Τη χορήγηση κρατικών ενισχύσεων για την αγορά αγροτικής γης σε ποσοστό μέχρι και 50% της αξίας της, ενέκρινε το πρόσφατο Συμβούλιο των υπουργών Γεωργίας της ΕΕ.

Η απόφαση αυτή αφορά κατ' αρχήν τη Λετονία και τη Λιθουανία που ζήτησαν την έγκριση του παραπάνω μέτρου, ενώ έπεται και η Ουγγαρία. Την υιοθέτηση του μέτρου αυτού έχει ζητήσει κατ' επανάληψη η ΠΑΣΕΓΕΣ, με τη σημερινή κυβέρνηση να το εξετάζει «σοβαρά» και πολύ πιθανά να το αποδεχτεί το αμέσως επόμενο διάστημα. Αλλωστε, μόλις χτες η υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, η Κ. Μπατζελή, δήλωσε ότι «θα εξεταστούν μέτρα και δράσεις για τη διευκόλυνση της αγοράς γης»...

Οι θιασώτες της παραπάνω πρότασης υποστηρίζουν ότι η υιοθέτησή της θα είχε ως αποτέλεσμα τη μεγιστοποίηση των αγροτικών εκμεταλλεύσεων με άμεση συνέπεια την αύξηση της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας των αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων. Οι ντόπιοι οπαδοί της πρότασης «πατάνε» στο αντικειμενικό γεγονός του μικρού και πολυτεμαχισμένου κλήρου, που σε σημαντικό βαθμό υπάρχει στην Ελλάδα, και που αποτελεί σημαντικό μειονέκτημα της αγροτικής παραγωγής.

Απ' ό,τι φαίνεται, οι καπιταλιστές του αγροτικού κλάδου δεν αρκούνται με τους ρυθμούς που συντελείται η συγκέντρωσης της γης και της παραγωγής, με την εφαρμογή της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ. Ούτε με το γεγονός ότι το παιχνίδι της «ελεύθερης» αγοράς και της «ανταγωνιστικότητας» - βλέπε τους στυγνούς εκβιασμούς των εμποροβιομηχάνων προς τους μικρομεσαίους παραγωγούς για την αγορά της σοδειάς τους - γίνεται με σημαδεμένη τράπουλα και πάντοτε υπέρ τους. Φαίνεται πως δεν τους φτάνει ούτε ο πακτωλός των κρατικών και κοινοτικών κονδυλίων που χορηγούνται μέσω των διαφόρων προγραμμάτων της επονομαζόμενης «Ανάπτυξης της Υπαίθρου» στις «οικονομικά βιώσιμες» αγροτικές επενδύσεις. Δηλαδή, στους μεγαλοαγρότες και βιομηχάνους του αγροτικού τομέα, αφού οι καταχρεωμένοι μικρομεσαίοι παραγωγοί ποτέ δεν μπορούν να γίνουν «οικονομικά βιώσιμοι» στον καπιταλισμό. Τώρα, ζητούν και κρατικό χρήμα - δηλαδή χρήμα που ανήκει στη μάζα των εκμεταλλευόμενων λαϊκών στρωμάτων - για να μπορούν εντελώς ανώδυνα να συγκεντρώνουν την αγροτική γη.

Η μικρομεσαία αγροτιά δεν πρέπει να «μασήσει» την κυβερνητική προπαγάνδα. Οσα χρήματα είδε από τα προηγούμενα επενδυτικά προγράμματα, άλλα τόσα θα δει και από το παραπάνω. Ούτε τα προηγούμενα προορίζονταν για εκείνη, ούτε και τα τωρινά.

Το αγωνιστικό αγροτικό κίνημα πιο εντατικά πρέπει να δουλέψει το επόμενο διάστημα και για τη διαφώτιση των φτωχών αγροτικών μαζών πάνω στο ζήτημα των δύο γραμμών ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας της χώρας, που προκύπτει στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, σχεδόν σε κάθε είδηση που αφορά την αγροτική οικονομία. Η συσσωρευμένη πείρα των τελευταίων ετών αποτελεί πρώτης τάξης έδαφος για να «καρπίσει» η πρόταση για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης των κοινωνικοποιημένων καθετοποιημένων μεγάλων αγροτικών επιχειρήσεων και των παραγωγικών συνεταιρισμών των μικρομεσαίων αγροτών στα πλαίσια της λαϊκής οικονομίας. Αυτοί οι φορείς μπορούν να αυξήσουν την παραγωγικότητα της αγροτικής οικονομίας, να μειώσουν το κόστος παραγωγής, να εξουδετερώσουν το μειονέκτημα του μικρού και πολυτεμαχισμένου κλήρου, να συμβάλουν και να καλύψουν τις σύγχρονες διατροφικές ανάγκες του λαού, με ασφαλή τρόφιμα, το σεβασμό της δημόσιας υγείας και της πραγματικής προστασίας του περιβάλλοντος.