Την προώθηση σκληρών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στις εργασιακές σχέσεις, το ασφαλιστικό σύστημα και τα δημοσιονομικά, προκρίνει για την ελληνική οικονομία, όπως αναμενόταν, το ΔΝΤ ως αναγκαία πολιτική επιλογή ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού κεφαλαίου.

Η αντιπροσωπεία του ΔΝΤ, που επισκέπτεται τη χώρα μας, έχει σταθερή στόχευση... Στο ερωτηματολόγιο που απηύθυνε σε κυβερνητικούς φορείς ζητά να μάθει αν είναι ανταγωνιστική η ελληνική οικονομία και τι μέτρα πρέπει να ληφθούν για να γίνει ανταγωνιστικότερη. Η βαριά σκιά της πέφτει και πάνω στις εργασιακές σχέσεις, όπου ζητά να πληροφορηθεί τα μέτρα που είναι αναγκαία για τη βελτίωση της ευελιξίας της αγοράς εργασίας και τι μέτρα πρόκειται να ληφθούν ώστε να ενθαρρυνθεί η εργασία των ηλικιωμένων, των νέων και των γυναικών. Με ταξική εμπάθεια στρέφεται ενάντια στο «συγκεντρωτικό» σύστημα της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας και ...διερωτάται αν ήταν επιθυμητός ένας μεγαλύτερος βαθμός ευελιξίας (εργοστασιακές, ατομικές συμβάσεις). Ενδιαφέρον δείχνει και για το ύψος των μισθών τον επόμενο χρόνο, σε συνδυασμό με τις μακροοικονομικές επιπτώσεις (σικ), τη σχέση μετανάστευσης και αγοράς εργασίας, την άρση των εμποδίων στην κινητικότητα των εργαζομένων, τη λήψη μέτρων για τη γήρανση του πληθυσμού...