«Ηταν υποχρέωση και καθήκον μου να είμαι εδώ. Το χρωστάω στο εαυτό μου και στα παιδιά μου», είπε ένας από τους πολλούς αντιπροσώπους που μίλησαν στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα των ΕΒΕ, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο 13 και 14 του Μάρτη. Ενας από τους πολλούς που τα «έβαλε κάτω» και κατέληξε ότι ελπίδα υπάρχει μόνο στη συγκρότηση του αγωνιστικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα των ΕΒΕ, στη δημιουργία της «Πανελλαδικής Αντιμονοπωλιακής Συσπείρωσης ΕΒΕ» (ΠΑΣΕΒΕ) και στο συντονισμένο, κοινό αγώνα με τα άλλα θύματα της φιλομονοπωλιακής πολιτικής της κυβέρνησης. Με την εργατική τάξη και τους φτωχούς αγρότες. Η «γέννηση» της ΠΑΣΕΒΕ από το συγκεκριμένο συνδικαλιστή και τους υπόλοιπους συναδέλφους και συναγωνιστές του που συγκεντρώθηκαν στην Αθήνα από όλη την Ελλάδα, είναι η μόνη πρέπουσα απάντηση στη διαρκή κρίση που βιώνει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, πολύ πριν η πρόσφατη καπιταλιστική κρίση επηρεάσει με δραματικούς όρους το σύνολο της δουλειάς και της ζωής των εργαζομένων, των μικρών αγροτών, συνολικά των λαϊκών στρωμάτων και φυσικά των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων.

Τώρα όμως, ο «κόμπος έφτασε στο χτένι». Η αντεργατική θύελλα μαίνεται αγριότερη από ποτέ, όχι επειδή πάρθηκαν λίγα ή ήπια μέτρα τα προηγούμενα χρόνια εναντίον δικαιωμάτων και κατακτήσεων που κερδήθηκαν με αίμα, αλλά επειδή αυτή τη φορά επιχειρείται η πιο μαζική αφαίρεση δικαιωμάτων μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Κι αν τα λόγια του συνδικαλιστή έχουν βάρος, δεν είναι ίσως για την πρωτοτυπία τους, καθώς πολλοί σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο, αλλά για την πίστη του σε αυτά. Πράγματι, ήταν εκεί γιατί το χρωστά στον εαυτό του και στα παιδιά του. Εκατοντάδες συνδικαλιστές από το χώρο των ΕΒΕ συμμερίστηκαν αυτή την πίστη στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη και την μοιράστηκαν με τη μορφή εμπειριών από τη δράση τους, προβλημάτων που συνάντησαν, προτάσεων για την «επόμενη μέρα» της δράσης. Η αισιοδοξία που κατέκλυσε πολύ γρήγορα τη Συνδιάσκεψη δεν ήταν αποτέλεσμα προϋπάρχουσας γνώσης για τις απόψεις των αντιπροσώπων. Χτίστηκε λέξη τη λέξη μέσα στην αίθουσα από τον κάθε ομιλητή, λεπτό το λεπτό, ώρα με την ώρα. Και γι' αυτό είναι πραγματική και ελπιδοφόρα για τη δράση της ΠΑΣΕΒΕ το επόμενο διάστημα.

«Μεταφέρτε το σε όλη την Ελλάδα. Σχεδιάζουν να πουλήσουν τμήματα του λιμανιού για να γίνουν μεγάλα εμπορικά κέντρα. Και όπου γίνονται αυτά κλείνουν εκατοντάδες μικρές επιχειρήσεις», επισήμανε ένας αντιπρόσωπος από τον Πειραιά. Μια προτροπή που δεν εμπεριείχε μόνο την πληροφόρηση, αλλά και την πρόταση για το πώς θα πρέπει να επικοινωνούν από εδώ και στο εξής οι αγωνιστικές δυνάμεις των ΕΒΕ, μεταφέροντας άμεσα, μέσω των τοπικών επιτροπών και όποιων άλλων οργανωμένων μορφών διαθέτουν σε κάθε περιοχή, τα νέα, τις απειλές, τα μέτωπα πάλης που ανοίγουν. Στον Πειραιά της ανεργίας του 22% και της κρίσης, των μικρών μαγαζιών που κλείνουν ή φυτοζωούν, οι παραγγελίες των εφοπλιστών για δεκάδες νέα πλοία δίνουν και το στίγμα για το ποιους αφορά η κρίση, ποιοι κερδίζουν από αυτή και ποιοι την πληρώνουν.

«Παίρνω θάρρος και κουράγιο από τη συγκέντρωσή μας εδώ», είπε ένας νέος ηλεκτρολόγος από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος μετέφερε μια άλλη πτυχή της βαθιάς αδικίας που επικρατεί στο ασφαλιστικό των ΕΒΕ, πριν ακόμη παρθούν τα νέα μέτρα της κυβέρνησης. «Αν δεν πληρώσω τις εισφορές δεν μου παρέχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Οταν βρω λεφτά, θα πρέπει να πληρώσω και για υπηρεσίες που δεν μου παρείχαν και με δυσβάσταχτο τόκο».

Την ανάγκη να συσπειρωθούν οι ιδιοκτήτες των μικρών φορτηγών δημόσιας χρήσης, που φτάνουν πανελλαδικά τα 18.000 σε σύνολο 45.000, έθεσε ένας αντιπρόσωπος από τον κλάδο. Στα μεγαλύτερα φορτηγά κυριαρχούν οι μεγάλες εταιρείες. Σε συνδικαλιστικό επίπεδο «είναι μικρή κουβέντα να μιλήσουμε για συμβιβασμένες ηγεσίες», είπε ο συνδικαλιστής για να καταλήξει ότι τα συμφέροντα των μικρών ιδιοκτητών, μόνο οι ίδιοι μπορούν να τα υπερασπιστούν.

«Πέντε χρόνια πλειοψηφία στο Σύλλογο, χρειάστηκε πολύς ποδαρόδρομος και κόπος για να καταξιωθούμε στη συνείδηση του κόσμου», σημείωσε ένας συνδικαλιστής από εμπορικό σύλλογο στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης. Ηταν η δική του εμπειρία για τον τρόπο δουλειάς που φέρνει αποτελέσματα.

Την πολύ δύσκολη κατάσταση που επικρατεί στην Κάλυμνο, μετέφερε ένας υδραυλικός του νησιού, λέγοντας ότι παρατηρείται το φαινόμενο των «νεομεταναστών» με μια καλή «πόρτα» στην Αυστραλία. Μια πολύ άσχημη πλευρά της κρίσης για το νησί που είδε τα νιάτα του να ξενιτεύονται μαζικά, αλλά μπόρεσε να δεχτεί ένα μέρος τους ξανά πίσω τα τελευταία 25 χρόνια.

«Τίποτα δεν είναι δεδομένο, δεν εφησυχάζουμε», τόνισε ένας αντιπρόσωπος από τα Γιάννενα, εκεί που εδώ και τρία χρόνια οι αγωνιστικές δυνάμεις δίνουν σκληρές μάχες και ισχυροποιούνται, ενώ οι αντίπαλοί τους όχι μόνο συνενώθηκαν σε κοινό ψηφοδέλτιο απέναντί τους, δείχνοντας την ουσιαστική σύμπνοια απόψεων και θέσεων, αλλά εξαπέλυσαν και συκοφαντίες προκειμένου να τις αποδυναμώσουν. Δεν τα κατάφεραν. «Οι αντίπαλοί μας έχουν ισχυρά όπλα, εμείς έχουμε τον αγώνα μας», σημείωσε.

Αναφερόμενος στην αναγκαιότητα του κοινού αγώνα με τους εργαζόμενους, ένας αντιπρόσωπος από τους σιδηροαλουμινάδες της Αθήνας σημείωσε: «Στην οικογένειά μου η γυναίκα μου είναι εργαζόμενη και ο γιος μου σπουδάζει. Τι έχω να χωρίσω με την οικογένειά μου; Με χωρίζουν όμως πολλά με αυτούς που βγάζουν τον βωξίτη, τον κάνουν αλουμίνα και τον πουλάνε ακριβά στον κόσμο, αυτοί που πλουτίζουν από το φυσικό πλούτο της χώρας».

«Φεύγοντας από εδώ πρέπει να κάνουμε δουλειά στα πρωτοβάθμια σωματεία, στις πόλεις και στα χωριά», τόνισε ένας αρτοποιός από τη Μυτιλήνη. «Η τσέπη δεν έχει χρώμα, δε θα χρειαστεί να πιέσουμε κανέναν όταν δει να απειλείται το ψωμί της οικογένειάς του. Η δική μας ευθύνη είναι να πρωτοστατήσουμε στους αγώνες, να δείξουμε τους υπεύθυνους για όλα αυτά».

«Να μη μας εκπλήσσει ότι η πλειοψηφία των ηγεσιών στη ΓΣΕΒΕΕ στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική», επισήμανε ένας αντιπρόσωπος από την Πάτρα, από τον κλάδο της επισκευής αυτοκινήτων. «Το ερώτημα είναι αν θα υποταχθούμε ή θα ορθώσουμε ανάστημα. Οτι φτάσαμε εδώ δείχνει την ωριμότητα της δράσης μας».

«Μύθοι καταρρέουν, όπως ο μονόδρομος της ΕΕ και οι τέσσερις ελευθερίες του Μάαστριχτ», ανέφερε ένας αντιπρόσωπος από την Ηγουμενίτσα, ο οποίος επιτέθηκε στον ψευτοπατριωτισμό που συνοδεύει τη λήψη των αντιλαϊκών μέτρων, επισημαίνοντας πως πρέπει αυτοί που τον επικαλούνται να απαντήσουν πού ήταν ο δικός τους πατριωτισμός όταν 20 χρόνια πριν παραχωρούσαν την οικονομία της χώρας και όταν αργότερα ξεπουλούσαν τις δημόσιες εταιρείες τη μία μετά την άλλη.

Οι τοποθετήσεις ήταν δεκάδες και πολλοί δεν κατάφεραν να μιλήσουν στη Συνδιάσκεψη λόγω της πίεσης του χρόνου. Ηταν όμως ομόφωνη η απόφασή τους να προχωρήσουν στη δημιουργία της ΠΑΣΕΒΕ. Ενα σημαντικό στοιχείο ήταν οι προτάσεις για τη δουλειά από την «επόμενη μέρα». Για το πώς θα πάνε στο σωματείο, πώς θα μιλήσουν με τον συνάδελφο που έχει αδρανοποιηθεί ή δε συνδικαλίζεται. Πώς θα βοηθήσουν να στηθούν νέα σωματεία, όχι μόνο στον κλάδο του καθενός, αλλά με αλληλεγγύη προς τα επαγγέλματα με τις μεγαλύτερες αδυναμίες. Για το πώς οι συνδικαλιστές της Θεσσαλονίκης θα βρουν τους ράφτες και τους επιδιορθωτές της πόλης για να τους φέρουν σε επαφή με την Ομοσπονδία τους. Για το πώς θα βρεθούν οι αυτοαπασχολούμενοι στα ΤΑΞΙ για να έρθουν σε επαφή με τη Συντονιστική Επιτροπή των συναδέλφων τους στην Αθήνα. Συνδικαλιστές από Εβρο, Καβάλα, Κοζάνη, Καρδίτσα, Σέρρες, Βόλο, Ηλεία, Αττική, Κρήτη κ.α., από πολλούς κλάδους, συνέβαλαν με το λόγο τους στην οργανωτική, πολιτική, συνδικαλιστική οργάνωση της δουλειάς και τις νέες απαιτήσεις. «Στην επόμενη δουλειά φέρτε τις γυναίκες και τις κόρες σας», προέτρεψε μια συνδικαλίστρια από τη Θεσσαλονίκη «για να ακούσουν, να δουν, να μάθουν, να συμμετέχουν»... Και μία αυτοαπασχολούμενη ράπτρια από τη Δράμα, μία από τις 9.000 απολυμένες της κλωστοϋφαντουργίας στο νομό, δήλωσε σχεδόν συμπερασματικά: «Σήμερα επικυρώνουμε τη δύναμή μας»!