Νέα πνοή παίρνει η διαμάχη στρατηγών - κυβέρνησης στην Τουρκία, στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης των δύο πλευρών της άρχουσας τάξης και της προσπάθειας του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) να ελέγξει το στρατό. «Μπαλαντέρ» στα χέρια της κυβέρνησης είναι οι «μεταρρυθμίσεις» που απαιτούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την ΕΕ, στις οποίες γίνεται λόγος για «εκδημοκρατισμό» του πολιτεύματος, απεμπλοκή του στρατού από την πολιτική και τη διακυβέρνηση και σεβασμό δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Ωστόσο, η παρούσα ένταση δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία, δεδομένου ότι η «πολιτική κρίση» στην Τουρκία ξέσπασε μετά την εκλογή του «ισλαμικού» ΑΚΡ και του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που στην πραγματικότητα αποτελούν τους εκπροσώπους της ανερχόμενης οικονομικής τάξης των χρηματο-οικονομικών κύκλων και των «ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων», που διακηρύττουν την ψευδαίσθηση της «ευρωπαϊκής Τουρκίας», σε ρόλο «ρυθμιστή της περιοχής της Ευρείας Μέσης Ανατολής.

Χαρακτηριστική της νέας κλιμάκωσης είναι η εξέλιξη της συνωμοσιολογίας που προωθείται και συντηρείται από την κυβέρνηση με αφορμή την υπόθεση της υπερεθνικιστικής οργάνωσης «Εργκένεγκον», που σύμφωνα με το ΑΚΡ, σχεδίαζε «ανατροπή της κυβέρνησης με πραξικοπηματικό τρόπο». Και ενώ η δίκη για την «Εργκένεγκον» βρίσκεται σε εξέλιξη, οι αστυνομικές αρχές προχωρούν σε τακτικές επιδρομές σε σπίτια και γραφεία ανθρώπων που θεωρούνται «εχθροί της κυβέρνησης», σε συλλήψεις και πρόσθεση νέων «κατηγορουμένων» στη λίστα των «επίδοξων πραξικοπηματιών»...

Την ίδια στιγμή, ο Ρ. Ερντογάν έφερε προς έγκριση στον Πρόεδρο της χώρας Αμπντουλάχ Γκιουλ, νομοσχέδιο βάσει του οποίου οι στρατιωτικοί εν καιρώ ειρήνης δε θα δικάζονται για αδικήματα όπως μεταξύ άλλων η «προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης και η υποκίνηση πραξικοπήματος», από στρατοδικεία, αλλά από πολιτικά ποινικά και αστικά δικαστήρια. Μία κίνηση που ερμηνεύεται σαφώς σαν μία προσπάθεια της κυβέρνησης να μειώσει τη δύναμη του στρατού και να ελέγξει κάπως καλύτερα το στράτευμα, φυσικά όχι προς όφελος της «δημοκρατίας και του λαού», αλλά για τη θωράκιση της κυβερνητικής εξουσίας.

Το νομοσχέδιο κρίθηκε ως θετικό βήμα από την ΕΕ, ενώ παρουσιάστηκε ως ένα βήμα στο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα της Τουρκίας, στην ενταξιακή της πορεία.

Παράλληλα, ο Ρ. Ερντογάν διαμηνύει σε όλους τους τόνους και προς όλες τις κατευθύνσεις ότι όποιος στρατηγός ή μη, προσπαθήσει να υπονομεύσει, να συκοφαντήσει ή να ανατρέψει την κυβέρνησή του θα συλλαμβάνεται και θα οδηγείται στη «Δικαιοσύνη», με την απειλή φυσικά να περιλαμβάνει και όσους τολμούν να διαφωνούν...

Σε αυτό το κλίμα πραγματοποιήθηκε και η συνάντηση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας, την περασμένη βδομάδα, υπό την προεδρεία του Τούρκου Προέδρου Αμπντουλάχ Γκιούλ και παρουσία του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, του επικεφαλής του στρατού Ιλκέρ Μπασμπούγ και άλλων κυβερνητικών και στρατιωτικών αξιωματούχων, με αφορμή δημοσιεύματα περί «σχεδίου» των ενόπλων δυνάμεων για να τρωθεί η αξιοπιστία του ΑΚΡ. Ενός σχεδίου του οποίου η φημολογία ξεκίνησε από την εφημερίδα «Ταράφ» τον περασμένο μήνα, υπό τη μορφή κειμένου με την υπογραφή ανώτερου αξιωματικού του Ναυτικού. Στο φημολογούμενο σχέδιο υπήρχαν προτάσεις για το πώς θα πρέπει να εμποδιστεί το κυβερνών «ισλαμικό κόμμα» και το «θρησκευτικό κίνημα» του μουσουλμάνου ιερωμένου Φετουλάχ Γκιουλέν που ζει στις ΗΠΑ, από το να «καταστρέψουν το κοσμικό καθεστώς της Τουρκίας και να το αντικαταστήσουν με ένα ισλαμικό κράτος».

Οι στρατηγοί διατράνωσαν την «αθωότητά» τους ισχυριζόμενοι ότι έχουν καταστεί στόχος μιας «εντεινόμενης και οργανωμένης» συκοφαντικής εκστρατείας. Ο Ρ. Ερντογάν σε δηλώσεις του επί των «σχεδίων συνωμοσίας» υποστήριξε ότι «αν αυτές οι κατηγορίες δεν ευσταθούν, το να φέρει κανείς σε αντιπαράθεση τα κέντρα κρατικής εξουσίας ώστε να δημιουργηθεί ατμόσφαιρα πρόκλησης αυτό είναι σοβαρό. Εάν από την άλλη πλευρά οι κατηγορίες ευσταθούν, τότε πρόκειται για πιο σοβαρό ζήτημα».

Αξίζει να σημειωθεί ότι σε συνθήκες οικονομικής ή πολιτικής κρίσης στην Τουρκία, ιστορικά χρησιμοποιείται τόσο ο «θρησκευτικός» όσο και «κοσμικός» φανατισμός, δρομολογώντας και υποκινώντας καταστάσεις και εκδηλώσεις, που θα εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και θα χειραγωγούν και θα αποπροσανατολίζουν το λαό.

Στην κλιμακούμενη ένταση στην Τουρκία, σαφή στάση λαμβάνει και η ΕΕ υπέρ της κυβέρνησης Ερντογάν, που επί του παρόντος - τουλάχιστον - κρίνεται ως πιο αποτελεσματικός σύμμαχος. Στο πλαίσιο αυτού του «παιχνιδιού εξουσίας», η σουηδική Προεδρία της ΕΕ εμφανίζεται υπέρ της πλήρους ένταξής της, σημειώνοντας ως «στρατηγικό λάθος» κάθε άλλη περίπτωση, δεδομένου ότι η Τουρκία χρησιμοποιεί και το «χαρτί» της ενέργειας, αξιοποιώντας την προσπάθεια των «27» να απεξαρτηθούν ενεργειακά από τη Ρωσία...

Την ίδια στιγμή ο λαός της Τουρκίας εξακολουθεί να ζει στην πραγματικότητα της ανεργίας, της φτώχειας, της μαύρης εργασίας, του αναλφαβητισμού και του εθνικού διχασμού, ενώ τα περί διασφάλισης δικαιωμάτων και ελευθεριών αποτελούν απλά ευχολόγια. Τα όσα παρουσιάζονται είναι μία πλασματική εικόνα που καλλιεργούν από κοινού οι λεγόμενοι «κεμαλιστές» και «ισλαμιστές».

Το ΚΚ Τουρκίας καλεί το λαό να αντισταθεί στις πιέσεις για «συμβιβασμό» και να μη συμμετέχει στο παιχνίδι διάσωσης της «σταθερότητας». Οπως έχει δηλώσει δε, επανειλημμένα το ΚΚ Τουρκίας, τόσο αναφορικά με τις εκάστοτε επιθέσεις στην Τουρκία όσο και με την υπόθεση «Εργκένεγκον», το Συνταγματικό Δικαστήριο κατά του ΑΚΡ και τις θεωρίες συνωμοσίας, «η πολιτική των βομβιστικών επιθέσεων και της τρομοκρατίας είναι καθεστώς στην Τουρκία, καθώς αποπροσανατολίζει τη λαϊκή πάλη, ιδιαίτερα σε κρίσιμες ώρες, προσθέτοντας ότι τα γεγονότα θυμίζουν παλαιότερες εποχές», καλώντας το λαό να παλέψει ενάντια στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ενωμένος σε ταξική βάση, απορρίπτοντας το διχασμό που προσπαθούν να του επιβάλουν και εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα.