«Το Δεκέμβρη του '44 ο λαός της Αθήνας αντιμετώπισε σε άνισο αγώνα την ενωμένη δύναμη των εγγλέζικων στρατευμάτων και των ντόπιων στρατιωτικών και ένοπλων αστικών δυνάμεων, τάγματα ασφαλείας, ορεινή ταξιαρχία, Χίτες, αστυνομία και άλλες ομάδες συνεργατών των Γερμανών που εξόπλισαν οι αστικές δυνάμεις και οι Εγγλέζοι. Και τότε ο λαός, ανάμεσα στις αλυσίδες και στα όπλα, διάλεξε τα όπλα. Γι' αυτό όσα και αν γραφτούν εναντίον του Δεκέμβρη, θα μείνει ζωντανό το πύρινο σύνθημα του πανό που κρατούν οι μαυροφορεμένες κοπέλες της ιστορικής φωτογραφίας: "Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα".

Είμαστε περήφανοι για τον ηρωικό Δεκέμβρη του '44. Το γεγονός ότι τιμάμε και συζητάμε για τον ηρωικό Δεκέμβρη είναι πολύ σημαντικό. Μαζί με την ΚΝΕ, η Κομματική Οργάνωση Αθήνας, η οργάνωση που τότε έδωσε πάνω από 5.000 νεκρούς και τραυματίες, πρέπει να πρωτοστατήσει να μάθει η νέα βάρδια των επαναστατών το μεγαλείο του Δεκέμβρη. Ο Δεκέμβρης παραδειγματίζει, ατσαλώνει, δυναμώνει την αδιαλλαξία και σήμερα απέναντι στον αντίπαλο. Συμβάλλει να διαμορφώνεται μια αφοσιωμένη πρωτοπορία, πανέτοιμη στις συγκρούσεις με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό για το σοσιαλισμό. Δεν αφορά μόνο τους κομμουνιστές. Αφορά όλο το λαό γιατί οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές και η αστική τάξη ήθελαν να γονατίσουν ολόκληρο το λαό, να τον αναγκάσουν να απαρνηθεί αξίες, ιδανικά και οράματα.

Εχουμε ένα και μοναδικό καθήκον: Να φέρουμε σε πέρας αυτό που ξεκίνησε με την ίδρυση, πριν 91 χρόνια, του ΚΚΕ. Να συμβάλουμε σταθερά και αταλάντευτα με πανστρατιά λαϊκής αντεπίθεσης να κατακτήσει την εξουσία η εργατική τάξη, για το σοσιαλισμό. Το ΚΚΕ μελετά με υπερηφάνεια την ιστορία και την προσφορά της 91χρονης διαδρομής του, εξάγει χρήσιμα διδάγματα από την εμπειρία του. Επιχειρεί να απαντήσει στο γιατί δεν μπόρεσε να λύσει σωστά το θέμα της εξουσίας.

Θεωρούμε ότι τα χρόνια 1940 - '45 έχουν ιδιαίτερη σημασία ως πηγή γνώσης και συμπερασμάτων όπως και η μελέτη των χρόνων '46-'49 αν και οι συνθήκες ήταν διαφορετικές. Τελικά η δεκαετία 1940-1950 είναι μια δεκαετία οξύτατων ταξικών συγκρούσεων, πολύμορφων μορφών πάλης και ένοπλης πάλης, που εκ των πραγμάτων η νικηφόρα έκβασή της θα οδηγούσε στην εξουσία. Το Κόμμα μας τότε δεν κατόρθωσε να διαμορφώσει τις υποκειμενικές προϋποθέσεις μιας πορείας που, μαζί με άλλους παράγοντες, θα μπορούσε να οδηγήσει στη νίκη, στη λαϊκή εξουσία, στην επαναστατική κατάσταση που δημιουργήθηκε με την απελευθέρωση της Αθήνας.

Ενας παράγοντας που οδήγησε σε αυτό είναι ότι εκφράστηκε αδυναμία επεξεργασίας επαναστατικής στρατηγικής. Δεν μπόρεσε δηλαδή να διαμορφώσει στρατηγική μετατροπής του απελευθερωτικού αγώνα ενάντια στην ξένη κατοχή σε πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας σε συνθήκες μεγάλης όξυνσης κοινωνικών, ταξικών αντιθέσεων.

Τελικά το πρόγραμμα της επαναστατικής πρωτοπορίας, δηλαδή του Κόμματος, έπρεπε να στοχεύει το διώξιμο του κατακτητή να λυθεί προς τα εμπρός με την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας, με ανατροπή δηλαδή του καπιταλισμού και οικοδόμηση της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας. Με αυτή τη γραμμή έπρεπε να ετοιμάζεται το λαϊκό κίνημα και αυτό πρέπει να μείνει ως κύριο βασικό χρήσιμο συμπέρασμα.

Αυτά επιβεβαιώνονται και μέσα από την πείρα. Είναι εμφανές ότι στη διάρκεια της Κατοχής συνυπήρχε το κοινωνικό και ταξικό περιεχόμενο της λαϊκής πάλης με το εθνικοαπελευθερωτικό. Αυτό επιβεβαιώνεται από τις συγκρούσεις με τις δυνάμεις του δοσιλογισμού αλλά και από τις ένοπλες συγκρούσεις του ΕΛΑΣ με τις αγγλόφιλες δυνάμεις του ΕΔΕΣ καθώς και τις συνεχείς επιθέσεις των αστικών κυβερνήσεων της Μ. Ανατολής κατά του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ καθώς και την αιματηρή καταστολή από τους Εγγλέζους και την ελληνική κυβέρνηση στο Κάιρο της ηρωικής Αντιφασιστικής Στρατιωτικής Οργάνωσης (ΑΣΟ) τον Απρίλη του 1944.

Οσο πλησίαζε η απελευθέρωση, όσο πλησίαζε το τέλος της Κατοχής, οι συνθήκες άλλαζαν και έμπαινε στην ημερήσια διάταξη το ποιος - ποιον, δηλαδή το ζήτημα της εξουσίας. Ο πόλεμος διαμόρφωσε συνθήκες όξυνσης των κοινωνικών - ταξικών αντιθέσεων στο εσωτερικό κάθε καπιταλιστικής χώρας στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Η αντίθεση εργασίας - κεφαλαίου περιέχονταν και στην αντιφασιστική πάλη.

Το γεγονός επίσης ότι σε συνθήκες εποχής περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό η εργατική τάξη είναι η μόνη δύναμη που θα απελευθερώσει όλα τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα με την εξουσία της υπογραμμίζει αυτή την αναγκαιότητα.

Οι δυνάμεις που συμμετείχαν στο ΕΑΜ εξέφραζαν διαφορετικά συμφέροντα. Εκτός από το ΚΚΕ συμμετείχαν και δυνάμεις σοσιαλδημοκρατικές, φιλελεύθερες. Επρεπε να θεωρηθεί βέβαιο ότι δεν ήταν δυνατόν η εργατική τάξη να βαδίσει μαζί τους σε όλες τις φάσεις της πάλης. Οι συμμαχίες, αναπόσπαστο στοιχείο της στρατηγικής μας, δεν πρέπει να θίγουν την προώθηση της στρατηγικής του Κομμουνιστικού Κόμματος για την εξουσία, το σοσιαλισμό. Ηταν επίσης αναγκαίο να μελετηθεί η ταχτική του αντιπάλου, των Εγγλέζων και των αστικών δυνάμεων. Εφόσον, δηλαδή, ο ταξικός αντίπαλος προετοιμαζόταν για την επόμενη μέρα μετά την Κατοχή με στόχο τη διατήρηση της εξουσίας του κεφαλαίου, έπρεπε το ίδιο να κάνει και ο λαϊκός παράγοντας.

Σήμερα είμαστε πιο ώριμοι και προετοιμασμένοι ως Κόμμα να πολεμήσουμε μέχρι τη νίκη. Τα διδάγματα 65 σχεδόν χρόνια μετά τη λήξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου έχουν μεγάλη σημασία. Συναντιόνται με τη θεωρητική τεκμηρίωση ότι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός αποτελεί τη μόνη εναλλακτική λύση. Ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό δε μεσολαβεί κάποιο ενδιάμεσο κοινωνικό σύστημα και ενδιάμεση εξουσία μεταξύ της αστικής και της επαναστατικής εξουσίας της εργατικής τάξης.

Η ιστορική εξέλιξη έχει αποδείξει επίσης πως αν ο αστικός κρατικός μηχανισμός δεν τσακιστεί από τις επαναστατικές δυνάμεις η δυνατότητα οικοδόμησης της επαναστατικής εξουσίας τίθεται υπό αίρεση. Η ιστορική πείρα και οι αποφάσεις των Συνεδρίων του Κόμματός μας και του 18ου για το Σοσιαλισμό δίνουν δυναμική για τη λαϊκή αντεπίθεση απέναντι στην πλουτοκρατία, την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.

Οι εργαζόμενοι, η νεολαία σήμερα πρέπει να απαλλαγούν από αυταπάτες, να γυρίσουν την πλάτη στα κόμματα της αστικής τάξης, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, και να παλέψουν να χάσει την εξουσία, για να έχουν νίκες. Αυτοί που γονατίζουν μπροστά στην αστική τάξη, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, δίνουν ανάσα ζωής στο καπιταλιστικό σύστημα.

Στις μέρες μας συζητιέται - και πέρυσι πολλά γράφτηκαν - για τη δολοφονία του μαθητή. Τότε συνέβη ένα φούντωμα της λαϊκής δράσης και δυσαρέσκειας που πήρε τη μορφή και μαζικών νεανικών κινητοποιήσεων. Το Κόμμα μπήκε μπροστά στις κινητοποιήσεις. Δεν ήταν όμως εξέγερση. Στις λαϊκές εξεγέρσεις υπάρχουν ορισμένα χαρακτηριστικά, όπως οργάνωση, πολιτικοί στόχοι, ηρωισμός, μαζικότητα, αφοβία μπροστά στη βία και αυτοθυσία. Οι λεγόμενοι αντιεξουσιαστές και οι κουκουλοφόροι δυσφημούν και προβοκάρουν το λαϊκό κίνημα. Σήμερα η μαζική, οργανωμένη λαϊκή αντεπίθεση πρέπει να είναι η απάντησή μας στον πόλεμο που έχουν κηρύξει η πλουτοκρατία, η κυβέρνηση, η ΕΕ σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

Το ΚΚΕ έδωσε στον αγώνα χιλιάδες από τα καλύτερα παιδιά του. Δημιούργησε πρότυπα στάσης ζωής, μαζικό ηρωισμό. Μετά την υποχώρηση το Δεκέμβρη και τη Βάρκιζα βρόντηξε ξανά το αντάρτικο ντουφέκι με το ΔΣΕ. Είμαστε αισιόδοξοι. Γιατί ποτέ δεν ηττήθηκαν ιδεολογικά και ηθικά το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ το Δεκέμβρη και αργότερα ο ΔΣΕ. Αντίθετα, η ένοπλη πάλη τη δεκαετία '40-'50 ανήκει στην "αλυσίδα" των γεγονότων που προετοιμάζουν την επερχόμενη νικηφόρα επανάσταση. Την επανάσταση που θα 'ναι σοσιαλιστική, όπως καθορίζει το Πρόγραμμά μας.

Κατά τους οπορτουνιστές ήταν λάθος η ένοπλη αντίσταση το Δεκέμβρη και τυχοδιωκτισμός του ΚΚΕ. Αρκετοί λένε ότι φταίνε και οι δύο πλευρές. Βγάζουν λάδι έτσι την αστική τάξη και τους Αγγλους. Καλλιεργούν την ηττοπάθεια, την υποταγή και σήμερα. Ο Γ. Παπανδρέου από τον Ιούλη του '44 ξεκαθάριζε στον υπαρχηγό του ΕΔΕΣ: "Τον ΕΛΑΣ θα τον διαλύσω με τους Αγγλους μετά την απελευθέρωση". Καλά έκανε και αντιστάθηκε το ΚΚΕ και ο λαός με τα όπλα το Δεκέμβρη. Θα ήταν καλύτερα τα πράγματα αν κατορθώναμε να πετάξουμε στη θάλασσα τους Αγγλους και η αστική τάξη να χάσει την εξουσία.

Και σήμερα οι αστικές δυνάμεις λένε ότι το ΚΚΕ είναι στο όριο της αστικής νομιμότητας γιατί στο Πρόγραμμά του έχει το σοσιαλισμό, την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, τη δικτατορία του προλεταριάτου. Οσα και να λένε, αυτά θα γίνουν. Το ΚΚΕ δήλωση μετανοίας στην αστική τάξη ούτε έκανε ούτε πρόκειται να κάνει. Οσα και να κάνουν η Ιστορία δε γυρίζει πίσω.

Καμία επανάσταση και αλλαγή των κοινωνικών καθεστώτων, ακόμη και η ανατροπή της φεουδαρχίας από την αστική τάξη, δεν καθορίστηκε από τους νόμους των φεουδαρχών.

Το σύνθημα που φωνάζουν χιλιάδες εργάτες, όχι μόνο κομμουνιστές, "Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη", θα γίνει πράξη.

Το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, η δικτατορία του κεφαλαίου θα ανατραπεί, θα αντικατασταθεί από το σοσιαλισμό και η εργατική τάξη θα νικήσει ετοιμασμένη για όλες τις μορφές πάλης και χωρίς να μοιράζεται την εξουσία της.

Ναι, είναι αθάνατο το σύνθημα: "Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα".

Ζήτω ο ηρωικός Δεκέμβρης

Ζήτω το Κόμμα μας, το ΚΚΕ!».