ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ «ΜΠΡΟΣΤΑ Η ΧΩΡΑ»: «Αξίζει τον κόπο να καταγράψουμε τα σημεία στα οποία συμφωνούν τα δύο μεγάλα κόμματα εν μέσω της προεκλογικής έντασης. Οταν ο προεκλογικός πυρετός περάσει και καθίσει η σκόνη ο τόπος θα βρεθεί και πάλι αντιμέτωπος με μεγάλα προβλήματα. Και τότε θα είναι σημαντικό να υπάρξει συναίνεση ηττημένων και νικητών στα στοιχειώδη και αυτονόητα, όπως τις αλλαγές στη δημόσια διοίκηση, τον εκλογικό νόμο κ.ά. Η παράδοση θέλει την αξιωματική αντιπολίτευση να μη στηρίζει ποτέ σχεδόν την κυβέρνηση σε δομικές μεταρρυθμίσεις με πολιτικό κόστος. Μόνο όταν αυτή η συμπεριφορά αλλάξει θα πάει μπροστά η χώρα και θα ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο στον οποίο την ωθούν από τη μια η στείρα αντιπολίτευση και από την άλλη ο φόβος του πολιτικού κόστους» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ: «Δημιούργησαν τα σκάνδαλα, η αδιαφάνεια και η διαφθορά ένα κλίμα απαξίωσης της πολιτικής, των πολιτικών και γενικότερα του πολιτικού συστήματος. Εστειλε, μάλιστα, το εκλογικό σώμα ένα ηχηρό μήνυμα δυσφορίας στα κόμματα, με υψηλό ποσοστό αποχής από τις κάλπες των Ευρωεκλογών (...)

Δεν θα φτάναμε στους χωρίς καν συνοπτικές διαδικασίες προεκλογικούς αποκεφαλισμούς στελεχών από τους αρχηγούς, αν οι θόρυβοι, οι υποψίες και οι σκιές είχαν ξεκαθαριστεί με τις διαδικασίες των εξεταστικών επιτροπών της Βουλής και μάλιστα έγκαιρα, πριν από την παραγραφή. Η αρχηγική νοοτροπία, όμως, είναι πάνω από τις δημοκρατικές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Γι' αυτό και παραμένει η δυσπιστία προς τον πολιτικό κόσμο» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΓΙΑ ΤΡΕΛΑ ΚΕΡΔΗ ΑΠ' ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ: «"Τραπεζίτες αγοράζουν τα ασφαλιστήρια συμβόλαια που πουλάνε άρρωστοι και ηλικιωμένοι (...) Καθορίζουν την τιμή ανάλογα με το προσδόκιμο ζωής του ασφαλισμένου. Υστερα μετατρέπουν αυτό το ασφαλιστήριο σε επενδυτικό προϊόν (ομόλογα) και το πουλάνε σε άλλους επενδυτές" (...) Αυτοί οι επενδυτές θα εξακολουθήσουν να καταβάλλουν το ασφάλιστρο, αλλά θα βγάλουν κέρδη μόλις ο ασφαλισμένος πεθάνει. Κι όσο νωρίτερα πεθάνει, τόσο περισσότερα θα είναι τα κέρδη τους. Παράδειγμα: Αν ένα ασφαλιστήριο αξίας ενός εκατομμυρίου δολαρίων αγοραστεί έναντι 400.000 δολαρίων κι ο αγοραστής έχει καταβάλει για ασφάλιστρα 100.000 δολάρια μέχρι την ώρα που θα πεθάνει ο ασφαλισμένος, θα του απομείνει κέρδος μισό εκατομμύριο δολάρια. Οι "Τάιμς" εκτιμούν ότι ο τζίρος αυτής της μακάβριας αγοράς θα μπορούσε να φτάσει τα 500 δισεκατομμύρια δολάρια και να βοηθήσει ουσιαστικά στην ανάκαμψη της Γουόλ Στριτ (...) Η μετατροπή αυτής της παρασιτικής σχέσης σε επενδυτικό προϊόν από τους τραπεζίτες ("ομόλογα θανάτου", έτσι τα λένε στη χρηματιστηριακή πιάτσα) είναι απόλυτα φυσιολογική» (με στοιχεία από τους «Τάιμς», ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).