Μία διαφορετική από τις συνηθισμένες τουριστικές επισκέψεις, πραγματοποίησαν πριν λίγες μέρες στη χώρα μας 14 Βραζιλιάνοι εικαστικοί δημιουργοί. Δεκατέσσερις επιφανείς καλλιτέχνες, οι οποίοι με το χρωστήρα τους θα μεταφέρουν το φως και το χρώμα της Ελλάδας στην πανέμορφη πατρίδα τους. Ηταν ένα όνειρο ζωής αυτή η επίσκεψη. Μια επιθυμία χρόνων που πήρε «σάρκα και οστά» με τη βοήθεια του παραρτήματος στη Βραζιλία του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών «Παιδεία». Μυκήνες, Ολυμπία, Κόρινθος, Μετέωρα... αλλά και μνημεία και θησαυροί της Αθήνας, θα αποτελέσουν τα θέματα των έργων τους. Πίνακες που θα παρουσιάσουν σε Πανεπιστήμια και συναφείς οργανισμούς. Εργα, που θα αποτελέσουν τον πυρήνα στο ελληνικό Κέντρο Τεχνών, το οποίο σύντομα θα ανεγερθεί στην έκταση που παραχώρησε ο δήμαρχος του Σάντος του Σάο Πάολο.

Οι ζωγράφοι που επισκέφτηκαν τη χώρα μας ήταν οι: Νάνσι ντε Αντράντε Πίντο (Φλετέια), Μάρλεϊ Κόζερ, Βιούμα Κλέρι Σίντι Σαντολάια, Βέρα Λούσια Βέινγκριου, Λιζέτι Καρντόζο Νέβις Μέτραν, Μαρία Παρισίντα ντε Τολέντο Ινάσιου, Ντέα Αμαλία Πανίζα, Ούγκο Βένγκριου, αλλά και νεότεροι σε ηλικία καλλιτέχνες. Μαζί τους και η γραμματέας του παραρτήματος Βραζιλίας, καθηγήτρια Παναγιώτα Βασιλοπούλου. Οι περισσότεροι είναι γνωστοί καλλιτέχνες της Βραζιλίας, με πολλές εκθέσεις στη χώρα τους αλλά και στο εξωτερικό. Με βραβεία και διακρίσεις.

«Οι Βραζιλιάνοι αγαπάνε την τέχνη», μάς είπαν οι παραπάνω καλλιτέχνες στη μικρή κουβέντα μας. «Αγκαλιάζουν την εικαστική δημιουργία. Βέβαια, η ιστορία των τεχνών στη Βραζιλία, δεν έχει τη σημαντική πορεία που συναντάμε, για παράδειγμα, στην Ευρώπη. Στη Βραζιλία δε βρήκαμε κινήματα και σχολές, όπως οι Γάλλοι τον ιμπρεσιονισμό, οι Γερμανοί τον εξπρεσιονισμό, οι Ιταλοί την αναγεννησιακή τέχνη, ή οι Ελληνες την τέχνη της αρχαϊκής ή κλασικής Ελλάδας».

Και είναι αλήθεια. Η ζωγραφική δε γνώρισε ποτέ μεγάλη ανάπτυξη στη Βραζιλία. Οι πιο αντιπροσωπευτικοί καλλιτέχνες του 17ου αιώνα ήταν ο Φρανς Ποστ και ο Ζαχαρίας Βάγκνερ, ζωγράφοι της ολλανδικής σχολής, οι οποίοι κατά την παραμονή τους στη Βραζιλία εμπνεύστηκαν από τους ντόπιους τύπους και τα τροπικά τοπία. Το 18ο αιώνα ξεχωρίζει ο Μανουέλ ντα Κόστα Ατάινε. Η νεωτεριστική επανάσταση του 1922 αποκάλυψε στη Βραζιλία τον γερμανικό εξπρεσιονισμό. Ο διασημότερος ζωγράφος του 20ού αιώνα ήταν ο Κάντιντου Πουρτινάρι (1903 - 1962), ο οποίος αφού αφομοίωσε έξοχα τα διδάγματα των ευρωπαϊκών σχολών και ιδίως του κυβισμού, συνέτεινε στο να επικρατήσει στη Βραζιλία μια τέχνη που συνδύαζε την ευρωπαϊκή επίδραση με την εθνική - μεξικάνικη στις ρίζες της - αισθητική.

«Αυτή τη στιγμή στη Βραζιλία η ακαδημαϊκή ζωγραφική και η μοντέρνα τέχνη κυριαρχούν. Οι περισσότεροι βέβαια στρέφονται προς την ακαδημαϊκή, γιατί δεν καταλαβαίνουν τη μοντέρνα. Ενα δυσάρεστο φαινόμενο είναι το ότι υπάρχουν πολλοί ζωγράφοι που ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα πουλάνε. Δεν τους ενδιαφέρει η ποιότητα. Πρέπει να καταλάβουν, όμως, ότι δεν είναι σωστό να δουλεύουν γρήγορα».

«Ενα, επίσης, σημαντικό πρόβλημα είναι η ορμητική είσοδος της νέας τεχνολογίας, ακόμα και στη ζωγραφική. Ομως, το πινέλο και τον καμβά δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει η οθόνη του ηλεκτρονικού υπολογιστή».