Αυτό είναι το κύριο σημείο της ουσίας των Διασκέψεων που βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία και ρήξη με τα αίτια που οδήγησαν στη δημιουργία τους. Αυτά τα αίτια αναλύονται δεκαετίες πριν στον προηγούμενο αιώνα στη βάση της αντιπαλότητας μεταξύ των δύο συστημάτων του πλανήτη: Του καπιταλιστικού με επικεφαλής τις ΗΠΑ και του σοσιαλιστικού με επικεφαλής τη Σοβιετική Ενωση. Η τότε αντιπαλότητα εξελισσόταν στη βάση των υπέρογκων στρατιωτικών εξοπλισμών με κυρίαρχα τα πυρηνικά και τη διαμόρφωση της «ισορροπίας του τρόμου» για τον πλανήτη. Τότε με τις πρωτοβουλίες της σοβιετικής πολιτικής ειρήνης και τη συμπαράσταση του διεθνούς κινήματος ειρήνης υπήρξε η Τελική Πράξη του Ελσίνκι με σειρά συμφωνιών για την παγκόσμια ασφάλεια και με δραστικό περιορισμό των συμβατικών και πυρηνικών όπλων. Από αυτές προέκυψε η ΔΑΣΕ (Διάσκεψη για την Ασφάλεια και Συνεργασία της Ευρώπης) ως συνέχεια διπλωματικών προσπαθειών για την άμβλυνση των στρατιωτικών αντιπαραθέσεων και τον περιορισμό μέχρι εξάλειψη των πυρηνικών. Ηταν η εποχή που μεσουρανούσαν ειρηνιστικές πρωτοβουλίες διεθνούς εμβέλειας, όπως, π.χ., η «Πρωτοβουλία του Εξι» και που η στρατηγική του διεθνούς κινήματος ειρήνης συνοψιζόταν στις λέξεις: Ταυτόχρονος Ελεγχόμενος Παγκόσμιος Αφοπλισμός. Σημειωνόταν η ανάγκη ελέγχου ταυτόχρονης διάλυσης των στρατιωτικών συνασπισμών και των ξένων στρατιωτικών βάσεων από μια Επιτροπή Διεθνούς Κύρους προσωπικοτήτων υπό την εποπτεία του ΟΗΕ και με συμφωνία ΗΠΑ - ΕΣΣΔ.