Αλλάζεις «συχνότητα» και ασχολείσαι με κάτι πιο «κοντινό» και ...φυσικά «λιγότερο σημαντικό». Ακόμα κι αυτό, όμως, «μακρινό» σου μοιάζει. Βλέπεις στις ειδήσεις τους αγρότες να στήνουν μπλόκα, τους «καταλαβαίνεις». Εκνευρίζεσαι με την κυβέρνηση και τους έγκριτους δημοσιογράφους, που θέλουν να μας πείσουν ότι «τα προβλήματα δε λύνονται μέσα σε τρεις μήνες διακυβέρνησης». Ο αγρότης τούς απαντά ότι δεν είναι τριών μηνών, ότι δε γεννήθηκε την ημέρα που βγήκε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και αυτοί σπεύδουν να του σφίξουν το χέρι, ζητώντας του υπομονή! Πάει κι αυτό. Ερχεται η επόμενη μέρα και πρέπει να προλάβεις.

Επανέρχεσαι στην προηγούμενη «συχνότητα». Οπως και να 'χει πιο «άμεσο» είναι να μάθεις τι γίνεται με αυτό το «περιβόητο» Πρόγραμμα Σταθερότητας. Ακούς το εξωφρενικό ποσοστό μείωσης του ελλείμματος που πρέπει να καλυφθεί. Η αντίδρασή σου είναι αντανακλαστική: Πάλι εγώ θα πληρώσω! Ο παρουσιαστής μιλά για τις «τεράστιες» προσπάθειες της κυβέρνησης στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τη «μάχη» που δίνει για τη χώρα. Πάλι σε κοροϊδεύουν. Στο επόμενο θέμα ακούς αναλυτές που συζητούν για την πάταξη της φοροδιαφυγής και σου έρχεται να τα σπάσεις όλα, με την υποκρισία και τα λογιστικά τερτίπια της κυβέρνησης. Κι εδώ «κενό» υπάρχει. Κάποιοι συνεχίζουν να πλουτίζουν χωρίς σταματημό! Το αφήνεις κι αυτό στην άκρη γιατί, όπως είπαμε, έρχεται η επόμενη μέρα και πρέπει να προλάβεις.