Στην ένατη βδομάδα των κινητοποιήσεών τους μπαίνουν από αύριο οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο «ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗΣ», αποκρούοντας κάθε προσπάθεια της εργοδοσίας να σπάσει την πάλη τους. Προχτές, Παρασκευή, και αφού ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία η 24ωρη απεργία που είχαν ξεκινήσει από το μεσημέρι της Πέμπτης, απαντώντας στην άρνηση της εργοδοσίας να ανακαλέσει τις απολύσεις, οι εργαζόμενοι έκαναν εκ νέου Γενική Συνέλευση. Αποφάσισαν να κηρύξουν νέα απεργία μέχρι και αύριο, οπότε και θα υπάρξει συνάντηση με την εργοδοσία. Αμέσως μετά οι εργαζόμενοι θα αποφασίσουν για τον προγραμματισμό της παραπέρα δράσης τους.

Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων ξεκίνησαν όταν η εργοδοσία ανήγγειλε ότι θα προχωρήσει σε «εθελούσιες» απολύσεις. Το ταξικό σωματείο, η Πανελλήνια Ενωση Εργαζομένων Ελαιουργοσαπουνοποιείων και οι εργαζόμενοι αντέδρασαν άμεσα. Προσπαθώντας να κάμψει τον αγώνα τους η επιχείρηση, που ανήκει στο γνωστό όμιλο «Δαυίδ», έχει απολύσει μέχρι σήμερα εννέα εργαζόμενους ενώ έχει προαναγγείλει άλλες 25 απολύσεις. Ο στόχος είναι καθαρός: Να χτυπήσει το σωματείο και να προχωρήσει στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων προς το χειρότερο.

Παρά τις απολύσεις και τις απειλές, παρά τις προσπάθειες για στήσιμο απεργοσπαστικών μηχανισμών, οι εργαζόμενοι μένουν ενωμένοι στο μετερίζι του αγώνα. Αυτό δείχνει η απόφασή τους για συνέχιση του αγώνα, η συμμετοχή όλων στη μάχη, που συνδέεται άμεσα και με το αίτημα για την υπογραφή ικανοποιητικής Συλλογικής Σύμβασης. Για αρκετούς από τους εργαζόμενους στην «Παπουτσάνης», κυρίως τους νεότερους σε ηλικία, ο αγώνας αυτός αποτελεί πρωτόγνωρη και πολύτιμη εμπειρία.

Ενας αγώνας που δίνει καθημερινά μαθήματα ταξικής περηφάνιας και αξιοπρέπειας και αναδεικνύει το μόνο δρόμο που μπορεί να βαδίσει η εργατική τάξη απέναντι στις απειλές και τους εκβιασμούς που συνοδεύουν την οικονομική κρίση, την ίδια ώρα που οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της συναίνεσης καλούν σε συναίνεση και υποταγή στις εργοδοτικές απαιτήσεις.

Απεργοί μιλώντας στον «Ρ» στέκονται στη σημασία και την αξία αυτού του αγώνα. Ο Ν. Ξουράφης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Εργαζομένων Ελαιουργοσαπουνοποιείων, σημειώνει: «Ολοι οι εργαζόμενοι συμμετέχουν ενεργά στην κινητοποίηση διεκδικώντας το δίκιο τους. Η μέχρι τώρα δράση του σωματείου τους έχει κάνει να το εμπιστεύονται. Είναι πάντα κοντά τους, δίνει μάχες για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Οι εργαζόμενοι ξέρουν τι σημαίνει ταξική ενότητα και στον αγώνα που δίνουμε σήμερα αξιοποίησαν και αξιοποιούν κάθε μορφή πάλης. Μέσα από την εμπειρία τους περνούν κάθε φορά και στην επόμενη μορφή. Ανεβαίνει η συνείδησή τους ως εργάτες και γι' αυτό δυναμώνει, αντί να αποδυναμώνεται, ο αγώνας τους. Στην πάλη αυτή τα ιδανικά της αγωνιστικότητας, της αλληλεγγύης, της συνέπειας και της πειθαρχίας είναι ξεκάθαρα. Ιδανικά που είναι πολύ σημαντικά για την αποτελεσματικότητα των αγώνων που δίνουμε».

Τα λόγια του εργαζόμενου Βαγγέλη Σταματίου είναι αποκαλυπτικά των πιέσεων που δέχονται ο ίδιος και οι συνάδελφοί του: «Δε με έχουνε απολύσει ακόμα αλλά μας τρομοκρατούν με διάφορα τηλέφωνα. Η εμπειρία από τον αγώνα που δίνουμε είναι πρωτοφανής και σε εμένα και σε όλα τα παιδιά. Ο αγώνας μας είναι δίκαιος. Προσπαθούμε να κρατήσουμε τα δικαιώματά μας. Τουλάχιστον αν απολυθώ να φύγω με το κεφάλι ψηλά. Στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Είμαστε μια γροθιά όλοι».

Ο Κώστας Κολιογιώργης, μέλος της διοίκησης του Σωματείου, επισημαίνει: «Στην αρχή μας είπανε για "οικειοθελείς" εξόδους. Καταλάβαμε αμέσως τι πρόκειται να γίνει. Εδώ και ένα χρόνο, μέτοχος του εργοστασίου μάς έλεγε ότι "ένα λεωφορείο κόσμο θα τον διώξω από εδώ μέσα". Και μάλιστα χτυπάνε συγκεκριμένα όσους είναι στο σωματείο γιατί θέλουν να πλήξουν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Θέλουν πιο φθηνά εργατικά χέρια. Εμείς υπερασπιζόμαστε τις θέσεις εργασίας μας, να μπορέσουμε να έχουμε ένα σπιτικό, να σπουδάσουμε τα παιδιά μας, να βγούμε μαζί τους μια βόλτα. Αυτά ζητάμε εμείς οι εργαζόμενοι».

Η Αναστασία Ντέμου, φύλακας στο εργοστάσιο - μία από τους εννέα απολυμένους - είπε στον «Ρ»: «Δουλεύω 29 χρόνια στο εργοστάσιο και η απόλυσή μου έγινε καθαρά για τρομοκρατικούς λόγους στη μέση των απεργιακών κινητοποιήσεων. Ισχυρίστηκαν ότι καταργήθηκε η θέση μου. Ομως, την ώρα που με απολύανε υπέγραφαν σύμβαση με εταιρεία φύλαξης. Αντικαταστάθηκα πριν απολυθώ. Το ίδιο και ένας ακόμα συνάδελφος που ήταν φύλακας. Το σωματείο έχει ζωή 100 χρόνια. Η ίδρυσή του ξεκίνησε από αυτό το χώρο. Το εργοστάσιο έχει κυριολεκτικά κτιστεί και φτιαχτεί από τα χέρια των ίδιων των εργατών. Ολοι εμείς ξέρουμε πόσες θυσίες και αγώνες έχει κάνει το σωματείο για να παραμείνουμε σε αυτό το χώρο. Πόσες φορές έχει δώσει λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.

Αυτή τη στιγμή έχουμε να κάνουμε με μία εργοδοσία τρομοκρατική, που μοναδικό στόχο έχει το πέταγμα του σωματείου έξω από το εργοστάσιο ώστε να μπορεί μόνη της να χειρίζεται τα πάντα χωρίς αντίσταση. Ο τελικός της σκοπός είναι να λειτουργήσει το εργοστάσιο μόνο με εργολάβους, με "μαύρη εργασία", απλήρωτη εργασία, χωρίς ασφάλεια, χωρίς δικαιώματα. Στο πλαίσιο αυτό έγιναν μέχρι τώρα οι εννέα απολύσεις. Και προχτές μας ανακοίνωσαν ότι θα κάνουν και άλλες 25 απολύσεις»...