ΣΑΝΤΑ ΦΕ - ΝΕΟ ΜΕΞΙΚΟ.-

Αν ρωτήσεις κάποιον Νοτιοαφρικανό αυτές τις ημέρες για τις αμερικανικές εκλογές θα απαντήσει: «τι δεν τελείωσαν ακόμη;». Ε! Οχι! Δεν τελείωσαν, αφού οι διαφορές που χωρίζουν τους δύο είναι μηδαμινές και δεν έχουν κάποιο λόγο να διαφωνήσουν... Πρόκειται για το τελευταίο ανέκδοτο στη Νότια Αφρική.

Ισως η μοναδική λύση, όπως τόνισε ο Λίον Πανέτα, είναι να το λύσουν οι δύο τους. Εξάλλου τις ψήφους, όσες φορές και να τις μετρήσεις, μάλλον άκρη δε θα βγάλεις. Επιπλέον, οι δύο μονομάχοι δεν πρέπει να ξεχνούν το παρελθόν της χώρας τους... Στην Αγρια Δύση οι «διαφορές» λύνονταν ανέκαθεν με μια μονομαχία, με τους «θανάσιμους εχθρούς» αντιμέτωπους στη μέση ενός έρημου δρόμου, με τα εξάσφαιρα στο χέρι ή γύρω από το τραπέζι με την πράσινη τσόχα. Νικητής ήταν πάντα αυτός που κατάφερνε να ρίξει τον άλλον αιμόφυρτο. Βέβαια, ο πολιτισμός κατάφερε να περάσει τον Ατλαντικό και πια δε λύνουν, τουλάχιστον οι πολιτικοί, τις διαφορές τους με τα όπλα. Οι πολίτες ναι, αλλά όχι οι εκπρόσωποι του έθνους...

Γι' αυτούς οι νομοθέτες έχουν προβλέψει πιο δημοκρατικούς τρόπους. Οπως μία παρτίδα πόκερ, που θεωρείται δοκιμασμένη λύση για μία ακόμη Πολιτεία, όπου όλα παίζονται και τίποτα δεν έχει κριθεί! Στο Νέο Μεξικό - όπου στην επανακαταμέτρηση ο υποψήφιος των Δημοκρατικών, Αλ Γκορ, προηγείται κατά 375 ψήφους του Ρεπουμπλικανού Τζορτζ Μπους. Στην πρώτη καταμέτρηση ο Μπους προηγούνταν για 5 ψήφους και οι 5 εκλεκτορικές ψήφοι δόθηκαν...

Πάντως, για να επανέλθουμε στο θέμα, στη σπάνια, αλλά όχι απίθανη, περίπτωση που το αποτέλεσμα λήξει ισόπαλο, τότε τους πέντε Εκλέκτορες της Πολιτείας αυτής θα κερδίσει όποιος έχει καλύτερο χαρτί. Οι νομοθέτες στη Νότια Πολιτεία το εννοούν κατά κυριολεξία. Σε περίπτωση ισοπαλίας, ο νόμος ορίζει ότι νικητής ανακηρύσσεται όποιος «κερδίσει το παιχνίδι». Στην πράξη, το «παιχνίδι» δεν είναι άλλο από το πόκερ. «Ετσι γινόταν στο παρελθόν. Ούτε καν μια ολόκληρη παρτίδα, αλλά ένα απλό μοίρασμα των πέντε φύλλων» όπως εξήγησε ο πρόεδρος των Ρεπουμπλικάνων της Πολιτείας, Τζον Ντένταλ.

Η τελευταία φορά που έγινε αυτό ήταν μόλις πέρσι, το Δεκέμβρη του 1999, όταν ο Ρεπουμπλικάνος Τζιμ Μπλανκ και η Δημοκρατική Λένα Μίλιγκαν ισοψήφησαν με 798 ψήφους ο καθένας, στις τοπικές εκλογές για τη θέση του ειρηνοδίκη. Επαιξαν ένα παιχνίδι πόκερ, μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου, παρουσία δεκάδων θεατών, και ο Μπλανκ κέρδισε... Πάντως ο νόμος αφήνει στα κόμματα την ευχέρεια να επιλέξουν ποιο παιχνίδι ή ποια μέθοδο προτιμούν για να αναδειχτεί ο νικητής. «Μπορούν να παίξουν πόκερ, να το ρίξουν στον κλήρο ή να κερδίσει όποιος τραβήξει το μεγαλύτερο χαρτί. Εξαρτάται από τους αντιπάλους» τόνισε η εκλογική επίτροπος Ντενίζ Λαμπ. Η πρόεδρος των Δημοκρατικών, Νταϊάν Ντένις, εξέφρασε πάντως την άποψη ότι σε περίπτωση ισοπαλίας είναι πιθανότερο οι υποψήφιοι να ζητήσουν επανακαταμέτρηση των ψήφων στο σύνολο της Πολιτείας παρά να συμπεριφερθούν σαν τζογαδόροι. «Αν μετά την επανακαταμέτρηση υπήρχε και πάλι ισοπαλία, τότε δεν ξέρω τι παιχνίδι θα διάλεγαν. Εγώ δεν παίζω χαρτιά και γι' αυτό δε θα επέλεγα» πρόσθεσε.

Αυτά για τη δημοκρατία, που πάμε στοίχημα ότι έχει χάσει από χέρι, εδώ και χρόνια...