Στα 86 του έφυγε από τη ζωή ο Βαλεντίν Ιβάνοβιτς Βαρένικοφ, ήρωας της Σοβιετικής Ενωσης, κομμουνιστής, πρώην διοικητής των χερσαίων στρατευμάτων της ΕΣΣΔ. Τον χαρακτήρισαν στρατηγό της Αντιφασιστικής Νίκης, επειδή σ' αυτόν εμπιστεύτηκαν την παράδοση της σημαίας της Αντιφασιστικής Νίκης, όταν αυτή έφτασε στη Μόσχα. Ο ίδιος είχε τραυματιστεί 3 φορές στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ υπερηφανεύονταν για το ότι πολεμώντας βάδισε από το Στάλινγκραντ έως το Βερολίνο.

Ολη τη ζωή του ο Β. Βαρένικοφ την αφιέρωσε στο σοβιετικό λαό. Πολλές φορές εκλέχτηκε βουλευτής του Ανώτατου Σοβιέτ επί Σοβιετικής Ενωσης και της Ρωσίας. Ηταν μέλος της «Κρατικής επιτροπής έκτακτης ανάγκης», τον Αύγουστο του 1991 και φυλακίστηκε μετά την επικράτηση του Γιέλτσιν. Ο Β. Βαρένικοφ ήταν ο μοναδικός φυλακισμένος που αρνήθηκε την αμνηστία και επέμενε να εξεταστεί δημόσια η υπόθεσή του στο Ανώτατο Δικαστήριο της Ρωσίας. Τότε το πλήρως εξαρτημένο από τις αρχές δικαστήριο, για να αποφύγει τη δημόσια δίκη, αναγκάστηκε να εκδώσει αθωωτική απόφαση για τον Β. Βαρένικοφ και να τον απελευθερώσει.

Τη λύπη του για το θάνατο του ήρωα της ΕΣΣΔ εξέφρασαν το ΚΚΡΟ και το ΚΕΚΡ-ΚΚΡ.

Εκείνο όμως που θα μείνει στη μνήμη των ανθρώπων από τη δράση του μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, ήταν η σταθερή στάση του στις προσπάθειες των αχυράνθρωπων του κυβερνητικού κόμματος της «Ενιαίας Ρωσίας» να διαστρεβλώσουν την Ιστορία και να σβήσουν από τη σημαία της Νίκης το σφυροδρέπανο.

Το 1997, ο Β. Βαρένικοφ, μαζί με τον Β. Τιούλκιν, Α' Γραμματέα της ΚΕ του ΚΕΚΡ-ΚΚΡ, είχαν καταθέσει αντι-νομοσχέδιο που περιέγραφε τη σημαία της Νίκης, που υψώθηκε στο Ράιχσταγκ.

Στις αντιδράσεις των βουλευτών της «Ενιαίας Ρωσίας», ότι δήθεν υπήρχαν «διαφορετικές σημαίες που υψώθηκαν στο Ράιχσταγκ» και πως το μόνο κοινό χαρακτηριστικό τους ήταν το κόκκινο χρώμα, ίσως και το κίτρινο αστέρι, ο Βαρένικοφ δήλωσε τα εξής: «Τι μας λέτε; Εγώ ήμουν εκεί και είδα το Ράιχσταγκ να καίγεται! Εκεί υπήρχαν πολλές σημαίες: μεγάλες, μικρές, χειροποίητες, πρόχειρα ραμμένες, ωστόσο σε όλες τους, όπως και στην κρατική σημαία της Σοβιετικής Ενωσης, απεικονίζονταν το σφυροδρέπανο και το αστέρι, ως σύμβολα του κράτους του εργαζόμενου λαού, ως σύμβολα της ενότητας των εργατών, αγροτών και του Κόκκινου Στρατού τους».

Αν και το νομοσχέδιο απάλειψης του σφυροδρέπανου πέρασε και μάλιστα μπόρεσε και ξεπέρασε και το βέτο του Συμβουλίου της Ομοσπονδίας, η παρέμβαση Βαρένικοφ ήταν καταλυτική. Ο Πούτιν, φοβούμενος τη δημόσια κατακραυγή, δεν υπέγραψε το νόμο.