Fernando Garcia - Oscar Sola

*

Ξεχείλιζε από ένα βαθύ πνεύμα μίσους και περιφρόνησης προς τον ιμπεριαλισμό (...).

*

Ικανός αρχηγός, αυθεντία, δεξιοτέχνης του επαναστατικού πολέμου. Κι όμως, με τον ηρωικό και δοξασμένο θάνατό του, κάποιοι επιχειρούν να αρνηθούν την ισχύ ή την αξία των αντιλήψεων και των αντάρτικων ιδεών του. Μπορεί να πεθάνει ο δεξιοτέχνης, κύρια όταν η τέχνη του είναι τόσο επικίνδυνη όσο η επαναστατική πάλη, αλλά εκείνο που με κανέναν τρόπο δε θα πεθάνει είναι η τέχνη στην οποία αφιέρωσε τη ζωή του και την ευφυία του (...).

*

Επέδρασε σημαντικά στη στάση του η αντίληψη ότι οι άνθρωποι έχουν μια σχετική αξία στην ιστορία, η ιδέα ότι δεν ηττάται η υπόθεση όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι, και ότι η ακατάσχετη πορεία της ιστορίας δε σταματά, ούτε θα σταματήσει με το χαμό των αρχηγών (...).

*

Ανθρωποι σαν κι αυτόν είναι ικανοί, με το παράδειγμά τους, να συμβάλουν στην εμφάνιση άλλων που να τους μοιάζουν (...)».

*

(Φιντέλ Κάστρο, επικήδειος στη μνήμη του Τσε, Αβάνα, 18 Οκτώβρη 1967, «Ερνέστο Τσε ΓΚΕΒΑΡΑ, Κείμενα», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»)

***

Σαν σήμερα πριν από 42 χρόνια, στις 8 προς 9 Οκτώβρη του 1967, ο κομαντάντε Τσε Γκεβάρα περνούσε στο πάνθεον των «αθανάτων» της Ιστορίας του παγκόσμιου προλεταριάτου, χτυπημένος από δυο σφαίρες στο σβέρκο, πισώπλατα, αφού οι δολοφόνοι του, αν και αιχμάλωτος, δεν είχαν το κουράγιο να τον κοιτούν στα μάτια ούτε καν τη στιγμή που τον εκτελούσαν.

Οι δολοφόνοι του πίστεψαν ότι η φωτογραφία του νεκρού Τσε θα έστελνε σε όλη την υφήλιο το μήνυμα σε «όσους είναι εναντίον τους».

Διαψεύστηκαν. Η θυσία του Τσε δεν ήταν παρά ένα ιδιαίτερα βαρύ, αλλά αναγκαίο, όπως αποδείχτηκε, τίμημα, ώστε η επαναστατική λάβα, η φλόγα του κομμουνιστή ηγέτη, η ανιδιοτέλεια του αντάρτη Τσε, να μετουσιωθεί σε έμβλημα για γενιές και γενιές, να μετατραπεί σε σύμβολο της ανθρωπιάς, να γίνει η παγκόσμια πυξίδα με τη σταθερή ένδειξη:

«Μέχρι τη νίκη και για πάντα»!

*

Ο Τσε συνεχίζει να ανεβαίνει «αθάνατος» τα σκαλοπάτια του 21ου αιώνα. Και παραμένει «ζωντανός» όχι γιατί οι «δυνάμεις της αγοράς» τού προσέδωσαν θέση «αξεσουάρ» σε έναν καπιταλισμό που μπορεί «όλα (να) τα αλέθει», ούτε γιατί η μορφή του συντηρεί τα «ρομαντικά» πλην ακίνδυνα «φοιτητικά όνειρα».

Στην πραγματικότητα, τίποτα δε θα μπορούσε να κρατήσει «ζωντανό» τον Τσε, αν δεν παρέμεναν τραγικά ζωντανά και δραματικά επίκαιρα όλα όσα τον «γέννησαν».

«Η Ιστορία δεν τελείωσε». Ο πολεμιστής, ο πολιτικός, ο στρατιώτης, ο κομμουνιστής Τσε, ήταν ο κομαντάντε μιας επανάστασης που θα βρει την ολοκλήρωσή της, μόνο όταν καταργηθεί κάθε μορφής εκμετάλλευση. Στην πορεία, λοιπόν, για το γράψιμο αυτών, των πιο ωραίων κεφαλαίων της Ιστορίας, ο Τσε θα είναι πάντα «παρών».

*

«Δεν υπάρχει για μας κανείς άλλος ορισμός του σοσιαλισμού, πλην της κατάργησης της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο», ήταν τα λόγια του Τσε Γκεβάρα.

Ως εκείνη την ώρα, επομένως, μέχρι την κατάργηση της εκμετάλλευσης και την οικοδόμηση του κομμουνιστικού μας μέλλοντος, ο Τσε θα «ζει», πολεμώντας τον θανάσιμο εχθρό του, τον ιμπεριαλισμό.

Ο Τσε θα «γεννιέται» και θα «ξαναγεννιέται» κάθε φορά που το βλέμμα του θα «στρατολογεί» αγωνιστές και μαχητές, ενάντια στο σύστημα της ταξικής αδικίας και της ανισότητας.

«Αν τρέμεις από αγανάκτηση για κάθε αδικία, είσαι σύντροφός μου», έλεγε ο Τσε. Και για όσο ακόμα οι εκμεταλλευτές θα ζητούν από τους λαούς να σκύβουν το κεφάλι, ο Τσε θα παραμένει «ζωντανός». Μέσα στις καρδιές, μέσα στο μυαλό και μέσα από το Κόμμα των συντρόφων του.