είναι καλά και δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια. Εξάλλου, όλοι ξέρουμε ποιοι έδωσαν τη μάχη στο 13^ο Συνέδριο για να μη χάσει τα χαρακτηριστικά του το ΚΚΕ. Τίποτα δεν πρέπει να ξεχνάμε!