Εκτός από τις πράξεις έξω από το «καλώς αγωνίζεσθαι» που αναφερθήκαμε στο πρώτο μέρος, στο βιβλίο του Τάκη Δρεπανιώτη «Οργάνωση Σκακιού», θα βρει κάθε ενδιαφερόμενος και τις πιο συνηθισμένες παραβάσεις που απαιτούν τιμωρία: α) Αποχώρηση από τους αγώνες. Αν δεν συντρέχει κάποιος σημαντικός λόγος είναι βαριά παράβαση με αντίστοιχη βαριά ποινή, γιατί αδικεί όλους τους υπόλοιπους συμμετέχοντες. β) Μη προσέλευση, αλλά και προσέλευση με καθυστέρηση πάνω από μια ώρα, τιμωρείται με μηδενισμό του παίκτη. Κι οι δύο περιπτώσεις δείχνουν ολοκληρωτικά έλλειψη φίλαθλου πνεύματος. γ) Επίσης, τιμωρείται η ανάλυση της παρτίδας στην αίθουσα των αγώνων - κάτι που ισχύει τόσο για τους παίκτες, όσο και για τους θεατές, οι οποίοι μπορούν να κοινοποιήσουν τα αποτελέσματα της ανάλυσης της παρτίδας που παίζεται την ίδια στιγμή. δ) Απομάκρυνση από τον αγωνιστικό χώρο. Μια τέτοια πράξη επίσης θα έπρεπε να επισύρει ποινές μέχρι και το μηδενισμό του υπαίτιου, που, φεύγοντας από την αίθουσα των αγώνων και όντας μακριά από κάθε έλεγχο του διαιτητή, μπορεί να συμβουλευτεί σημειώσεις, βιβλία ή με άλλο τρόπο να βοηθηθεί παράνομα. ε) Παρόμοιο είναι και το θέμα της απομάκρυνσης από τη σκακιέρα. Ο διαιτητής πρέπει να μην επιτρέπει την απομάκρυνση παίκτη που έχει την κίνηση, γιατί δημιουργεί υποψίες ότι δέχεται παράνομα συμβουλές. Ακόμα και αν αποδειχθεί αβάσιμη αυτή η απομάκρυνση, ο αντίπαλός του δέχεται μια ψυχολογική πίεση.