Η λέσχη Μπίλντερμπεργκ δε ξεχνάει σύντροφοι. «Εγραψε» πως το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ της «χάλασε» την ανέγγιχτη προσωπίδα του ανύπαρκτου, φέτος, εδώ, στον Αστέρα, στην Ελλάδα του 2009 για πρώτη φορά από το 1954... Ετσι σ' αυτήν την προεκλογική περίοδο θ' αρχίσουμε να βλέπουμε «αναβαθμισμένη» την επίθεση στο Κόμμα. Θα κοπάσουν οι κραυγές τύπου Μεγάλου Τραγουδιστή. Μπορεί ν' αδειάσουν και οι μπαταρίες του Γερμανού. Το ζήτημα που έθεσαν τόσο ωμά στις αρχές αυτού του αιώνα οι Αμερικάνοι «πώς γίνεται να αντέχει και ν' αυγατίζει ένα ΚΚΕ...» παραδόθηκε σε πιο εκλεπτισμένα χαλκεία και μαγειρεία. Η τακτική των ψιθύρων θα διαδεχθεί τις κραυγές κι η προβοκάτσια θα φορέσει τα καλά της. Μικρά ντόπια και ύστερα ξένα πρακτορεία Ρόιτερ ειδήσεων θα κυκλοφορούν μικρά ψηφιδωτά καλά μπογιατισμένης λάσπης κομμένης και ραμμένης στα μέτρα της απαραίτητης εικόνας που πρέπει να σχηματιστεί για κάθε ...κομμουνιστή: Το ΚΚΕ δεν είναι φορέας ιδεών και δράσης, δημιουργός ιστορίας και κατακτήσεων του λαού, αλλά ένας όμιλος επιχειρήσεων κάτι σαν εργοδότης που απλώς αρνείται να γίνει μέλος του ΣΕΒ!!! Παλιά συνταγή με μοντέρνες ιδέες. Προβοκάτσια με το ένδυμα της εκτίμησης των θολών συνειρμών που θα εκτοξεύονται από νομιμοφανείς καλοπληρωμένους δημοσιολόγους ικανούς να εκτοξεύουν δακρυγόνα και να αναρωτιούνται ύστερα δημόσια «πού είναι η φωτιά (το ΚΚΕ) που έβγαζε τέτοιο καπνό!...».

Ο φόβος τους είναι προφανής. Τα ψέματα συσσωρεύτηκαν με το ρυθμό του πλούτου. Οι ανήθικοι, τα λαμόγια, οι οπορτουνιστές, οι διάττοντες αστέρες, αθροίστηκαν σε τερατώδεις ποσότητες ωσάν τ' απούλητα αυτοκίνητα κι άλλα καταναλωτικά αγαθά. Οι καταναλωτές-ψηφοφόροι έχασαν την αντοχή κατάστασης και στήριξης αυτού του όγκου ταξικής εξαπάτησης που πλακώνει τις συνειδήσεις των εργαζομένων της Ελλάδας του ευρώ. Σ' όλες τις μετρήσεις, αργά ίσως, αλλά και εντυπωσιακά σταθερά, μάζες αρχίζουν ν' απεγκλωβίζονται και να στρέφονται στο ΚΚΕ. Ακόμα κι όταν δεν το τολμούν, αναγνωρίζουν την εντιμότητα και το αταλάντευτο ήθος όσων αρνήθηκαν να ενσωματωθούν σε μεταλλαγμένες φόρμες βολικού σοσιαλισμού που παίζει στο χρηματιστήριο των αστικών αξιών. Αυτό το ανάστημα πρέπει να κοντύνει. Ετσι αφού παντού, σ' όλες τις μετρήσεις κοινής γνώμης το ΚΚΕ αντέχει τρίτο κόμμα και ουσιαστική απειλή του ευρωενισχυόμενου δικομματισμού των ομοίων, πρέπει να στολιστεί με συκοφαντίες, ψευδείς κατηγορίες και έμμεσες ή άμεσες απειλές. Οπότε μετά την επίσκεψη στη Μπίλντερμπεργκ, ο Σρόιτερ αναρωτιέται γιατί οι κομμουνιστές δεν φτιάχνουν ένα δικό τους ξερονήσι μέσα στον καπιταλισμό που ζούμε όπου και εξόριστοι από την πραγματικότητα των πολλών που ζουν την εφαρμογή του Μάαστριχτ να ασκούν ως κλαμπ την πολιτική που επιθυμούν για όλους μόνον για τους εαυτούς τους... «Αριστεροί» πραίτορες θεωρούν «αυτονόητη» την αποβολή μαθητή που αμφισβήτησε τον εκπαιδευτικό αντικομμουνισμό μέσ' στο σχολείο.

Πλανώνται πλάνην οικτράν όσοι καμώνονται τους ντελάληδες του αντικομμουνισμού με προεκλογικό κοστούμι. Μετά τις εκλογές, ξέρουμε καλά πως και οι κραυγές και οι ψίθυροι θα δείχνουν τα δόντια των θηρίων. Αλλά όσο ακονίζουν αυτοί τα δικά τους τόσο πιο κοφτερές θα είναι οι απαντήσεις της καθημερινής μάχης-κάλπης που κοκκινίζει επικίνδυνα για την όρεξή τους. Νηστικοί θα μείνουν γιατί δεν τρωγόμαστε πια.