Δεκάδες εκατομμύρια ευρώ δημόσιου χρήματος δαπανώνται ετησίως για την τουριστική προβολή της χώρας, από την οποία ωφελούνται πολλαπλασιαστικά οι μεγάλες τουριστικές μονάδες και λιγότερο οι μικρότερες, οι οποίες έχουν να αντιμετωπίσουν ταυτόχρονα τον αδυσώπητο ανταγωνισμό από τους ισχυρούς του κλάδου και την εχθρική πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ προς τις μικρές επιχειρήσεις παντός είδους. Οσο για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους, που χρόνο με το χρόνο κάνουν λιγότερες διακοπές, κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά, εκτός κι αν μέσω των προγραμμάτων «κοινωνικού τουρισμού» καλύπτουν «τρύπες» πριν και μετά την «υψηλή» τουριστική περίοδο. Παρ' όλα αυτά, οι ξενοδόχοι στο σύνολό τους επιμένουν να μιλούν για αναποτελεσματική προβολή - διαφήμιση, σύμφωνα με τις απόψεις που συνέλεξε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδόχων (ΠΟΞ), από μια σειρά σεμιναρίων που πραγματοποίησε σε όλη τη χώρα.

Σύμφωνα με την ΠΟΞ, οι ξενοδόχοι επιπρόσθετα υπογράμμισαν ότι υπάρχει «έλλειμμα ανταγωνιστικότητας του τουριστικού προϊόντος της χώρας, λόγω έλλειψης υποδομών, προσβασιμότητας (αεροπορικές, ακτοπλοϊκές συνδέσεις), αναποτελεσματικής προβολής - διαφήμισης, ισχυρού ευρώ (έναντι δολαρίου, στερλίνας), υψηλών περιθωρίων τραπεζικών δανείων (υπερδιπλάσιων της ευρωζώνης) και υψηλού κόστους ΦΠΑ (5-7 μονάδες υψηλότερο των ανταγωνιστών μας)». Επανέρχεται έτσι ένα σημαντικό σημείο που καταδεικνύει την επικινδυνότητα των απαιτήσεων του τουριστικού κεφαλαίου. Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, όπου οι ελλείψεις στις υποδομές είναι τρομερές, που χάνονται άνθρωποι και περιουσίες κάθε φορά που βρέχει λίγο παραπάνω, που το σύστημα Υγείας νοσεί παραδομένο στην εμπορευματοποίηση, που ολόκληρα νησιά περιμένουν ματαίως ένα καράβι, που οι λακκούβες στους δρόμους κάθε «ταπεινής» συνοικίας διαλύουν τα αυτοκίνητα όλων εκείνων που με τη συγκοινωνία χρειάζονται ώρες για να πάνε στις δουλειές τους, οι ξενοδόχοι απαιτούν υποδομές για να αναπτυχθεί ο... τουρισμός!!! Κι επικαλούνται το οικονομικό όφελος της χώρας από την ανάπτυξή του, το οποίο από τη μια δε χρησιμοποιείται για την κάλυψη των αναγκών των λαϊκών στρωμάτων και από την άλλη προβάλλεται ως «σανίδα σωτηρίας» επειδή συστηματικά υπονομεύτηκαν και διαλύθηκαν η γεωργική παραγωγή, η βιομηχανία, η εγχώρια βιοτεχνία!!!

Στο «διά ταύτα» της ΠΟΞ είναι, τελικά, «η απόλυτη ανάγκη σεβασμού των υφιστάμενων 14 μέτρων στήριξης τόσο αυτών που είχαν προσωρινό χαρακτήρα μέχρι και για το 2010, όσο και αυτών που είχαν μόνιμο χαρακτήρα (Τέλος παρεπιδημούντων και ακαθάριστων εσόδων των επισιτιστικών τμημάτων) και στόχευαν στην ενίσχυση της μειωμένης ανταγωνιστικότητας του ελληνικού τουριστικού προϊόντος. Μάλιστα απαιτήθηκε και η, περαιτέρω, ενίσχυσή τους με τα μέτρα που εξήγγειλε προεκλογικά η νέα κυβέρνηση, όπως της μείωσης του ΦΠΑ στις τουριστικές υπηρεσίες κατά 2 μονάδες».