Στα είκοσι χρόνια από τις αντεπαναστατικές ανατροπές του 1989 - 1991, στη Σοβιετική Ενωση και τις άλλες χώρες του σοσιαλισμού στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη φέτος οργανώνεται μια τεράστια αντικομμουνιστική καμπάνια από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Η Ευρωπαϊκή Ενωση με τα αντικομμουνιστικά ψηφίσματα και τα υποτιθέμενα Ιδρύματα για τη μελέτη «των ολοκληρωτικών καθεστώτων» πρωτοστατεί σε αυτήν την προσπάθεια ξαναγραψίματος της Ιστορίας. Τα επιτελεία του κεφαλαίου σε ΕΕ και ΗΠΑ - παρά την προπαγάνδα ότι ο «καπιταλισμός είναι ο "αδιαμφισβήτητος" νικητής της πάλης των ιδεολογιών στον 20ό αιώνα, καθώς και τα περί "ανεφάρμοστης" σοσιαλιστικής "ουτοπίας" και "νίκης" κατά του υποτιθέμενου "σιδηρού παραπετάσματος"» - δε χάνουν τον προσανατολισμό τους. Δείχνουν το φόβο και την αγωνία τους, γι' αυτό ασχολούνται με κάτι υποτίθεται ξοφλημένο όπως η κομμουνιστική ιδεολογία. Τελευταίο ...όπλο τους, είναι το αποκαλούμενο διαδικτυακό «Παγκόσμιο Μουσείο για τον Κομμουνισμό» (Global Museum on Comunism) με έδρα την Ουάσιγκτον, χρηματοδοτούμενο άμεσα από τις υπηρεσίες του ιμπεριαλισμού αλλά και από πολλές αστικές κυβερνήσεις της πρώην σοσιαλιστικής Ευρώπης και φυσικά επιχειρηματίες καπιταλιστές και τα ιδρύματά τους.

Σκοπός του συγκεκριμένου ...μουσείου όπως αναφέρεται είναι η εκπαίδευση «αυτής της γενιάς καθώς και των μελλοντικών γενεών για την ιστορία, τη φιλοσοφία και την κληρονομιά του κομμουνισμού», ενώ τονίζεται με στόμφο πως ο κομμουνισμός έχει σκοτώσει 100 εκατομμύρια αθώους πολίτες! Ισχυρίζονται επίσης πως «το μουσείο υπηρετεί ως σύμβολο ελπίδας και αναγκαία τοποθεσία ανάμνησης σε μια εποχή που πολλοί ξεχνούν το υψηλό τίμημα που έκλεψαν οι κομμουνιστές από τους αιχμάλωτους λαούς και τον υπόλοιπο ελεύθερο κόσμο». Επιπλέον, πρόθεσή τους είναι η χρησιμοποίηση του διαδικτυακού χώρου ως τρόπου επικοινωνίας και ενημέρωσης όσων συνεχίζουν να βρίσκονται υπό «κομμουνιστικό» καθεστώς.

Μάλιστα, χαρακτηριστικά αναφέρουν: «Είναι μια μεγάλη ηθική αποτυχία το γεγονός ότι τόσοι πολλοί δε γνωρίζουν την έκταση των κομμουνιστικών αγριοτήτων. Ενώ οι φρικαλεότητες του Ναζισμού είναι γνωστές, ποιος γνωρίζει πως η Σοβιετική Ενωση δολοφόνησε 20 εκατομμύρια ανθρώπους; Ποιος γνωρίζει ότι οι δικτάτορες της Κίνας έχουν σφαγιάσει 60 εκατομμύρια; Ποιος γνωρίζει ότι το ολοκαύτωμα του κομμουνισμού έχει προκαλέσει το θάνατο τόσων ανθρώπων, αριθμός που ξεπερνά τους νεκρούς όλων των πολέμων του 20ού αιώνα;»

Η καλά σχεδιασμένη σελίδα τους καλωσορίζει τους αναγνώστες στο «Παγκόσμιο Μουσείο για τον Κομμουνισμό», «μια διεθνή πύλη που δημιουργήθηκε για να τιμήσει τα πάνω από 100 εκατομμύρια θύματα της κομμουνιστικής τυραννίας και να διδάξει τις μελλοντικές γενιές για το παρελθόν και το παρόν των κομμουνιστικών αγριοτήτων». Ως «πρώτο του είδους του» χαρακτηρίζεται η διαδικτυακή αυτή σελίδα που δήθεν «προσφέρει μια ορθή ιστορία του κομμουνισμού, μια ενημέρωση για τα παλαιότερα και σημερινά κομμουνιστικά καθεστώτα και μια διεπαφή για τα θύματα και τις οικογένειές τους για να πουν τις ιστορίες τους».

Και πώς γίνεται αυτό; Με τη μέθοδο των «μαρτυριών» των αποκαλούμενων «θυμάτων του κομμουνισμού» (παντελής η έλλειψη οποιασδήποτε ιστορικής ή αρχειακής τεκμηρίωσης) και με συγκεκριμένα έργα γνωστών αντικομμουνιστών δήθεν ιστορικών και κατασκευαστών γεγονότων ... όπως, για παράδειγμα, το γνωστό γκαιμπελικής έμπνευσης κατασκεύασμα περί του «λιμού που προξένησαν οι Μπολσεβίκοι στην Ουκρανία το 1932». Επιπλέον, υπάρχει η «Εκθεση των Ηρώων» που απευθύνεται κυρίως στους νέους και συμπεριλαμβάνει «τους θαρραλέους άνδρες και γυναίκες που υπέφεραν ως πολιτικοί κρατούμενοι, ύψωσαν τη σημαία της ελευθερίας, τους αντιφρονούντες που έζησαν κάτω από καταπιεστικά κομμουνιστικά καθεστώτα». Ανάμεσα σ' αυτούς συμπεριλαμβάνονται οι Αμερικανοί Πρόεδροι (!) Ρόναλντ Ρίγκαν και Χάρι Τρούμαν, ο Βρετανός Ουίνστον Τσόρτσιλ, οι γνωστοί αντικομμουνιστές πρώην Πρόεδροι της Πολωνίας και της Τσεχίας, Λεχ Βαλέσα και Βάτσλαβ Χάβελ, αντίστοιχα.

Στην αποκαλούμενη ψηφιακή «Αίθουσα Αχρειότητας» απεικονίζονται μαζί με τον Πολ Ποτ και οι Μάο Τσε Τουνγκ, Χο Τσι Μινχ, Λένιν, Στάλιν, Φιντέλ Κάστρο και άλλοι αποκαλούμενοι «δικτάτορες», «υπεύθυνοι για έναν αιώνα κομμουνιστικού τρόμου». Μάλιστα, υπάρχουν ειδικά θέματα που προβάλλει το συγκεκριμένο αντικομμουνιστικό μουσείο όπως: Πόλεμος ενάντια στη Θρησκεία, οι Μετα-κομμουνιστικές οικονομίες, Ο Μεγάλος Τρόμος, ο Κομμουνισμός στην Κίνα, ο Αφγανικός λαός αντιμετωπίζει τον κομμουνισμό κ.ά. Υπάρχουν παράλληλα εκθέματα για κάθε χώρα με συγκεκριμένη αντιδραστική προπαγάνδα και μένος στην αντικομμουνιστική υστερία.

Σύμφωνα με τους οργανωτές της αντικομμουνιστικής ιστοσελίδας το αποκαλούμενο διαδικτυακό «Παγκόσμιο Μουσείο για τον Κομμουνισμό» αποτελεί τη δεύτερη φάση του σχεδίου του ιδρύματος, με στόχο να «τιμηθεί η μνήμη, να διδάξει και να καταγράψει την απαίσια κληρονομιά του παγκόσμιου κομμουνισμού».

Η πρώτη φάση υπήρξε η ανάρτηση ειδικού μνημείου στην Ουάσιγκτον (κοντά στο Καπιτώλιο) για τα θύματα του Κομμουνισμού, στις 12 Ιουνίου του 2007, στόχος του οποίου - όπως ισχυρίζονται - είναι η υπενθύμιση στους ανθρώπους ότι εξακολουθούν και υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που υποφέρουν κάτω από το καθεστώς της κομμουνιστικής τυραννίας στην Κίνα, στο Βιετνάμ, στην Κούβα και σε άλλες χώρες. Στα αποκαλυπτήρια του μνημείου φυσικά δεν έλειψε ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ, και αρχισφαγέας των λαών Τζορτζ Μπους, ο οποίος στην ομιλία του υποστήριξε ότι ο κομμουνισμός έχει πάρει τις ζωές περίπου 100 εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων τον 20ό αιώνα και ισχυρίστηκε ότι το μνημείο θα καταγράψει τα εγκλήματα του κομμουνισμού τον 20ό αιώνα για τις μελλοντικές γενιές για να διασφαλίσει ότι τέτοια εγκλήματα δε θα επαναληφθούν, υπενθυμίζοντας παράλληλα πως ο κομμουνισμός εξακολουθεί και υπάρχει στον κόσμο...

Πάντως, αξίζει να σημειωθεί πως η απόφαση για την ανάρτηση του αντικομμουνιστικού αυτού μνημείου αποφασίστηκε από το Κογκρέσο των ΗΠΑ, με τη στήριξη και των Ρεπουμπλικάνων και των Δημοκρατικών Γερουσιαστών στις 17 Δεκέμβρη του 1993. Τη συγκεκριμένη πρόταση εξέθεσαν στο Κογκρέσο οι γερουσιαστές Ντάνα Ροχραμπάτσερ, Κλέιμπορν Πελ, καθώς και οι γνωστοί αντικομμουνιστές και αντικουβανοί ο Ρόμπερτ Τοριτσέλι και Τζέσι Χελμς (που συνέταξαν τους αντικουβανικούς νόμους Χελμς - Μπάρτον και Τοριτσέλι που ενισχύουν τον επιβαλλόμενο αποκλεισμό). Το νομοσχέδιο τελικά εγκρίθηκε από τον τότε ...Δημοκρατικό Πρόεδρο, Μπιλ Κλίντον. Σε ό,τι αφορά την τρίτη φάση, μιλούν για τη δημιουργία μουσείου των ΗΠΑ για τον Κομμουνισμού στην Ουάσιγκτον, όπου θα εκτίθενται διάφορα αντικείμενα που όπως υποστηρίζουν «θα χαθούν με το χρόνο».

Ολη αυτή η καλοστημένη μηχανή με «μοντέρνα» μέσα, έχει στόχο οι νέες γενιές να μη μάθουν για τα επιτεύγματα και τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού. Να μη μάθουν ότι οι σημαντικές κατακτήσεις των εργαζομένων στα σοσιαλιστικά κράτη, για αρκετές δεκαετίες, ήταν σημείο αναφοράς και συνέβαλαν στην απόσπαση κατακτήσεων από το εργατικό και λαϊκό κίνημα των καπιταλιστικών χωρών. Να αποκοπούν από την πολύτιμη εμπειρία ότι η πρώτη προσπάθεια του ανθρώπου που εγκαινιάστηκε με τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση το 1917, να καταργήσει τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής απελευθέρωσε τον άνθρωπο από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς και άνοιξε το δρόμο για μια άλλη κοινωνία, με στόχο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών με εξασφαλισμένη εργασία, δημόσια και δωρεάν ιατρική περίθαλψη και Παιδεία, παροχή φτηνών υπηρεσιών με κρατική φροντίδα για τη λαϊκή κατοικία, την πρόσβαση στον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό.

Επίσης, να περάσει στη λήθη ότι η Σοβιετική Ενωση και το σοσιαλιστικό σύστημα ήταν το μοναδικό αντίπαλο δέος που γνώρισε ο ιμπεριαλισμός. Οτι η Σοβιετική Ενωση ήταν αυτή που σταμάτησε πραγματικά το φασισμό και που γι' αυτήν την υπόθεση πρόσφεραν τη ζωή τους πάνω από 20 εκατομμύρια Σοβιετικών ανθρώπων που υπερασπίζονταν τη σοσιαλιστική πατρίδα τους και την ανθρωπότητα ολόκληρη. Επίσης, είναι γνωστή η πρωτοπόρα διεθνιστική προσφορά των σοσιαλιστικών χωρών. Το διαμορφωμένο σοσιαλιστικό σύστημα στον 20ό αιώνα, με τις αδυναμίες που είχε, απέδειξε σαφέστατα την ανωτερότητά του απέναντι στον καπιταλισμό. Τα όποια προβλήματά του έχουν σχέση με την παραπέρα ανάπτυξη των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τα περί «ολοκληρωτισμού» στην προπαγάνδα του ιμπεριαλισμού, που με νύχια και με δόντια πάλεψε από την πρώτη στιγμή να ανατρέψει την νέα κοινωνία. Αυτό φοβούνται, άλλωστε, και οι επίδοξοι ψηφιακοί αντικομμουνιστές.