Οι νύχτες μετά το φονικό σεισμό που έπληξε την Αϊτή το απόγευμα της Τρίτης 12 Γενάρη (έντασης 7-7,3 Ρίχτερ με εστιακό βάθος μόλις 10 χιλιόμετρα) κρύβουν τα πτώματα που κείτονταν ακόμη στους δρόμους, σε σειρές και σκεπασμένα με σεντόνια, κρύβουν όμως και τους ζωντανούς, τραυματισμένους ή όχι, που κοιμούνται ανάμεσα στους σορούς, στο ύπαιθρο, στους δρόμους, στους ανοιχτούς χώρους, έξω από τα νοσοκομεία.

Ανθρωποι σχεδόν χωρίς τίποτα στα χέρια ανεβαίνουν και κατεβαίνουν τους λόφους της πρωτεύουσας δίχως να έχουν πού να πάνε. Ανθρωποι, ακόμη, 72 ώρες μετά, με γυμνά χέρια σκάβουν τα ερείπια, προκειμένου να διασώσουν δικούς τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι έχουν θαφτεί στα συντρίμμια. Οι κραυγές είναι η μόνη φωνή της πόλη. Είναι οι κραυγές των ανθρώπων που ζητούν βοήθεια. Απελπισμένα. Εφτασαν μέχρι και να στήσουν οδοφράγματα χρησιμοποιώντας πτώματα που παραμένουν στους δρόμους. Μία κίνηση απελπισμένη οργής, καθώς η αρωγή δεν έρχεται για όλα όσα έχουν καταδικαστεί να υπομένουν...

Η κατάσταση είναι απελπιστική. Οι κρίσιμες 48 ώρες πέρασαν δίχως να έχει φτάσει κάποια βοήθεια, δίχως πρόσβαση σε πόσιμο νερό, δίχως τροφή. Τραυματίες χωρίς νοσοκομεία να πάνε, καθώς εκτός από δύο κατέρρευσαν όλα, δίχως φάρμακα και πλέον αντιμέτωποι με τη χολέρα και άλλες επιδημίες που καραδοκούν. Τριακόσιες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη στέγη τους από το σεισμό κατά τον ΟΗΕ, πάνω από 2 εκατομμύρια παιδιά έχουν πληγεί άμεσα από το σεισμό, ενώ χιλιάδες έχουν μείνει ορφανά και χιλιάδες είναι τραυματισμένα, ομαδικοί τάφοι γα τους χιλιάδες νεκρούς. Οσο για τους νεκρούς, κανείς δεν τολμά να κάνει εκτιμήσεις. Κατά τον «Ερυθρό Σταυρό», οι νεκροί θα φτάσουν τις 50.000, κατά τις εκτιμήσεις μπορεί να ξεπεράσουν και τις 100.000. Ωστόσο οι υπολογισμοί των θυμάτων αυτής της καταστροφής είναι αδύνατοι, αφού λόγω του κίνδυνου επιδημιών και της ανύπαρκτης υποδομής δεν πρόκειται να γίνει καταγραφή χιλιάδων ανθρώπων που καταπλακώθηκαν στα «χάρτινα» κτίρια των φτωχογειτονιών.

Πάντως εκτός των αντικειμενικών δυσκολιών λόγω των εκτεταμένων καταστροφών, που σε πολλά σημεία ουσιαστικά απαγορεύουν την πρόσβαση της βοήθειας, ο συντονισμός είναι ανύπαρκτος. Η κυβέρνηση της Αϊτής είναι άφαντη, ενώ τα σχεδόν 10.000 μέλη του ΟΗΕ απλώς ασχολούνται με τα δικά τους θύματα και η απουσία τους είναι παραπάνω από ηχηρή. Μόνο 3.000 έχουν αναπτυχθεί γύρω από συγκεκριμένα σημεία για την «τήρηση της ασφάλειας».

Η τραγωδία στην Αϊτή και το σκηνικό της φρίκης στην πρωτεύουσα Πορτ - ο - Πρενς δεν είναι αποτέλεσμα φυσικής καταστροφής. Στη φτώχεια και την εξαθλίωση, στην υπανάπτυξη, όπου η ντόπια πλουτοκρατία και ο ιμπεριαλισμός καταδίκασε το λαό της χώρας, οφείλεται το μέγεθος της τραγωδίας σήμερα. Από τη δεκαετία του '70 που εκδηλώθηκε η ανελέητη επίθεση στην αγροτική οικονομία της Αϊτής προκειμένου να μετασχηματιστεί ώστε να αποκτήσει εξαγωγικό προσανατολισμό και να ικανοποιεί τις ανάγκες των «αγορών». Ο στόχος ήταν να γίνει «η Ταϊβάν της Καραϊβικής». Για να το επιτύχει αυτό η USAID, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα σε συνεργασία με βιομηχάνους των πόλεων και μεγαλοϊδιοκτήτες γης, δημιούργησε μεγάλες αγροτοβιομηχανικές μονάδες, ενώ ενέτεινε την πρακτική της μαζικής διάθεσης/dumping των πλεονασμάτων αγροτικών προϊόντων από τις ΗΠΑ στο λαό της Αϊτής αναγκάζοντας δεκάδες χιλιάδες μικροκαλλιεργητές να συνωθηθούν στις παραγκουπόλεις. Ετσι, αν και δεν υπάρχουν αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία, εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι του Πορτ - ο - Πρενς ζούσαν σε απελπιστικά κακής ποιότητας αυθαίρετα κτίσματα, που συχνά ανεγείρονταν πάνω στις πλαγιές αποψιλωμένων ρεματιών. Το γεγονός ότι ήταν οι άνθρωποι που ζούσαν σε αυτά τα μέρη και υπό αυτές τις συνθήκες που επλήγησαν περισσότερο δείχνει από μόνο του ότι η καταστροφή δεν ήταν «φυσική», ούτε τυχαία.

Η ευγενής «διεθνής κοινότητα», οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που σήμερα σπεύδουν να στείλουν «ανθρωπιστική βοήθεια» στην Αϊτή είναι οι κυρίως υπεύθυνοι για την έκταση των δεινών του λαού. Ουσιαστικά, κυβερνά την Αϊτή μετά το πραξικόπημα του 2004. Οι ίδιες χώρες που σήμερα σπεύδουν να στείλουν κατεπείγουσα βοήθεια τα τελευταία πέντε χρόνια ασκούσαν βέτο σε κάθε πρόταση περί μεταβολής του ρόλου της αποστολής του ΟΗΕ, πέραν του στρατιωτικού της χαρακτήρα. Οι προτάσεις να εκτραπεί ένα μέρος αυτής της «επένδυσης» ώστε να αναζητηθούν τρόποι μείωσης της φτώχειας ή να προωθηθεί η αγροτική ανάπτυξη εμποδίστηκαν, όπως το επέβαλαν οι όροι της διεθνούς «βοήθειας».

Και σπεύδουν να τους επιβάλλουν πάλι, μήπως και ο σεισμός και η οργή ανατρέψει τα σχέδιά τους. Πως αλλιώς κανείς να ερμηνεύσει τη βιάση και τη «θέρμη» με την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες και ειδικά ο Πρόεδρος Ομπάμα έχουν «ταχθεί στο σκοπό της αρωγής»... Ηδη, το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «USS Carl Vinson» που διαθέτει 19 ελικόπτερα τα οποία θα μεταφέρουν τρόφιμα, νερό και άλλες προμήθειες μέσα και γύρω από την πρωτεύουσα Πορτ - ο - Πρενς έφτασε στα ανοικτά των ακτών της Αϊτής. Η άφιξη του «Carl Vinson» αποτελεί μέρος μιας μεγαλύτερης στρατιωτικής κινητοποίησης των ΗΠΑ όπως ανακοινώθηκε χθες «οι στρατιώτες και οι πεζοναύτες που θα πάνε στην Αϊτή θα φτάσουν τις 10.000». Κανονική απόβαση. Δείγματα γραφής ήδη έδωσαν οι αμερικανικές δυνάμεις που ανέλαβαν λίγο μετά την άφιξή τους και τον έλεγχο του αεροδρομίου για να «συντονίσουν» το έργο. Θα μάθουμε. Οταν φύγουν οι κάμερες των διεθνών ΜΜΕ, όταν πραγματοποιήσουν τις έκτακτες συνόδους για την «ανοικοδόμηση» που ήδη ανακοίνωσαν η Γαλλία, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς που έκαναν το πραξικόπημα και η Βραζιλία που ηγείτο της δύναμης του ΟΗΕ. Η Αϊτή για τους ιμπεριαλιστές αποτελεί σημαντικό γεωστρατηγικό «πιόνι» και αυτό, όπως και πριν, το πληρώνουν τα λαϊκά στρώματα.

Την πραγματική, ωστόσο, διεθνιστική ανθρώπινη αλληλεγγύη εκφράζουν από την πρώτη στιγμή πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής, με πρώτη τη σοσιαλιστική Κούβα που έστειλε αμέσως γιατρούς για να προστεθούν στους ήδη 400 γιατρούς που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους πριν από το χτύπημα του Εγκέλαδου στο βασανισμένο λαό της φτωχής χώρας.