Πέρσι τέτοιες μέρες ένας ...κατακλυσμός «ελπίδας» παραλίγο να σαρώσει το παγκόσμιο χωριό μας.

Μόνο «τάγματα ασφαλείας» δεν είχαν βγει στους δρόμους με εντολή να εντοπίζουν όποιον, παρότι είχε εκλεγεί ο Μπάρακ Ομπάμα, συνέχιζε να είναι κατσούφης.

Εκείνες τις μέρες αλίμονο σε όποιον δε χαμογελούσε, ή ακόμα χειρότερα δυσανασχετούσε με την επιδοτούμενη «Ομπαμανία».

*

Κύλησε ήδη ένας χρόνος με τον Ομπάμα στην ηγεσία των ΗΠΑ.

Ο ίδιος έχει ήδη κερδίσει ένα βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, που θα μείνει μάλλον στην ιστορία να υπενθυμίζει το Νόμπελ αλ-χημείας που θα άξιζε να απονεμηθεί σε όσους του το έδωσαν.

Οσο για την ανθρωπότητα

λαμβάνοντας υπόψη το Γκουαντάναμο που «θα» έκλεινε, τα τρισεκατομμύρια των «πακέτων» που διατέθηκαν σε τράπεζες και πολυεθνικές οι οποίες απολύουν κατά εκατομμύρια Αμερικανούς εργαζόμενους, τις εκατόμβες σε Ιράκ, Αφγανιστάν και Πακιστάν, τη γενοκτονία στη Γάζα,

έχει κι αυτή κερδίσει μια ακόμα εμπειρία στον μακρύ κατάλογο της τακτικής με «τα φύκια που - αυτή τη φορά σε πλανητικό επίπεδο - πωλούνται για μεταξωτές κορδέλες»...