Το ΚΚΕ θεωρεί ότι το νερό είναι φυσικός πόρος κοινή κληρονομιά, και ως τέτοιο πρέπει να αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία. Μόνο τότε θα είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Η διαχείρισή του απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό και κοινωνικό έλεγχο. Αλλά αυτό δε μπορεί να γίνει στα πλαίσια του εκμεταλλευτικού συστήματος και των νόμων της αγοράς, αλλά στη λαϊκή οικονομία.

Ανάμεσα στα άλλα, το ΚΚΕ, θεωρεί επιτακτική ανάγκη διεκδίκησης:

• Την επεξεργασία μιας ολοκληρωμένης υδατικής πολιτικής.
• Τη δημιουργία ενός άλλου θεσμικού πλαισίου, που θα αντιμετωπίζει το νερό ως φυσικό πόρο ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο, τη φύση και την ανάπτυξη της κοινωνίας.
• Το σχεδιασμό και την υλοποίηση όλων των αναγκαίων εγγειοβελτιωτικών και άλλων έργων υποδομής, που θα προλαμβάνουν, θα αμβλύνουν και θα αντιμετωπίζουν την εμφάνιση των πλημμυρών, της λειψυδρίας, θα αποταμιεύουν και θα εμπλουτίζουν τα υδάτινα αποθέματα.
• Την προγραμματισμένη ένταξη της χρήσης των υδάτινων πόρων στα πλαίσια μιας σχεδιασμένης αναπτυξιακής πολιτικής κλπ.